Werner: Maak van emancipatie gehandicapten een strijd - Hoofdinhoud

Deze opinie stond in het Algemeen Dagblad (AD) van 3 december 2022.

Maak van emancipatie gehandicapten een strijd

Op het moment van Wereld Gehandicapten Dag, vandaag, valt weinig te vieren. Deze groep van ruim twee miljoen mensen maakt geen deel uit van het emancipatiebeleid van de overheid, stelt Lucille Werner.

Vandaag is het Wereld Gehandicapten Dag. Op alle overheidsgebouwen wappert de vlag. Media berichten er volop over. Den Haag houdt de adem in. Het Malieveld stroomt vol. Niet met trekkers, maar met rolstoelen. De sfeer is strijdvaardig. Vanaf het podium klinken opzwepende toespraken. We pikken het niet langer! De politie staat paraat. Als dit maar niet uit de hand loopt. Hoe krijg je een rolstoel in vredesnaam in een arrestantenbusje?

Ziet u het voor zich? Nee? Ik ook niet. Want onderweg naar het Malieveld zijn die rolstoelen, blindenstokken en doventolken al lang ergens gestrand. Op een perron zonder assistentie. Bij een bushalte zonder instap. Op een parkeerterrein bij de invalidenparkeerplaats, achteraan in een hoekje. Wie Den Haag toch weet te bereiken, moet genoegen nemen met een plekje aan de zijkant van het terrein. Buiten het zicht van het podium. Het programma gaat beginnen.

Gehandicaptenzaken

De minister is de eerste spreker. Maar na tien minuten is het podium nog steeds leeg. Wat is er aan de hand? Het kabinet wist niet welke minister het moest sturen. Een minister van 'Gehandicaptenzaken', want zo heet het hier, is er niet. Een minister voor gehandicaptenzorg wel, maar die gaat over 'ondersteuning' en niet over het enorme potentieel van mensen met een handicap. Daarvoor moet je bij Sociale Zaken zijn. En de minister van Emancipatie dan?

Ook niet, want mensen met een handicap maken geen deel uit van het emancipatiebeleid van de overheid. Dat is een trieste constatering. Dat er in heel Den Haag geen letter op papier staat over de emancipatie van mensen met een handicap. Een groep van ruim twee miljoen mensen die zich op alle fronten achtergesteld en uitgesloten voelt.

Dat zegt ook het College voor de Rechten van de Mens. Blijkt uit wetsevaluaties. Onze wetten bevatten muren. Muren die verhinderen dat mensen met een handicap deelnemen aan de samenleving.

Obstakels

Die muren moeten worden afgebroken. De politiek kan daar een belangrijke bijdrage aan leveren. Door obstakels weg te nemen. Zoals het keer op keer moeten bewijzen dat je een handicap hebt om een persoonsgebonden budget te krijgen. Daarbij zie ik het liefst een Johan Remkes voor mensen met een handicap, die verbindt en kan doorzetten. Tegelijkertijd moeten mensen met een handicap zichtbaar zijn in de samenleving, door zich te laten zien en van zich te laten horen.

Voor mij veranderde de wereld toen de regisseur van Lingo verzocht om bij mijn loopje van de desk naar de finaleplaats de camera's even stop te zetten. Dat wilde ik niet. Laat heel Nederland maar zien dat ik moeilijk loop. Dan wennen ze eraan. Want de overheid kan veel doen, maar ze kan de samenleving niet vormen. Dus moeten mensen met een handicap veel meer dan nu een emancipatiebeweging vormen en Den Haag moet zorgen dat dit kan.

Daar mag best een beetje strijd aan vooraf gaan.

Lucille Werner is Tweede Kamerlid voor het CDA.