I can’t breathe

Met dank overgenomen van E.M.J. (Lilianne) Ploumen i, gepubliceerd op woensdag 3 juni 2020.

“I can’t breathe”. Die laatste woorden van George Floyd horen we overal. Ze staan op T-shirts, mondkapjes en op de kartonnen bordjes van demonstranten. Ze verwoorden de roep om racistisch politiegeweld te stoppen. Een einde te maken aan racisme, onrechtvaardigheid, raciale ongelijkheid en segregatie.

De moord op George Floyd staat niet op zichzelf. Michael Brown, Sandra Bland, Tamric Race, Walter Scott, Alton Sterling, Eric Garner. Namen van een lange lijst Afro-Amerikanen die de afgelopen jaren door politiegeweld om het leven kwamen. Veel mensen van kleur zijn doodsbang om met de politie in aanraking te komen. En dat in “The Land of the Free”.

Ze verwoorden de roep om racistisch politiegeweld te stoppen. Een einde te maken aan racisme, onrechtvaardigheid, raciale ongelijkheid en segregatie.

De dader is inmiddels aangeklaagd voor doodslag en moord. Ook de drie andere betrokken agenten moeten worden vervolgd. Maar de woede onder demonstranten gaat over nog meer. In sommige Amerikaanse steden en staten is meer dan zeventig procent van de sterfgevallen door corona Afro-Amerikaan. Dit huiveringwekkende getal markeert de voortdurende ongelijkheid tussen wit en zwart Amerika. Een kloof die door president Trump wordt geaccepteerd, gelegitimeerd en vergroot.

Een kloof die door president Trump wordt geaccepteerd, gelegitimeerd en vergroot.

Nederland en andere Europese landen moeten de Amerikaanse regering gaan aanspreken op het buitensporige politiegeweld, dat zich ook richt tegen journalisten. Samen met Groenlinks en de SP heb ik minister Blok daartoe opgeroepen. Het is ook goed dat EU-buitenlandchef Joseph Borrell de VS inmiddels heeft opgeroepen tot een onderzoek naar het politiegeweld in het licht van de rechtsstaat, mensenrechten en fundamentele vrijheden.

Nederland en andere Europese landen moeten de Amerikaanse regering gaan aanspreken op het buitensporige politiegeweld, dat zich ook richt tegen journalisten.

En voor ieder van ons is er een verantwoordelijkheid. Om niet stil te zijn, om je uit te spreken. Dat is hard nodig en wordt gelukkig massaal gedaan op sociale media. Maar we moeten ook willen luisteren naar elkaars verhalen en ervaringen. Ook in Nederland. Het is gemakkelijker om racisme in een ander land te verwerpen, dan het in eigen land onder ogen te zien. Ook in ons land is er veel te bevechten.

En voor ieder van ons is er een verantwoordelijkheid. Om niet stil te zijn, om je uit te spreken.

De demonstraties overal ter wereld gaan racisme niet in een klap uitroeien. Daar is het te diepgeworteld voor. Maar dat de boodschap van #Black Lives Matter zo breed gedeeld wordt stemt hoopvol. Laten we deze boodschap met z’n allen uitdragen, overal waar het nodig is. In de woorden van burgerrechtenactiviste Angela Davis: ‘In a racist society it is not enough to be non-racist, we must be anti-racist’. Dat is onze opdracht.