Europese meerjarenbegroting brengt hoop noch visie

Met dank overgenomen van B. (Bas) Eickhout i, gepubliceerd op dinsdag 19 november 2013, 21:05.
Europese meerjarenbegroting brengt hoop noch visie
Bron: GroenLinks Europa

Het Europees Parlement keurde dinsdag het akkoord over de Europese meerjarenbegroting goed. Het is de eerste keer dat het Europarlement medebeslissingsrecht had over het raamwerk voor de Europese begrotingen van 2014 tot 2020. De Europese Groenen stemden tegen omdat het ambitieniveau in het akkoord veel te laag lift. Met deze begroting kan Europa niet de macht terugwinnen op banken, multinationals, vervuilers, mondiale grootmachten, speculanten en belastingontduikers. De EU-lidstaten waren alleen gefocust op het totaalbedrag van de begroting in plaats van op de juiste prioritering van waar de Europese Unie geld aan zou moeten uitgeven. De broodnodige vernieuwing van het Europese budget bleef uit.

Deze meerjarenbegroting focust op prioriteiten uit het verleden en zorgt het niet voor oplossingen voor de de economische, sociale en groene uitdagingen waar Europa voor staat. De Europese Unie blijft de grootschalige landbouw subsidiëren en geld uitgeven aan hopeloze projecten zoals het kernfusieproject van ITER. Europa investeert te weinig in de EU2020-doelstellingen, met name de strijd tegen klimaatverandering, jeugdwerkloosheid en armoede en voor investeringen in onderzoek, ontwikkeling en onderwijs.

Bovendien is het behandelen van de meerjarenbegroting een ondemocratische oefening omdat het huidige parlement besluit over de middelen die het volgende parlement, van na de verkiezingen in mei 2014, kan inzetten. De voorziene herzieningsclausule die sommige fracties toejuichen is daarbij een doekje voor het bloeden: EU-lidstaten moeten unaniem akkoord gaan. De kans dat dat gebeurt is vrijwel nihil.

Met deze meerjarenbegroting zetten we ons en de toekomstige Europarlementariërs volledig klem, stelt GroenLinks. We missen een kans om met een positieve agenda over Europa te komen. Het akkoord toont weer de noodzaak voor eigen middelen voor de Europese Unie, in plaats van de jaarlijkse bijdragen van lidstaten. Dan kan de discussie werkelijk gaan over wat Europa moet doen. Nu is verzuimd het financiële kader van de Europese Unie in te richten voor de toekomst.