Nee-stemmen tegen een slecht natuurakkoord

Met dank overgenomen van A.M.C. (Anne-Marie) Mineur i, gepubliceerd op woensdag 14 december 2011, 0:29.

De SP stemde gisteren in Provinciale Staten van Utrecht tegen het Deelakkoord Natuur dat het Interprovinciaal Overleg (IPO) gesloten heeft met staatssecretaris Bleker. Behalve de SP stemden ook de Partij voor de Dieren, de PvdA en 50+ tegen het akkoord. En één GroenLinkser, die gewetensbezwaren had. De rest van de GroenLinks-fractie, stemde met volle overtuiging vóór het akkoord. Ook de rest van de Staten, inclusief Christenunie en D66, stemden ermee in. En hoewel ook die partijen zichzelf graag als groen neerzetten, steekt dat me toch minder dan die drie voorstemmen van GroenLinks.

Ik zal het maar toegeven: voor ik de SP ontdekte, stemde ik GroenLinks. Ik herinner me dat ik in 1994 zelfs nog het programma van GroenLinks heb opgevraagd. Dat was het jaar dat de SP voor het eerst in de Tweede Kamer kwam. Ook in de Stemwijzer kom ik meestal ergens tussen de SP, GroenLinks en de Partij voor de Dieren uit. Dat zal mijn zwak voor de partij verklaren. Wat mij betreft trekken we samen op, elk met zijn eigen focuspunten. De SP met de nadruk op menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit. De Partij voor de Dieren met zijn nadruk op dieren en natuur in bredere zin. GroenLinks met de nadruk op vrijzinnigheid. En de Partij van de Arbeid als redelijk alternatief voor mensen die wel links willen stemmen maar die huiveren van alles wat naar extreem neigt. Hoe meer er bloeit in de tuin van links, hoe meer mensen er komen kijken of er wat van hun gading bij zit.

Maar ook al kan ik me in het programma van GroenLinks goed vinden, met het stemgedrag van de partij in Provinciale Staten van Utrecht heb ik erg veel moeite. Dit natuurakkoord is niet het eerste punt waar GroenLinks tegen zijn verkiezingsprogramma in stemt. De megastallen zijn het andere grote GroenLinks-thema waar de partij toch mee ingestemd heeft. Maar er zijn bijvoorbeeld ook de €125.000 die de gedeputeerden mogen uittrekken voor de inrichting van hun nieuwe werkkamer (“ja, want anders kan het niet duurzaam”) en het eerdere bestuursakkoord dat de overheid in mei sloot met gemeenten en provincies (“ja, het is wel een onaanvaardbaar akkoord voor de gemeenten, maar voor ons is het niet zo slecht”). Steeds weer onderwerpen, overigens, waar de landelijke fractie wél het principiële standpunt innam.

En natuurlijk begrijp ik best dat je compromissen moet sluiten als je in het bestuur zit. De SP zit in het provinciaal bestuur van Zuid Holland en Brabant, en ook zij moeten soms dingen slikken waar ze helemaal niet gelukkig mee zijn. De SP in Zuid Holland heeft bijvoorbeeld moeten instemmen met de komst van de Rijnlandroute door Voorschoten, wat ze een heel slecht plan vinden. Maar dat geven ze ruiterlijk toe. Ze gaan geen verhaal ophangen dat het eigenlijk een heel goed idee blijkt te zijn, nu ze er vanaf het pluche naar kijken. Maar er staat zo veel tegenover dat ze het geslikt hebben. De SP-gedeputeerde in Brabant, Johan van den Hout, heeft zelfs ingestemd met het Deelakkoord Natuur. Brabant heeft miljoenen op de bank staan van de verkoop van de aandelen Essent, en zij kunnen dat geld nu goed beleggen in natuur. Maar Johan van den Hout erkent ook dat dit Deelakkoord geen goed idee is.

Dat is wat me het meeste stoort: GroenLinks ondergraaft het vertrouwen in de politiek. Er is zoveel publiciteit geweest rondom het Deelakkoord Natuur, dat iedereen met enige belangstelling voor natuur weet dat dit een slecht akkoord is dat veel schade toebrengt aan de natuur. Ze weten misschien niet precies dat het gaat om 600 miljoen euro die bezuinigd worden, of om 128.000 hectare grond die niet in de natuurpuzzel gepast gaan worden. Ze weten misschien ook niet dat er zo’n 150 plant- en diersoorten niet meer beschermd worden, dat de jacht verruimd wordt of dat Staatsbosbeheer voor 100 miljoen grond moet verkopen om de gaten in de Rijksbegroting mee te dichten. Maar ze weten dat de natuurorganisaties te hoop lopen tegen dit akkoord. Dat blijkt bijvoorbeeld uit de 20.000 mensen die nu al een boom hebben gekocht bij de Partij voor de Dieren.

Dus wie gaat er geloven in het verhaal dat GroenLinks hield in Provinciale Staten, en dat ze ook op hun website hebben gezet? “GroenLinks Provincie Utrecht helpt mee natuurbezuinigingen te repareren”. Wie gelooft dat? Het is niet eens waar. Waar GroenLinks op doelt, is het Akkoord van Utrecht, dat CDA-gedeputeerde Krol al voor de verkiezingen gesloten heeft met boeren- en natuurorganisaties. Ik noemde dat akkoord gisteren “de vlucht vooruit”: de provincie levert driekwart van zijn geplande natuur in, op voorwaarde dat dat ene kwart alsnog gerealiseerd kon worden. Een ander kwart wordt definitief geschrapt, en wat er met die overige 50% gebeurd, dat weet niemand. De SP nam daar in februari van dit jaar ook al een helder standpunt over in: wij keurden dat akkoord af. GroenLinks was het toen nog met ons eens. Nu zijn zij opeens de partij die “helpt de natuurbezuinigingen te repareren”. Door in te stemmen een akkoord wat ze zelf “uitermate schraal” noemden.

Politiek is een vies spel, zeggen sommigen. Ik zie het hier gebeuren. In de tweede termijn van gisteren haalde ik de uitdrukking aan dat een diplomaat iemand is die je kan vertellen om naar de hel te lopen om zo’n manier dat je je verheugt op de reis. Diplomatiek is GroenLinks zeker. Maar volksvertegenwoordigers?