Ontdaan door het rapport over de zaak Anne Faber

Met dank overgenomen van A.H. (Attje) Kuiken i, gepubliceerd op donderdag 28 maart 2019.

Dat je kind iets overkomt is al de grootste angst van iedere ouder, en dat dit misdrijf voorkomen had kunnen - of zelf moeten - worden maakt het verlies onverteerbaar.

Het rapport van de onderzoeksraad voor de veiligheid over de zaak Anne Faber is vernietigend over de lange reeks fouten en blunders die tot dit drama hebben geleid. En die fouten werden gemaakt tot aan het ministerie aan toe.

Nadat de details in de zaak Anne Faber bekend werden vroeg iedereen zich af hoe het kon dat deze man vrij rondliep. En het rapport beschrijft inderdaad fout op fout op fout. Een verkrachter die zelf essentiële informatie achter kon houden, geen kennis over hoe je omgaat met gevaarlijke zedendelinquenten, onvoldoende aandacht voor de veiligheid van de samenleving bij cruciale beslissingen. Daarbovenop bleek vandaag nog eens dat 21 zedendelinquenten onterecht op vrije voeten waren. In veel gevallen was er helemaal geen inschatting van de risico’s gemaakt. Het is onacceptabel dat dit kan gebeuren.

Ik kan me nauwelijks een voorstelling maken van de nachtmerrie waarin de ouders leven.

Ik kan me nauwelijks een voorstelling maken van de nachtmerrie waarin de ouders leven. Het verdriet is al onbeschrijfelijk groot. En falen van de instanties en het ministerie zijn onthutsend. Voor mij betekent dat het nu echt klaar is met de excuses van de minister. Er moeten nu echt verbeteringen volgen. Daarom heb ik een debat aangevraagd, met steun van de hele Tweede Kamer. Want je wil gewoon zeker zijn dat je dochter aan het eind van de dag veilig thuis komt.