Geen Europees geld voor Poolse LHBT-vrije zones

Met dank overgenomen van Partij van de Arbeid (PvdA) i, gepubliceerd op vrijdag 18 september 2020.

Als man hand in hand met je vriend over straat lopen is in Poolse steden zoals Niebylek, Serniki of Gromnik niet mogelijk. Samen met heel wat andere steden en gemeentes riepen ze zich uit tot zogenaamde LHBTI-vrije zones. Dit is absoluut onaanvaardbaar, er kan geen geld gaan naar regio’s die onze waarden met voeten treden. Ik diende dan ook een amendement in dat ervoor moet zorgen dat de Europese Unie deze regio’s niet langer financieel ondersteunt.

Inmiddels hebben zo’n tachtig Poolse regio’s een dergelijke anti-LHBTI-resolutie aangenomen. Zij verklaren hiermee, symbolisch, dat ze vrij van LHBTI-ideologie zijn. Deze regio’s - voornamelijk in het zeer conservatieve zuidoosten van Polen - vormen samen ongeveer een derde deel van het hele land. En het zijn precies die regio’s die veel cohesiefondsen ontvangen van de Europese Unie. Polen ontving in de afgelopen zeven jaar zo’n 86 miljard euro aan Europese cohesiefondsen.

In april al vroeg ik de Europese Rekenkamer om onderzoek te doen naar hoe deze regio’s hun cohesiefondsen besteden. Gebruiken de regio’s die zichzelf LHBTI-vrij hebben verklaard dit geld voor anti-LHBTI propaganda? Opvolgend daarop zette de Europese commissie dezelfde vraag uit bij lokale bestuurders in Polen.

Deze zomer kwam de Commissie eindelijk in actie. In juli werden voor het eerst zes subsidieaanvragen van Poolse gemeenten afgewezen. De Commissie toont zo dat ze elke vorm van homofobie niet accepteert. Nu moeten we dit beleid doortrekken naar alle EU-fondsen. Daarom diende ik een amendement in waarin ik de Commissie oproep om alle subsidieaanvragen van LHBTI-vrije zones af te wijzen. Het Parlement toont zich strijdvaardig en steunde mijn amendement met een grote meerderheid.

Begin maart was ik in Polen om met organisaties en mensen te praten die geraakt worden door het intolerante Poolse beleid. Zij voelen zich zeer bedreigd door de LHBTI-vrije zones, maar ook door de toename van haatdragende retoriek van de lokale en nationale regering. Het reduceren van hun identiteit tot ‘ideologie’, doet pijn, zo vertellen zij mij. Ik zal me daarom als Europarlementariër blijven inzetten tegen dit soort discriminerende praktijken.

Want iedereen in de Europese Unie moet zichzelf kunnen zijn zonder te moeten vrezen voor zijn veiligheid en toekomst. Liefde is liefde. Altijd. Overal.