‘Samenleven kun je niet alleen’ - Hoofdinhoud

In de huidige verkiezingstijd gaat het om veel cijfers, toekomstvoorspellingen, bangmakerij, ‘wie wil met wie’. Er wordt alleen vergeten ook stil te staan bij wat wat we met elkaar hebben geregeld. In de afgelopen decennia is onderwijs en zorg voor iedereen opgebouwd, er zijn huizen gebouwd voor mensen met een klein en normaal salaris. Men bouwde via gemeenten goede energie en gasbedrijven op. Wat te bedenken van openbaar vervoer, toegankelijk, zodat iedereen zich in Nederland kan bewegen.

Hoe? Met elkaar! Via belastingen, met politici die uitlegden dat het offers kostte - ook financieel, maar dat het goed was voor de toekomst. Laten we niet vergeten dat we deze opbouw moeten koesteren en ook moeten beheren.

In de jaren dat je als kind opgroeit, naar school kunt, buiten kan spelen, ben je een ‘profiteur’ van de samenleving! Dan betalen anderen jouw rekening. Na je school en opleiding, dan ga je zelf bijdragen. Je betaalt voor de kinderen na jou, omdat je weet hoe belangrijk het is om je te kunnen ontwikkelen, én je betaalt voor de oudere generatie. Voor hen die jou je jeugd lieten leiden. Wanneer je na ongeveer veertig jaar werken en loonbelasting genoeg voldoende economisch productief zijn geweest, weet je dat je van je oude dag mag genieten. Er is AOW, goede voorzieningen voor mogelijke hulpbehoevende laatste tijd van je leven.

De vanzelfsprekende solidariteit tussen generaties en je economische bijdrage aan de samenleving, wordt vaak gebagatelliseerd. Luister naar de boodschap van vele politieke partijen: ‘We móéten bezuinigen’, ‘We mógen de rekening niet doorschuiven’.

Ouderen moeten maar sparen voor de ouderenzorg. Studenten moeten maar lenen voor hun studie. Maar willen we werkelijk dat de toekomstige specialist ouderengeneeskunde, volgeladen met studieschulden, aan het bed van een oudere ‘nee’ moet verkopen, omdat die persoon te weinig ‘gespaard’ zou hebben voor de ouderdom? Wat is dit voor een toekomst? Is dit goed beheer van dat wat we als jonge generatie hebben gekregen van onze ouders en grootouders?

Samenleven kun je niet alleen, vind ik een hele mooie zin. Dit geldt zeker ook voor de generaties. We zijn er voor elkaar, in de jeugd via onderwijs, op de oude dag via zorgvoorzieningen. Zouden we dit moeten afbreken omdat we een crisis hebben door bankiers die ons geld niet goed beheerden?

Laten we ons op 12 september goede beheerders van onze samenleving tonen en de generaties niet tegen elkaar uitspelen. Jong verdient een prettig land om in te leven met goed onderwijs. Oud verdient een fatsoenlijke oude dag en nodige zorg. Dit kan allebei, of je er voor kiest, bepaal je op 12 september.

Deze column verscheen eerder op Abdellah.nl.