Laatste wens gefrustreerd door zorgverzekeraars - Hoofdinhoud

Terwijl iemand stervende is, moeten wachten op toestemming. Van de zorgverzekeraar. Toestemming om iemand juist dàn te mogen bijstaan.

Juist dàn zorg te kunnen verlenen. Er juist dàn te zijn. Toestemming die soms dágen op zich laat wachten. Werkdagen. En dat terwijl èlk uur telt.

Het gebeurt. In Nederland. In 2019.

Verschrikkelijk als iemands laatste wens niet vervuld kan worden door een of ander regeltje dat achter een bureau is verzonnen.

Het overkomt zorgaanbieders, wijkverpleegkundigen, wanneer ze geen vast contract hebben met de zorgverzekeraar in kwestie. Maar het treft vooral patiënten. Wanneer die op hun kwetsbaarst zijn. Patiënten die doodgaan en ervoor kiezen om thuis te sterven. In hun eigen vertrouwde omgeving. Omringd door de mensen die hen het meest dierbaar zijn.

Verschrikkelijk als iemands laatste wens niet vervuld kan worden door een of ander regeltje dat achter een bureau is verzonnen. Door een achterneefje van Kafka.

Gisteren berichtte De Stentor daarover.

Vandaag heb ik daar Kamervragen over gesteld. Kamervragen waarin ik minister De Jonge van Volksgezondheid, Welzijn en Sport oproep om snel met alle zorgverzekeraars te regelen dat er een eind komt aan de situatie dat het vervullen van de laatste wens van doodzieke mensen in gevaar komt. Geef de zorgprofessional ter plaatse het vertrouwen om te bepalen hoe en wat er moet gebeuren en regel de papierwinkel achteraf.

Iedereen moet zeker kunnen zijn van goede betaalbare zorg dichtbij wanneer het nodig is.

Want iedereen moet zeker kunnen zijn van goede betaalbare zorg dichtbij wanneer het nodig is. Dat is een teken van beschaving. Als je ziek bent èn als je niet meer beter wordt. Het kan niet zo zijn dat die zorg op zich laat wachten terwijl er niet gewacht kan worden. Mag worden.

Lees hier mijn schriftelijke vragen