Samenwerken aan betere langdurige zorg - Hoofdinhoud
De Partij van de Arbeid wil de langdurige zorg persoonlijker en minder ingewikkeld maken. Tegelijkertijd biedt dit ook een kans om te besparen. Daarvoor moet er wel het een en ander veranderen. Soms ingrijpend. Daarom bedenk je deze veranderingen niet van achter een tekentafel vanuit een Haags ministerie of alleen vanuit de vergaderzaal in de Tweede Kamer. Daarvoor ga je in gesprek met mensen die het aangaat. Dat heeft staatssecretaris Martin van Rijn de afgelopen tijd gedaan. Zelf heb ik het afgelopen jaar ook veel bezoeken gebracht aan organisaties, initiatieven en ben ik bij mensen thuis geweest. Om te kijken, in gesprek te gaan en te vragen wat mensen bezighoudt.
Vorige week hield de Tweede Kamer ook een officiële hoorzitting over de veranderingen in de langdurige zorg. Met mensen die zelf te maken hebben met zorg en ondersteuning. Bewoners van zorginstelling Fokus. Mensen die gebruik maken van doventolken. De moeder van Jens, een ernstig meervoudig gehandicapte jongen. Allemaal vertelden ze hun indringende en persoonlijke verhalen. Maar ze kwamen ook met oplossingen. Oplossingen die ons verder brengen. Dankzij hun goede ideeën kunnen we ook voorstellen aanpassen. De zorg beter laten aansluiten op de wensen van mensen die er dag in dag uit mee te maken hebben. Want voor een aantal bijzondere doelgroepen geldt dat het zorgstelsel niet altijd passend is. Dan moeten we niet deze mensen 'aanpassen' aan het systeem, maar het het systeem aan de mensen.
Samen met andere Kamerleden heb ik ervoor gepleit om voorstellen voor veranderingen in de zorg aan te passen. Juist om deze beter te laten aansluiten op de wensen en behoeften van de mensen zelf. Bovendien heb ik bijzondere aandacht gevraagd voor ernstig gehandicapte kinderen. Kinderen zoals Jens. De staatssecretaris heeft daar goed naar geluisterd. Zo blijft het Fokuswonen een landelijke aanspraak. Het gaat om mensen die ondanks hun zware handicap volop in het leven staan. Werken, studeren, een gezin hebben of actief vrijwilligerswerk doen. Ook specialistische kennis voor zintuigelijk gehandicapten wordt niet versplinterd, maar blijft centraal geregeld. Het gaat hier bijvoorbeeld over uren voor doventolken. Er is daarnaast goed nieuws voor alle kinderen met een ernstige handicap. Hun ouders kunnen thuis hun intensieve zorg blijven organiseren zoals ze nu doen. Vaak met een persoonsgebonden budget (pgb).
De zorg veranderen doe je niet alleen. Dat doe je door samen te werken. In de politiek én met de mensen die het aangaat. Zo zorgen we er ook voor dat mensen niet tussen wal en schip vallen.
Natuurlijk zijn er zorgen over zorgveranderingen. Dat is begrijpelijk. Maar er is ook veel steun om zaken aan te pakken. Of zoals de Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie (NPCF) het zei: 'Het huidige stelsel - de manier waarop we nu de zorg georganiseerd hebben - is vaak niet goed. Dat moet anders. Meer ruimte voor oplossingen voor mensen en minder verspilde tijd aan minutenregistraties.' Laten we daar samen de schouders onder zetten.