Nederland wil niet rekening voor falen anderen - Hoofdinhoud

Zuid-Europese landen als Frankrijk en Italië verzwakken de eurozone. “Zij lappen telkens de regels aan hun laars als het hen niet goed uitkomt”, stelt Kamerlid Martin van Rooijen. “Nederland wil niet de rekening betalen voor het falen van anderen!”

Een steeds groter deel van de Europese bevolking heeft helemaal geen trek meer in een Unie die de regels overboord gooit en daarna ons de rekening stuurt. Dat stelde Martin van Rooijen in een algemeen overleg met minister Wopke Hoekstra (Financiën) over Ecofin en de Eurogroep. Het Kamerlid van 50PLUS reageerde op het boek van de Franse minister van Financiën Bruno Le Maire (foto) en op onthullingen van de Europese Commissie over Italië.

Gebrek aan daadkracht in EU

Volgens Bruno Le Maire is het Nederlandse verzet tegen een transferunie tekenend voor het gebrek aan daadkracht in de EU. We dreigen volgens hem vermalen te worden door China en de VS. “Ik vind juist dat onze Zuid-Europese collega’s in met name Franrijk en Italië de eurozone verzwakken door de regels telkens aan hun laars te lappen als het hen niet goed uitkomt”, zo bracht Martin van Rooijen in tegen het betoog van Le Maire. •

► De volledige inbreng van Kamerlid Martin van Rooijen bij het overleg over Ecofin en de Eurogroep met minister Hoekstra (Financiën):

“We werden gisterenavond opgeschrikt door het boek van de Franse minister van Financiën en door de onthulling van de Europese Commissie over Italië.

Volgens Le Maire is het Nederlandse verzet tegen een transferunie tekenend voor het gebrek aan daadkracht in de EU. We dreigen volgens hem vermalen te worden door China en de VS. Ik vind juist dat onze Zuid-Europese collega’s in met name Franrijk en Italië de eurozone verzwakken door de regels telkens aan hun laars te lappen als het hen niet goed uitkomt. Laat ik één ding voorop stellen: de Fransen en de Italianen hebben ons en de Duitsers veel harder nodig dan andersom. Dat de Europese commissie in deze de Italianen zo opzichtig de hand boven het hoofd houdt, bevestigt ons vooral in de overtuiging dat de Europese commissie veel minder politiek moet gaan optreden.

Deelt de minister het standpunt van de fractie van 50PLUS dat de nieuwe Europese commissie veel minder politiek en veel strakker in de leer haar eigen verdragen moet gaan handhaven? Kan de minister enig uitzicht geven op dit ideaal? Deelt de minister de zorg dat het beheersen van de Italiaanse situatie de eurozone meer geld en meer tijd en meer energie kan gaan kosten dan Griekenland en de Brexit? Wordt er in Europese gremia ook wel eens gesproken over een “quick fix” voor Italië d.m.v. een grondige schuldsanering? Of is dat een onderwerp “waarover men niet spreekt”?

Er zijn verkiezingen in aantocht voor het Europees Parlement en zelfs als het meevalt, wordt het een aardverschuiving. Eurokritische en eurosceptische partijen doen in juni vanuit vrijwel alle grote lidstaten mee en lijken hoog tot heel hoog te gaan scoren. Dat wordt nog gezellig in Brussel de komende jaren. Een dozijn Nigel Farages staat in de startblokken. Of het nu gaat over meerjarenbegroting, depositogarantie, eurozonebegroting of het naleven van begrotingsregels. We gaan een nieuw tijdperk tegemoet!

Volgens 50PLUS heeft de Unie veel van haar zorgen over zichzelf afgeroepen. Deze Unie is in 50 jaar tijd niet eens in staat gebleken om te beslissen waar ze willen vergaderen. Deze Unie is niet in staat gebleken om de budgettaire spelregels uit de verdragen te implementeren. Daardoor zien we geen convergentie maar divergentie. De gevolgen van deze ‘laisser faire-politiek’ is een waaier aan problemen. Existentiële problemen. En ook dat is logisch. Want je moet de oprichtingsregels en de latere afspraken natuurlijk wel handhaven. Denk aan het Stabiliteitspact. Ik herinner mij nog goed dat Minister Zalm van Financiën in 1998 door Italië onder premier Prodi werd beschuldigd van ‘spaghettiphobia’ toen hij zich verzette tegen toetreding van Italië tot de Euro. Zalm had toen al gelijk. Maar met de kennis van nu nog veel meer.

50PLUS vindt de EU hervormbaar en wij zien uit naar een andere samenstelling van het EP. Dat is niet alleen bedreigend maar ook heel kansrijk voor de EU. Hope & change komen echt niet alleen van groene en eurofiele partijen. Dat denken ze zelf wel maar dat is potsierlijk. Partijen zoals die van de heer Baudet en Wilders onderschatten de schade van een Nederlandse Nexit alleingang, dat weet ik zeker. Maar zij hebben net als 50PLUS wel degelijk goed aangevoeld dat een steeds groter deel van de Europese bevolking helemaal geen trek meer heeft in een unie die de regels overboord gooit en daarna ons de rekening stuurt.

Concreet moet ik de zorgen van mijn partij uitspreken over de voorliggende agenda. Dat heb ik op een groot aantal punten ook eerder al gedaan. Ook vandaag kan ik weer fulmineren tegen de eurozonebegroting en andere peperdure nieuwe instrumenten die de EU op onze kosten wil gaan uitvoeren. En over onze extreem hoge netto afdracht per inwoner die, zoals het er nu naar uitziet, nog veel verder zal oplopen. Dat wordt nog een harde noot voorspel ik. Maar ik weet ook dat de huidige politieke situatie in Nederland en de EU op het punt staat om op zijn grondvesten te trillen, zeker ook over de toekomst van de EU in het licht van de komende verkiezingen voor het EU parlement. Er is in ons land geen draagvlak voor een uittreden uit de EU, kijk naar de chaos waar het VK zich heeft gestort. Maar er komt ook zeker geen meerderheid voor het kosmopolitische wereldrijk van Bruno Le Maire, ‘Le nouvelle Empire’.

Na eind mei ligt wat 50PLUS betreft alles weer open en dan gaan we terug naar de EU-tekentafel. Ook over het Meerjarig Financieel kader, en alles wat daar aan, naast en onder hangt”.