2009 - week 50 - Hoofdinhoud
Maandag 7 december
Volgens afspraak ga ik, in mijn hoedanigheid als lid van de Raad van Advies, naar het kantoor van Free Voice, in het Mediapark. Free Voice zet zich in voor persvrijheid en heeft als penvoerder samen met een aantal andere organisaties voor persvrijheid een aanvraag ingediend bij het ministerie voor Ontwikkelingssamenwerking (OS)voor subsidie voor de komende vijf jaar. Ik weet niet wat ik zie als Bart Dijkstra, de directeur, mij de enorme hoeveelheid papier laat zien die voor deze aanvraag geproduceerd moest worden, belachelijk eigenlijk. De strijd tegen administratieve rompslomp is op het ministerie voor OS bepaald nog niet gewonnen. Daarna, ook in Hilversum, vergadering van de Raad van Toezicht NCRV. Hoewel de NCRV er erg goed voorstaat, is het duidelijk dat 2010 ook voor de NCRV een spannend jaar zal worden: met de ontwikkelingen in het ‘medialandschap’ kan het alle kanten op gaan.
Dinsdag 8 december
Af en toe nodigt de minister-president de CDA-fractie uit op het Catshuis. Zo ook vandaag: aan het eind van de middag hebben we een informeel samenzijn en drinken we op het nieuwe jaar, de gemeenteraadsverkiezingen etc. Ik kan niet lang blijven. Op deze dag, die altijd een gemarkeerde dag zal zijn, ga ik natuurlijk naar Amsterdam, naar de Mozes en Aäronkerk om de slachtoffers van de moorden van 8 december 1982 in Paramaribo te herdenken. Bijzonder is, dat dit jaar Frans Weisglas, voormalig Kamervoorzitter en lange tijd Kamerlid voor de VVD er weer bij is. Hij houdt een indrukwekkend verhaal en begint met het opnoemen van alle namen van de gevallenen. Ook onder de sprekers dit jaar nabestaanden die vertellen van hun getuigenis in het proces in Suriname. Het is erg aangrijpend, ook het verhaal van de heer Wilfred Lionarons, hoofdredacteur van de krant De Vrije Stem te Paramaribo, die toevallig in het buitenland zat op de dag van de moorden. Daar heeft hij zijn leven aan te danken, het kantoor van zijn krant werd in de nacht van 7 op 8 december opgeblazen. Hij is nadien nooit meer teruggeweest. “Ik ga pas als er weer gerechtigheid is in mijn land” Mooi dat Gerard Spong in zijn speech zegt: “Pak uw koffers, meneer Lionarons, binnenkort kunt u terug” Laten we het hopen…Zelf benadruk ik het belang van komend jaar in Suriname: vermoedelijk een uitspraak in de rechtszaak en natuurlijk de verkiezingen op 25 mei. Mijn wens en bede is dat we volgend jaar op 8 december kunnen zeggen dat de democratie zich verder geworteld heeft en dat er weer gerechtigheid is in Suriname.
Woensdag 9 december
Ik heb een Algemeen Overleg (AO) met de minister voor OS over West- Afrika. Ik vraag aandacht en meer beleid voor Kaapverdië, een land dat zich ontworsteld heeft aan armoede, maar dat nog wel ondersteund moet worden in haar verdere economische ontwikkeling. Deze minister heeft geen duidelijk uitfaseringsbeleid en dat is toch heel wezenlijk als je bedenkt dat iedere vorm van ontwikkelingssamenwerking per definitie eindig zou moeten zijn. Ook vraag ik aandacht voor de rol van China in West-Afrika en de minbister zegt toe tijdens zijn komend bezoek aan Beijing dit punt aan de orde te stellen. Na dit AO zit ik het AO Afghanistan voor, met drie ministers:van Buitenlandse Zaken, van Defensie en voor OS. Ik moet mijn collega-Kamerleden behoorlijk in de tang houden om het geheel binnen de tijd, 2,5 uur, te houden, maar het lukt.
