Khadija en Christine en de Opzij Top100

Met dank overgenomen van L.G.J. (Linda) Voortman i, gepubliceerd op dinsdag 24 januari 2012.

Wat me opvalt als we het hebben over vrouwelijk leiderschap is dat het debat vaak gaat over vrouwen in de top van het bedrijfsleven en de politiek. Begrijpelijk, het aantal vrouwen is veel te laag op die plekken. Maar mijns inziens moet de discussie breder betrokken worden: niet alleen hoe krijgen we meer vrouwen in de top van het bedrijfsleven, maar ook, hoe zorgen we dat Nederland in z'n geheel representatiever wordt. Dat betekent meer vrouwen, maar ook meer kleur. Lees de blog van Linda Voortman voor www.Aletta.nu.

Als ik denk aan vrouwelijk leiderschap dan denk ik aan Khadija tahiri Hyati. De president van schoonmakers die op dit moment staken voor een betere cao met meer perspectief. Khadija is schoonmaakster in Rotterdam en moeder van vijf kinderen. Ze is enige tijd geleden door het parlement van schoonmakers aangewezen om hun te vertegenwoordigen bij de onderhandelingen voor de schoonmaak cao. Eerder al zat Judy Lock, toen schoonmaker op Schiphol bij de onderhandelingen. En hun collega Christine Monk laat ook stevig van zich horen. Een goede zaak: cao's horen met vakbondsleden tot stand te komen. Zij weten het best wat hun collega's willen.

Khadija laat zich ook horen bij de acties. Samen met duizenden schoonmakers stond ik onlangs in Amsterdam met kippevel naar haar te luisteren. In een gepassioneerd betoog vertelde ze over haar kinderen. Niet alleen materieel is het voor hun van belang dat hun moeder vecht voor een betere cao, ook immaterieel: ze legt zich niet neer bij onzichtbaarheid, wil een goede opleiding en een betere toekomst voor haar en haar kinderen.

Het is belangrijk dat vrouwen als Khadija van zich laten horen. In de schoonmaaksector werken veel vrouwen. En helaas is het nog steeds zo dat sectoren waarin veel vrouwen werken niet zelden de sectoren zijn waarin mensen weinig verdienen en er weinig ontwikkelingsmogelijkheden zijn.

Ik hoop daarom dat Khadija 's bevlogenheid aanslaat: naar haar collega's, maar ook naar de zorg, het onderwijs en al die andere belangrijke sectoren waarin veel vrouwen werken. Khadija en haar collega's zijn sterk. Ik ben ervan overtuigd dat ze hun mooie cao zullen krijgen. Maar voor het bredere belang zou het goed zijn als Khadija ook expliciete steun krijgt van hoogopgeleide witte vrouwen.

Vrouwelijk leiderschap is op de werkvloer ook heel hard nodig. Het old boys network mag niet vervangen worden door een old boys and girls network. Parallel aan de strijd om de bestuurstafel moeten we dus vechten voor invloed van vrouwen in alle kleuren op alle niveaus. Khadija en Christine in de Opzij Top100, dat zou nog eens mooi zijn!