Informateurs, hoe gaan zij te werk?

dinsdag 15 augustus 2017

DEN HAAG (PDC i) - Iedere informateur hoort het boek 'De kabinetsformatie in 50 stappen' van Carla van Baalen i en Alexander van Kessel i in de boekenkast te hebben staan, waarin verschillende methodes genoemd worden die door de jaren bij formatieonderhandelingen zijn gebruikt.

Onderhandelingstechnieken

De informateur kan de onderhandelingen op een directe of indirecte manier aanvatten. Bij een directe aanpak komt de informateur gelijk met concrete voorstellen om over te onderhandelen. Anderzijds kan een indirecte aanpak, zoals het aangaan van een open discussie ook effectief zijn. Het succes van de een of andere aanpak is niet eenduidig, maar afhankelijk van de politieke context, de opdracht en de eigen stijl van de informateur.

Verder kan de informateur kiezen voor een open of gesloten proces, openheid naar buiten of alles binnenskamers houden. Ook kan de informateur uitwijken naar een 'geheime' locatie - die overigens bijna altijd meteen al niet meer geheim is - naar een rustig oord midden in de natuur, ver van het Haagse rumoer.

Inhoudelijke overeenstemming

Om inhoudelijke overeenstemming te bereiken hanteren informateurs verschillende manieren. De eerste manier is om de onderhandelingen te laten voorbereiden door werkgroepen bestaand uit tweede Kamerleden van de betrokken partijen. De gedachte hierachter is om de kennis van fractieleden te betrekken bij de onderhandelingen. Daardoor zijn de fracties ook eerder geneigd een akkoord te accepteren.

Een tweede manier is slechts te streven naar een regeerakkoord op hoofdlijnen. Op basis van deze hoofdlijnen wordt dan een coalitie gevormd. Tenslotte kan de informateur kiezen voor de puntzakmethode. Binnen deze aanpak gaat het erom om eerst overeenstemming te bereiken over simpele onderwerpen en vanuit daar door te werken naar meer complexe kwesties.

Lees ook

Meer informatie