Donderdag 10 december
Een raar soort dag: ik had eigenlijk vandaag naar Salamanca af willen reizen om, op uitnodiging van de Inter American Development Bank, een inleiding te houden bij een bijeenkomst met onder andere parlementariërs uit Zuid-Amerika. Wat wil ik er graag naar toe, maar ik moet afwachten of er stemmingen zijn. Omdat er veel zieken zijn ben ik niet gepaird. Uiteindelijk zijn er stemmingen meteen aan het begin van de middag, maar voor mij te laat om Salamanca nog te halen. Ik moet het afzeggen. Tussendoor ga ik nog naar een bijeenkomst op het Zandvlietcollege in Den Haag, waar op deze dag, Dag van de Mensenrechten, een bijeenkomst over mensenrechtenonderwijs en -bewustzijn georganiseerd is. Het is een interessante bijeenkomst, waarbij het opvalt dat de leerlingen mensenrechten echt belangrijk te vinden. Omdat ik niet naar Salamanca kan, besluit ik naar de NIBUD bestuursvergadering, die ik al had afgezegd, te gaan. Als ik al in de trein zit krijg ik een sms: of ik met spoed terug wil komen want Marianne Thieme (Partij voor de Dieren)heeft in het debat over de Q-koorts een motie van wantrouwen tegen minister Verburg ingediend en er wordt vanavond nog gestemd…ik kan nog net de trein uit springen voor hij station Den Haag verlaat…dit is het lot van een Kamerlid…
Vrijdag 11 december
Als Utrechtse CDA-Tweede Kamerleden hebben we een bijeenkomst georganiseerd in “Ford Vechten”, bij Bunnik. Bedoeling van de bijeenkomst is om met de Utrechtse CDA-leden te brainstormen over datgene waarop wél en waarop niet bezuinigd kan worden. Ondanks de drukte van deze tijd van het jaar komen er behoorlijk wat mensen. Uit de discussie blijkt dat men niet op onderwijs wil bezuinigen, wel op regelgeving en administratieve lasten en over defensie (JSF) zijn de meningen verdeeld. In mijn afsluitende woorden zeg ik dat het mij opvalt dat, nadat er dapper een bezuinigsterrein genoemd is, men direct daarna weer terugkrabbelt. En dat terwijl we echt moeten doorpakken, omdat er veel meer aan de hand is dan de financieel-economische crisis alleen, hoe erg die ook is. Er is sprake van het eind van een tijdperk, het tijdperk van “nooit genoeg” waarin alles kon. De voedselcrisis zal wellicht een grotere impact hebben dan de economische en ook de klimaat-, energie, en watercrises dwingen ons nu echt, -ook op mondiaal niveau- zaken anders regelen en te organiseren. De tijd van vóór de crisis komt niet meer terug, daar ben ik van overtuigd.
Zaterdag 12 december
In de Eerste Kamer vinden de opnames voor het Groot Dictee der Nederlandse Taal plaats. Dit jaar voor de twintigste keer georganiseerd, waarbij er gasten van eerdere jaren zijn uitgenodigd. Ik behoor tot een select groepje van slechts drie uitgenodigde Kamerleden. Ik zeg maar niets over het dictee of de uitkomst, kan iedereen dat woensdag de 16e , als het dictee wordt uitgezonden, allemaal zelf ervaren. Ik kan natuurlijk wel verklappen dat ik niet gewonnen heb!
Zondag 13 december
De Opstandingskerk in Amersfoort heeft tijdens de avondmaalscollectes de afgelopen maanden geld bijeen gebracht voor SKIN, Samen Kerk in Nederland, de organisatie van migrantenkerken waarvan ik acht jaar coördinator ben geweest. Vandaag is de afsluiting en omdat de Anmar Hayali, de huidige coördinator niet kan, ga ik naar de dienst om iets te vertellen over SKIN. Het is toch iedere keer weer een eye-opener voor mensen om te beseffen dat er ongeveer 1 miljoen migrantenchristenen in Nederland zijn die een belangrijke bijdrage leveren aan de samenleving. De onderzoeksrapporten “Gratis en van waarde” en “Tel uw zegeningen” die de situatie in respectievelijk Den Haag en Rotterdam in kaart brengen zijn duidelijk: deze kerken zorgen voor een financiële besparing voor de gemeentelijke overheid betekenen van vele miljoenen. Iemand in de kerk zegt: “Zat u maar eens bij Pauw en Witteman, dan hoorden we ook eens een positief verhaal”…Maar ja, goed nieuws is helaas geen nieuws!