Verordening 2006/509 - Gegarandeerde traditionele specialiteiten voor landbouwproducten en levensmiddelen - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 93/1

De productie, de vervaardiging en de distributie van landbouwproducten en levensmiddelen nemen in de economie van de Gemeenschap een belangrijke plaats in.

De diversificatie van de landbouwproductie moet worden bevorderd. De bevordering van traditionele producten met specifieke kenmerken kan een belangrijke troef worden voor het platteland, met name voor probleemgebieden of afgelegen gebieden, enerzijds doordat het inkomen van de landbouwers erdoor wordt verbeterd anderzijds doordat wordt voorkomen dat de bevolking uit die gebieden wegtrekt.

Voor de goede werking van de interne markt in de sector levensmiddelen moet het bedrijfsleven kunnen beschikken over instrumenten waarmee het aan zijn producten waarde kan toevoegen en waarmee tevens de consument tegen misbruik kan worden beschermd en de eerlijkheid van handelstransacties kan worden gegarandeerd.

Het begrip „specificiteitcertificering” is gedefinieerd in Verordening (EEG) nr. 2082/92 van de Raad van 14 juli 1992 inzake de specificiteitcertificering voor landbouwproducten en levensmiddelen (2), en het begrip „gegarandeerde traditionele specialiteit” is geïntroduceerd in Verordening (EEG) nr. 1848/93 van de Commissie (3), waarin toepassingsbepalingen van Verordening (EEG) nr. 2082/92 zijn vastgesteld. Specificiteitcertificeringen, vaker „gegarandeerde traditionele specialiteiten” genoemd, spelen in op de vraag van de consument naar traditionele producten met specifieke kenmerken. Gezien de verscheidenheid aan producten in de handel en de overvloedige informatie die erover wordt verstrekt, moet de consument, om beter zijn keuze te kunnen bepalen, over duidelijke en bondige informatie kunnen beschikken wat de specifieke kenmerken van deze levensmiddelen betreft.

Ter wille van de duidelijkheid zou afstand moeten worden gedaan van het begrip „specificiteitcertificering” ten voordele van het begrip „gegarandeerde traditionele specialiteit”, dat makkelijker te begrijpen is; om voor zowel producent als consument te verduidelijken wat het doel van deze verordening is, zou het begrip „specificiteit” precies moeten worden omschreven en zou een definitie van het begrip „traditioneel” moeten worden vastgesteld.

Sommige producenten willen marktwaarde ontlenen aan traditionele landbouwproducten of levensmiddelen waarvan de specifieke kenmerken zich duidelijk onderscheiden van andere soortgelijke producten of levensmiddelen. Om de consument te beschermen dient de gegarandeerde traditionele specialiteit te worden gecontroleerd. Een dergelijke regeling op basis van vrijwilligheid, die de handelaren in staat stelt aan de kwaliteit van een landbouwproduct of levensmiddel op communautair niveau bekendheid te geven, moet volledige garanties bieden, zodat eventuele verwijzingen ernaar in de handel gerechtvaardigd zijn.

Voor de etikettering van landbouwproducten en levensmiddelen gelden de algemene voorschriften als vervat in Richtlijn 2000/13/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 maart 2000 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgeving der lidstaten inzake de etikettering en presentatie van levensmiddelen alsmede inzake de daarvoor gemaakte reclame (4). Gezien hun specificiteit, dienen er voor gegarandeerde traditionele specialiteiten evenwel aanvullende bijzondere voorschriften te worden vastgesteld. Om...