‘Eerste stap in erkenning van ongekende onrecht dat ouders en kinderen is aangedaan'

Met dank overgenomen van Partij voor de Dieren (PvdD) i, gepubliceerd op vrijdag 15 januari 2021.

15 januari 2021

“De val van het kabinet Rutte III is onvermijdelijk en een stap naar werkelijke erkenning van het ongekende onrecht dat ouders en kinderen is aangedaan. De enige conclusie die de minister-president nog kon trekken.” Met die woorden reageert Esther Ouwehand op de val van het kabinet Rutte III.

Ouwehand: “In de toeslagenaffaire heeft de overheid duizenden gezinnen de vernieling in geholpen. Een zeer ernstige, beschamende geschiedenis die nog lang niet is opgelost. Wat de Partij voor de Dieren betreft gaat het debat van woensdag gewoon door en zal dat debat allereerst moeten gaan over een directe en volledige compensatie voor de getroffen gezinnen. Wij zullen in dat debat ook wijzen op de fundamentele problemen in de kern van onze rechtstaat: institutioneel racisme, discriminatie, schuldig worden bevonden zonder proces en zonder kans op een weerwoord.”

Ouwehand hekelt het feit dat de regering de Tweede Kamer stelselmatig informatie heeft onthouden. “Deze ‘Rutte-doctrine’ is pure Kafka in de 21ste eeuw waarin onschuldige mensen zijn vermangeld. Rutte heeft Kamer en pers jarenlang tegengewerkt in hun taak om de macht te controleren. Die duistere doctrine moet definitief van tafel. De overheid mag de burger nooit als vijand benaderen. Het neoliberalisme en de arrogantie van de macht hebben ons een cultuur bezorgd waarin burgers veroordeeld worden door algoritmes, zonder beroepsmogelijkheid. Schokkend”, zegt de PvdD-fractievoorzitter.

Ouwehand maakt zich zorgen om de voortgang in de aanpak van de coronauitbraak. “Het kabinet kan als demissionair kabinet op dezelfde wijze de coronacrisis blijven bestrijden. De Partij voor de Dieren zal op dezelfde (kritische) wijze het kabinet blijven controleren.”

Volgens de partijleider is de val van kabinet Rutte II tekenend voor de huidige kanteltijd. “Het einde van het hardvochtige neoliberalisme waarbij grote groepen mensen heel hard werken maar toch arm zijn en blijven, terwijl bij de happy few het geld tegen de plinten klotst. De toeslagenaffaire is de pijnlijke uitkomst van tien jaar neoliberalisme als babbeltruc. Veel praten, weinig zeggen. Dit nooit meer mensen.”