De toegevoegde waarde van een mens

Met dank overgenomen van W.P.H.J. (René) Peters i, gepubliceerd op donderdag 17 september 2020.

De dagen na Prinsjesdag geven politieke partijen tijdens de zogenaamde Algemene Politieke Beschouwingen (APB) hun visie over de politieke staat van het land in het algemeen, en de Miljoenennota in het bijzonder. Voer voor fijnproevers meestal. En niet zo bijster interessant voor de meeste mensen. Maar soms wordt er iets gezegd dat aan het denken zet of zou moeten zetten. Zoals gisteren tijdens een interruptiedebat tussen Baudet (FVD) en Azarkan (Denk).

Om aan te tonen dat niet-westerse allochtonen onevenredig veel gebruik maken van onze sociale zekerheid, nam Baudet enkele grafiekjes mee waar dat uit zou moeten blijken. Over die grafiekjes wil ik het niet hebben. Dat is voer voor factcheckers. Ik wil het hebben over het antwoord van Baudet op een interruptie van Azarkan. Waarom wilde Baudet eigenlijk alleen de ‘toegevoegde waarde‘ van deze specifieke groep in beeld brengen? Dat bleek een misvatting. Baudet wilde best veel meer weten. En had er niks op tegen de toegevoegde waarde van alle bevolkingsgroepen in beeld te brengen. Sterker nog, hij had een tijd geleden al een motie met die strekking ingediend.

Op zich zou dat geruststellend moeten klinken. Van discriminatie is dus geen sprake. Hoewel de plaatjes van Baudet alleen gingen over niet-westerse allochtonen, is hij dus geïnteresseerd in de toegevoegde waarde van álle bevolkingsgroepen. (Baudet noemt dat ‘long term performance’). Het zou geruststellend moeten werken. Maar dat doet het niet. Een overheid die de toegevoegde waarde van bevolkingsgroepen in beeld brengt, die moet daar natuurlijk iets mee. Maar is iemand die om wat voor reden dan ook (economisch) minder bij zou dragen, ook minder waardevol?

Stel dat uit de door Baudet gewenste onderzoeken zou blijken dat mensen met een licht verstandelijke beperking onevenredig veel gebruik maken van jeugdzorg? Of dat mensen met ADHD relatief veel verslavingszorg nodig hebben? Of dat mensen die niet kunnen lezen en schrijven vaker in de gevangenis belanden? Of dat mensen uit bepaalde families al generaties lang afhankelijk zijn van de bijstand? Wat dan nog? Ieder mens is waardevol als persoon, als onderdeel van een gemeenschap en als kind van God. En dat is niet in een statistiekje uit te drukken.