Rookvrije ruimten - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/4

Artikel 152 van het Verdrag bepaalt dat het optreden van de Gemeenschap, dat een aanvulling vormt op het nationale beleid, gericht dient te zijn op verbetering van de volksgezondheid, preventie van ziekten en aandoeningen bij de mens en het wegnemen van bronnen van gevaar voor de menselijke gezondheid.

Artikel 137 van het Verdrag bepaalt dat de Gemeenschap het optreden van de lidstaten ondersteunt en aanvult, onder andere op het terrein van de verbetering van met name het arbeidsmilieu, om de veiligheid en de gezondheid van de werknemers te beschermen.

Blootstelling aan omgevingstabaksrook, ook secundaire tabaksrook genoemd, is een belangrijke oorzaak van mortaliteit, morbiditeit en arbeidsongeschiktheid in de hele EU.

Volgens voorzichtige schattingen zijn in 2002 in de Europese Unie 7 300 volwassenen, waaronder 2 800 niet-rokers, gestorven aan de gevolgen van blootstelling aan omgevingstabaksrook op het werk. Nog eens 72 000 sterfgevallen, waaronder die van 16 400 niet-rokers, werden veroorzaakt door blootstelling aan omgevingstabaksrook thuis.

Blootstelling aan secundaire tabaksrook is bijzonder gevaarlijk voor kinderen en adolescenten en verhoogt de waarschijnlijkheid dat zij zelf later ook gaan roken.

Omgevingstabaksrook is door het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geclassificeerd als een bekend menselijk carcinogeen en door Finland en Duitsland als een carcinogeen op de werkplek.

Alle burgers hebben recht op een hoog niveau van gezondheidsbescherming en dienen beschermd te worden tegen blootstelling aan tabaksrook.

Maatregelen op basis van vrijwilligheid op nationaal niveau hebben naar gebleken is weinig of geen effect gehad wat het verminderen van de blootstelling aan tabaksrook betreft. Bindende nationale wetgeving, op de naleving waarvan strikt wordt toegezien, is een effectieve manier om mensen adequaat te beschermen tegen de gezondheidsrisico's van secundaire tabaksrook.

Wetgeving inzake rookvrije ruimten is het meest effectief wanneer die ondersteund wordt door maatregelen als bewustmakingscampagnes, ondersteuning bij het stoppen met roken, indringende gezondheidswaarschuwingen op de verpakkingen van tabaksproducten en andere regelgeving inzake tabaksproducten.

De maatschappelijke organisaties hebben een belangrijke rol te vervullen bij het organiseren van steun voor en het toezien op de naleving van wetgeving inzake rookvrije ruimten „rookvrije” wetgeving.

„Rookvrij”-beleid dient adequate instrumenten te omvatten voor de uitvoering van de multisectoriële aanpak van de bestrijding van tabaksgebruik.

Er is behoefte aan meer samenwerking tussen lidstaten ter vergemakkelijking van de uitwisseling van informatie en beste praktijken en voor de ontwikkeling van een gestandaardiseerd EU-monitoringsysteem.

In de Resolutie van de Raad en van de ministers van volksgezondheid van de lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, van 18 juli 1989 betreffende het rookverbod in ruimten bestemd voor het ontvangen van publiek (3) werden de lidstaten uitgenodigd maatregelen te nemen om het roken...