Berman blogt: Grimmige tijden in Kabul

Met dank overgenomen van M. (Thijs) BermanĀ i, gepubliceerd op woensdag 26 maart 2014, 3:22.

Dinsdagmiddag werd Kabul opnieuw opgeschrikt door explosies, schoten en sirenes. Vorige week was het hotel Serena het doelwit. Ditmaal was het een aanslag op een provinciale afdeling van de Kiesraad, de Independent Election Commission, in Kabul.

Twee mannen bliezen zich aan de ingang op met hun bomvesten, drie anderen drongen daarna naar binnen en begonnen te schieten. Dat duurde tot ze alle drie door de politie gedood waren. Hoeveel doden er onder het personeel vielen is nog onbekend; een groot deel van de zeventig ambtenaren van de Kiesraad kon zich verschuilen in de 'Safe Room' onder in het gebouw.

Het is de tweede keer in een paar dagen dat er binnen Kabul een bloedbad wordt aangericht. Ondanks de 'Ring van Staal', de tientallen controleposten die de politie om de stad heeft gelegd. Een stad is nu eenmaal kwetsbaar, en zeker een miljoenenstad als Kabul.

Afgelopen donderdag was er de aanslag in Hotel Serena, de ontmoetingsplek van buitenlanders en Afghaanse elite. Onder de slachtoffers was een bekende Afghaanse journalist van het Franse persagentschap AFP. Ook zijn vrouw, met wie hij in het restaurant zat, werd doodgeschoten, samen met twee van zijn drie kleine kinderen. De jongste, een jongetje van twee, raakte zwaargewond maar de laatste berichten zijn hoopgevend.

De verkiezingswaarnemers bleven niet gespaard: het Amerikaanse NDI verloor een van zijn mensen. De volgende dag vertrok het hele team diep geschokt naar Istanbul. De waarnemers van de OVSE, die ook in dat hotel zaten, zijn eveneens vertrokken om op adem te komen. Waarschijnlijk komen ze over een paar dagen terug.

Grimmige tijden in Kabul, in de aanloop naar 5 april. Het kantoor van de EU-waarnemers zit veilig op het terrein van de EU-ambassade. Onze veiligheidsmensen bespreken de situatie elke dag met ons en sturen sms'jes als er een urgentie is. We nemen geen enkel risico - of, eerlijker, niet meer dan strikt noodzakelijk.

Duizenden vrijwilligers willen in de stembureaus gaan toezien op het stemmen, uit naam van een kandidaat of van een onafhankelijke waarnemersorganisatie. Nog eens duizenden mensen zijn er nodig voor de organisatie van de verkiezingen zelf. Afghanistan heeft er 5000 vrachtwagens voor nodig om de stembiljetten en stembussen het land rond te brengen. Voor de dorpjes in de bergen zijn nog eens 3000 ezels ingezet.

De Taliban kunnen niet winnen. Voor ellende zorgen kunnen ze wel. Niettemin hoor je weinig Afghanen zeggen dat ze uit angst voor geweld niet willen stemmen. Velen zijn teleurgesteld in politici - dat komt bekend voor. 'Eenmaal in de hoofdstad zijn politici hun regio snel vergeten,' hoor je dan. Ook zijn ze bang voor fraude, of bang voor buitenlandse inmenging. Wie fraude wil plegen ondermijnt de geloofwaardigheid van de uitslag en brengt een vreedzame overdracht van de macht in gevaar.

Maar even vaak hoor je ze opvallend optimistisch over de naderende verkiezingen, waar ze met gevaar voor hun leven willen stemmen. Omdat de verkiezingen voor een nieuwe periode kunnen zorgen, voor een vreedzame machtswisseling die zo zeldzaam is in dit land. Dat is de werkelijke inzet van deze verkiezingen.

Thijs Berman is hoofd van de EU-waarnemingsmissie in Afghanistan