Zorgen over de Krim

Met dank overgenomen van E. (Emine) Bozkurt i, gepubliceerd op vrijdag 7 maart 2014, 3:53.
Zorgen over de Krim
Bron: Blog Emine Bozkurt

In de persconferentie na de Europese Raad werd er geen woord over gerept. De minderheden in de Krim zitten in een netelige positie. De spanningen in het gebied lopen snel op en met name minderheden zoals de Tataren zijn het eerste het slachtoffer van ongecontroleerd geweld, omdat zij hun nek uitgestoken hebben door zich uit te spreken voor de territoriale integriteit van de staat Oekraïne.

Gisteren sprak ik met Abduraman Egiz, een vertegenwoordiger van de Tataarse Raad in de Krim over de meest actuele situatie in het Krimgebied. Egiz bevestigde dat het referendum waarin over de positie van de Krim gestemd wordt plaats zal vinden op 16 maart. De vraagstelling van het referendum luidt nu: 'Wil je dat de Krim deel wordt van Rusland?'. Het besluit werd genomen terwijl het parlementsgebouw bezet werd door gewapende mannen. Dat is uiteraard onacceptabel.

De positie van de Tataren in het gebied is zeer kwetsbaar. Tataren worden aangespoord om zich bij de Russen te voegen, onder het vooruitzicht van financiële vergoedingen. Er zijn berichten dat in de plaatsen waar Russen en Tataren samenleven, de huizen van de Tataren worden gemarkeerd.

Onder druk van dit soort intimidatie vragen de Tataren om bescherming. De angst voor de gevolgen van een eventuele aansluiting van de Krim bij Rusland is groot. Degenen die het zich kunnen veroorloven sturen nu al hun vrouwen en kinderen naar het westen van Oekraïne of Turkije. Ze bereiden zich voor op het ergste.

De angst van de Tataren is niet ongegrond. In het verleden is deze bevolkingsgroep slachtoffer geweest van massadeportaties door de Russen. Hun roep om hulp van de internationale gemeenschap is alleszins te verklaren. Als Europese Unie moeten we dus niet alleen naar Kiev kijken, maar ook vierkant staan voor de rechten van de minderheden op de Krim.

Over de situatie in het Krimgebied en de Oekraïne wordt gesproken op het hoogste politieke niveau. Maar achter de grote politiek staan gewone mensen die in angst leven voor wat er komen gaat. Dat mag niemand uit het oog verliezen.

Afbeelding: Google Maps