Besluit 2016/2311 - 8 december 2016 Machtiging van bepaalde lidstaten de toetreding van Kazachstan tot het Verdrag over de burgerrechtelijke aspecten van internationale kinderontvoering te aanvaarden - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 345/53

Overeenkomstig artikel 3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie heeft de Europese Unie zich als een van haar doelen gesteld de bescherming van de rechten van het kind te bevorderen. Maatregelen om kinderen te beschermen tegen het ongeoorloofd overbrengen of het niet doen terugkeren van kinderen beschouwt zij als een essentieel onderdeel van dit beleid.

De Raad heeft Verordening (EG) nr. 2201/2003 (2) (hierna „Verordening Brussel II bis” genoemd) vastgesteld, die als doel heeft kinderen te beschermen tegen de schadelijke gevolgen van het ongeoorloofd overbrengen of niet doen terugkeren, procedures vast te stellen om hun onmiddellijke terugkeer naar de gewone verblijfplaats te verkrijgen en het omgangs- en gezagsrecht te waarborgen.

Verordening Brussel II bis vormt een aanvulling op en versterking van het Verdrag van 's-Gravenhage van 25 oktober 1980 inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen (hierna „het Verdrag van 1980” genoemd), waarbij een internationaal systeem van verplichtingen en samenwerking tussen de verdragsluitende staten en tussen centrale autoriteiten wordt ingesteld om te zorgen voor de onmiddellijke terugkeer van een kind dat ongeoorloofd is overgebracht of ongeoorloofd wordt vastgehouden.

Alle lidstaten van de Unie zijn partij bij het Verdrag van 1980.

De Unie moedigt derde landen aan toe te treden tot het Verdrag van 1980 en ondersteunt de correcte tenuitvoerlegging van het Verdrag van 1980, onder andere door samen met de lidstaten deel te nemen aan de bijzondere commissies die regelmatig worden georganiseerd door de Haagse Conferentie voor internationaal privaatrecht.

Een gemeenschappelijk wettelijk kader tussen de lidstaten van de Unie en derde staten zou de beste oplossing kunnen zijn voor gevoelige zaken als internationale kinderontvoering.

Het Verdrag van 1980 bepaalt dat het van toepassing is tussen de toetredende staat en de verdragsluitende staten die verklaard hebben de toetreding te aanvaarden.

Het Verdrag van 1980 staat niet toe dat regionale organisaties voor economische integratie, zoals de Unie, partij bij het verdrag worden. De Unie kan derhalve niet tot het Verdrag van 1980 toetreden en ook geen verklaring van aanvaarding van de toetreding van een toetredende staat neerleggen.

Overeenkomstig Advies 1/13 van het Hof van Justitie van de Europese Unie behoren verklaringen van aanvaarding in het kader van het Verdrag van 1980 tot de exclusieve externe bevoegdheid van de Unie.

Kazachstan heeft op 3 juni 2013 zijn akte van toetreding tot het Verdrag van 1980 neergelegd. Het Verdrag van 1980 is op 1 september 2013 ten aanzien van Kazachstan in werking getreden.

Alleen het Koninkrijk der Nederlanden heeft de toetreding van Kazachstan tot het Verdrag van 1980 reeds aanvaard. Een stand van zaken ten aanzien van Kazachstan heeft tot de conclusie geleid dat de lidstaten die de toetreding van Kazachstan nog niet hebben aanvaard, wel in staat zijn om in het belang van de...