Één jaar na Rojava

Met dank overgenomen van Jonge Socialisten in de PvdA (JS) i, gepubliceerd op woensdag 25 november 2020.

Een jaar geleden viel het Turkse leger Noordoost-Syrië (Rojava) aan. De aanval heeft tot vele doden en ontheemden geleid. Hoe staat het er nu voor in Rojava? Ik zal hieronder ingaan op de huidige situatie in Rojava en het Midden-Oosten.

Rojava is een bijzondere plek. In het Midden-Oosten zijn er helaas niet veel plekken waar Moslims, Christenen, Joden, LHBTIQ+’ers, ongelovigen etc. samen in vrede leven. Het is een regio waar vele volkeren samenleven en samen besturen. Rojava is het bewijs dat wij als mensen onze verschillen opzij kunnen schuiven. Het geheim is respect hebben voor elkaars verschillen. Onenigheden overbruggen zij door de verschillen te respecteren, zolang het geen inbreuk maakt op een ander zijn of haar vrijheid. Het is zeker nog niet perfect, maar zij proberen wel een samenleving te creëren waarbij er niet wordt gekeken naar de verschillen.

Waarom viel het Turkse leger Rojava aan? De reden hiervoor is dat de Turkse overheid Rojava als een gevaar voor Turkije ziet. Rojava heeft als militaire organisatie de SDF. De SDF bestaat voor 50% uit Koerden en 50% uit andere volkeren. De Koerden zijn dus breed vertegenwoordigd. In Turkije wonen ook vele Koerden die strijden voor zelfbeschikkingsrecht. De angst is dat de Koerden in Turkije door Rojava onafhankelijk zouden willen worden. Dit was voldoende grond om Rojava aan te vallen. Na vele demonstraties en acties over de hele wereld moest de Turkse overheid stoppen met de aanval. Een succes van de wereldbevolking, de Koerden hadden de aanval niet in hun eentje kunnen afslaan.

Het gevaar voor Rojava is echter niet voorbij. De Turkse president is nog steeds van mening dat zij in Syrië een ‘veilige zone’ van 30 km diep moeten hebben. Ook Duitsland heeft een tijdje geleden opgeroepen om een zone te creëren waarin de vluchtelingen gehuisvest kunnen worden. De inwoners van Rojava zien dit als groenlicht om hen weer aan te vallen. We zien natuurlijk ook de agressie tegenover Griekenland, Cyprus en Armenië. De oorlogen zijn nog lang niet voorbij. Vele mensen menen dat de Turkse overheid bezig is om een ‘grote Turkije’ te creëren. Dit komt ongeveer overeen met de grootte van de Ottomaanse Rijk en wellicht ook nog de overige Turkse landen (zoals Azerbeidzjan, Turkmenistan, Oezbekistan). Zal de wereld dit toestaan? Het lijkt er in ieder geval op dat zowel de NAVO als Rusland Turkije aan haar kant wil hebben.

Alle oorlogen, ook de oorlog in Rojava, worden gestart onder het mom van ‘ik moet mijn eigen volk beschermen’ of ‘we doen het voor de veiligheid van ons volk’. Zien de leiders het dan echt niet in dat alle mensen samen een volk zijn? Kijk om je heen zou ik zeggen. Van buiten zien we er anders uit, maar we bloeden allemaal in het rood. We voelen allemaal dezelfde pijn. Als mensen weten wij heel goed wat goed en fout is. Indien iemand oorlogen start, dient heel de wereld in te grijpen om het bloedvergieten te stoppen. Ook al heeft de agressor gelijk, de hele wereld dient tegenover de agressor te staan. Natuurlijk moeten mensen beschermd worden tegen organisaties als IS en andere genocides. De hele wereld was het er gauw over eens dat tegen IS gevochten moest worden. IS haar doel was om bloed te vergieten en verderf te zaaien. Organisaties die anderen willen onderdrukken zullen ten alle tijden militair moeten worden aangepakt omdat zij beginnen met het bloedvergieten. Het doel moet zijn om iedereen in vrijheid te laten leven.