Veilig werken in de trein

Met dank overgenomen van D. (Duco) Hoogland i, gepubliceerd op woensdag 8 april 2015, 14:32.

Foto Flickr / Rob Dammers

Spugen, schelden, duwen. Het is niet normaal. Maak jij het mee op je werk? Ik mag hopen van niet. Het personeel van de spoorwegen, de buschauffeur en de tramconducteur wel. Zij worden dagelijks blootgesteld aan geweld. Worden blootgesteld is alleen de verkeerde manier om het op te schrijven, te afstandelijk. Ze doen hun werk in de maatschappij waar wij allemaal onderdeel van zijn. In een land waar wij wonen. Omdat wij met het openbaar vervoer willen reizen. Daarom dragen we ook gezamenlijk verantwoordelijkheid om hen te beschermen.

Snel gaat de discussie dan over het bewapenen van personeel, het is een begrijpelijk reflex. Ook deze ochtend bij het werkoverleg in Alkmaar.

Om kwart voor zes 's ochtends was er een bijeenkomst van NS personeel. Ik mocht daarbij aanschuiven. In de kantine waar de koffiedampen opstegen waren ongeveer 60 mensen bijeen gekomen. Ze zijn het zat.

De voornaamste vraag is om schouder aan schouder op te trekken tegen de verruwing van de maatschappij. De directie, de vakbonden, de politiek, maar ook de reizigers en het personeel moeten een grens trekken. Het begint met het gevoel gesteund te worden. Daar hoort bij dat alle incidenten worden gemeld en serieus worden genomen, ook schelden en spugen hoort niet. Een beetje steun van medereizigers is wenselijk voor conducteurs die belaagd worden. Vanuit de gedachte, kom je aan hen, dan kom je aan ons. Het snel kunnen benaderen van de politie en extra alertheid op de stations is nodig. En natuurlijk het tegengaan van zwartrijden.

De discussie in de kantine is genuanceerd. Er is niet één oplossing voor dit probleem. Dat weet iedereen die in het openbaar vervoer werkt maar al te goed.

De waardering is er voor het feit dat er politie komt op de grote stations, mensen in de avonduren samen op pad gaan en dat men extra alert is op incidenten. Het is een stap in de goede richting. Nu is het tijd voor de volgende stap. De verantwoordelijkheid om elkaar te beschermen bij incidenten. Dat begint bij het stoppen met wegkijken, of filmen van incidenten. Samen met anderen ingrijpen kan vaak goed werken.