Reactie van: KBS De Plataan (mevr. I Fieten) bij: Wetsvoorstel kleine klassen - Hoofdinhoud

Vraag1 Wat is uw reactie op het voorstel?

Ik ben het volkomen eens met deze stelling. De maximale groepsgrootte, vooral in een onderbouw, moet aangepakt worden. Ik ben zelf een bovenbouwleerkracht en tevens ib-er op een school. De groepsgrootte drukt op de groepen, op de aandacht en de mogelijkheden die je kinderen kunt geven/bieden.

Wanneer kinderen 4 worden en vanaf thuis of een opvang op de basisschool komen is de overgang al heel groot. Hoe raar is het dat er wanneer je 3 jaar en 11 maanden bent en op een opvang zit er een maximum van 1 leidster op 8 kinderen geldt? En dat je een maand later 4 bent er ineens 1 op 40+ mag? Wanneer je kinderen, juist in die eerste jaren rust, structuur, aandacht e.d. kan geven, kun je naar mijn mening daar de andere jaren ook echt profijt van hebben.

Het kind krijgt de kans om een goede werk-, leer-, speel en luisterhouding te ontwikkelen, om hierin gestuurd te worden, bijgestuurd of aangemoedigd. Ik ben er ook van overtuigd dat 'kleine' gedragsproblemen hiermee ook in goede banen geleid kunnen worden. Wanneer je dit in je onderbouw door voldoende tijd en begeleiding goed neer kunt zetten, kun je in een bovenbouw ook beter differentiëren. Hier heb je dan in je groep van ca. 25 kinderen die zelfverzekerd, zelfstandig en gestructureerd aan het werk kunnen ook tijd, aandacht en inzicht voor. En helemaal wanneer je op kleine school werkt, waar je altijd in combinatiegroepen werkt! Je wilt de kinderen toch een goede basis geven voor de toekomst? Er mogen en kunnen zijn, gehoord worden, kansen krijgen talenten te ontwikkelen, hulp te krijgen om doelen te bereiken die je niet verwachtte halen als kind? Zodat je met een goed zelfbeeld, een eerlijke kijk op jezelf en met een goede cognitieve basis je puberjaren in kunt gaan!

Vraag2 Heeft u nog suggesties of eventuele verbeteringen vanuit de onderwijspraktijk?

Besluiten die genomen worden, moeten door de praktijk mogen genomen worden. Vaak zijn ideeën leuk bedacht vanuit de theorie, maar in de praktijk werkt het dan totaal niet zo.

Wanneer er idealen nagestreefd worden, bijvoorbeeld het passend onderwijs, moeten daar ook daadwerkelijk de extra handen voor geboden worden. Met extra scholing kun je als leerkracht beter omgaan met situaties (streven van minimaal 40% mastergeschoold personeel), maar de (medische of sociale) handelingen of interventies die je daarvoor moet doen moeten wel uitgevoerd KUNNEN worden (en dat lukt niet in een groep met nog 35 andere kinderen/kleuters, wanneer je alleen bent. Denk hierbij aan zorg bieden, verschonen, gesprekken, woedeaanvallen, extra programma's, motorische ondersteuning etc. Over het registreren, het schrijven van plannen en het voeren van gesprekken nog maar niet gesproken....