Griekenland maakt eurocrisis onoplosbaar

Het blijft onzeker of de tweede megalening van 109 miljard aan Griekenland wel doorgaat. Pas dit najaar beslissen de zeventien regeringen met de euro. Griekenland verwacht binnenkort wel acht miljard van de vorig jaar beloofde noodhulp van honderdtien miljard. De EU² en het IMF³ zijn niettemin teleurgesteld over de Griekse bezuinigingen. De crisis overweldigt compleet de Europese najaarsagenda.

De EU weet momenteel geen raad met het Griekse schuldprobleem. Onafwendbaar nadert het moment van een grotere herstructurering en kwijtschelding dan waartoe eerder werd besloten. Zulk Grieks bankroet is gevaarlijk omdat daardoor onvermijdelijk internationaal het vertrouwen in de euro een klap krijgt.

Als gevolg daarvan zullen de andere zwakke eurolanden⁴ te weten Portugal, Ierland, Spanje en Italië in het oog van de storm komen. Zo'n ontwkkeling bedreigt het voortbestaan van de euro als gezamenlijke munt.

Samengevat lijkt de Griekse crisis momenteel onoplosbaar. Dit blijkt ook uit de onmacht van de Ecofin⁵-ministerraaad op 16 en 17 september in het Poolse Wroclaw. Daar is geen besluit van betekenis genomen. De onrust op de effectenbeurzen duurt daardoor onverminderd voort.

De president van de ECB⁶, Jean-Claude Trichet⁷, heeft al meermalen er op aangedrongen dat de regeringen de besluiten van de Euroraad 21 juli snel uitvoeren. Het gaat om onder meer het opkopen van afgewaardeerde obligaties van zwakke eurolanden en een nieuwe omvangrijke lening voor Griekenland . 

Onverwacht is tussen de EU-landen ruzie uitgebroken over de tweede megalening van 109 miljard euro van EU/IMF tot 2014 voor Griekenland. Finland was in augustus met de Griekse regering een speciaal onderpand overeengekomen opdat hun aandeel zeker wordt terugbetaald.

Nederland, Duitsland, Oostenrijk en andere landen protesteerden daarop heftig. Nederland liet via minister van Financiën Jan Kees de Jager⁸ weten dat het de nieuwe lening aan Griekenland alsnog blokkeert als de Fins-Griekse deal doorgaat. Op 6 september besprak De Jager het probleem in Berlijn.

Na afloop suggereerde De Jager dat een oplossing in zicht is. De Eurogroep moet de kwestie in de loop van september uit de weg ruimen. Lukt dat, dan moet vervolgens in de landen met de euro het parlement nog instemmen. Het is onzeker of dat lukt. In Duitsland bijvoorbeeld hebben 23 leden van de regerende CDU/CSU fractie aangekondigd op 29 september in de Bondsdag tegen te zullen stemmen.  

Besluiten dat het noodfonds EFSF⁹ afgewaardeerde obligaties gaat opkopen is een ander besluit dat dringend uitvoering behoeft. Het EFSF wil bovendien IMF-style kredietlijnen openen. Onder ‘buitengewone omstandigheden’ kunnen eurolanden (mits zij saneren) dan tijdelijk van cash worden voorzien.

Momenteel pleegt de ECB massaal zulke interventies. Die zijn er op gericht de rente die zwakke eurolanden betalen tot circa vijf procent te beperken. Dergelijke aankopen mag de ECB niet blijvend doen. Punt van discussie is hoe het EFSF dergelijke steunaankopen financiert. Verder uiteraard de vraag hoe zo’n ‘Europees IMF’ concreet vorm krijgt.   

Inmiddels kocht de ECB al voor meer dan circa 150 miljard euro overheidsobligaties op van de zwakke broeders. Als zodanig gelden behalve Griekenland, Portugal, Ierland ook Spanje, Italië en België.

De Duitse ECB-bestuurders Jürgen Stark en Alex Weber zijn uit protest hiertegen opgestapt. Dergelijke acties van de ECB stuwen de geldhoeveelheid in de eurozone fors op. Zij kunnen zo doende een algemene prijsstijging uitlokken.

De Italiaan Mario Draghi¹⁰, die per 1 november het roer overneemt van Trichet, zegt met deze steunaankopen niet door te gaan. Italië reageerde met een extra driejarig bezuinigingspakket van ruwweg 54 miljard. De BTW op een reeks goederen  gaat van 20 naar 21 procent, er komt een drie procent heffing op de topinkomens en maatregelen tegen belastingontduiking.

Een derde onafgewerkt karwei betreft het besluit om de uitleencapaciteit van het noodfonds EFSF te verhogen van ruwweg 250 naar 440 miljard. Dit project ligt er al maanden nadat de Euroraad in maart hiertoe in principe besloot. Aarzeling bij de landen met traditioneel sterke munten is hier eveneens de remmende factor.

Athene verwacht uiterlijk begin oktober de volgende acht miljard van de 110 miljard aan noodhulpleningen die vorig jaar zijn beloofd. De EU en het IMF bekijken per tranche of Griekenland zijn saneringsprogramma werkelijk uitvoert. Daarover bestaat vandaag grote twijfel.

Griekse overheidsexperts hebben vastgesteld dat de staatsschuld nog steeds ‘oncontroleerbaar oploopt’. De Griekse schuldenberg van 350 miljard is de eerste helft van 2011 alweer met vijftien miljard verhoogd. Voor heel 2011 was een stijging van maximaal 16,7 miljard voorzien. Intussen verdiept in Griekenland de recessie zich.

De samenleving daar ligt dwars voor de noodzakelijke belastingverhogingen en saneringen. Het eerste weekeinde van september vertrokken de inspecteurs van EU en IMF onverwacht uit Athene. Zij kregen onvoldoende inzicht in de uitvoering van beoogde bezuinigingen. De Griekse minister van Financiën Evangelos Venizelos werkt intussen aan extra begrotingssanering.

De ervaren Griekenlandkenner prof. Renée Hirschon (Oxford) verbaast er zich over dat de politici in Brussel in Griekse beloften geloven. ‘Grieken willen best iets beloven, mits zij daar geen verplichtingen aan overhouden’. 

Volgens haar zien de Griekse politici Europa als een melkkoe, waar makkelijk veel geld te halen is.  In Brussel zeggen experts off-the-record dat de Grieken weten dat zij hoe dan ook de steun blijven krijgen. ‘Europa heeft Griekenland niet aan de lijn, maar Griekenland Europa.

Er vallen Duitse en Franse banken om zodra de kapitaalstroom zou stoppen’, zegt een diplomaat.

De experts van EU/ECB/IMF hebben in september vastgesteld dat Ierland (totaal 85 miljard steun) en Portugal (78 miljard) wél voldoen aan hun verplichting tot snelle sanering van de overheidshuishouding.

September heeft een oplossing gebracht voor het zogenaamde ‘Sixpack’. Het gaat om zes beoogde Europese wetten ter versterking van het Stabiliteits- en Groeipact¹¹ (SGP). Regeringen met een tekort van meer dan drie procent of meer dan zestig procent van hun BNP staatsschuld, krijgen miljardenboetes.

Koehandel tussen Duitsland en Frankrijk was in 2003 de ‘oplossing’ toen voor hen die sancties dreigden. Zo doende is nog nooit opgetreden tegen reuzentekorten van een reeks landen. Hier ligt de echte oorzaak van de huidige schuldencrisis. Niet bij een gebrek aan regels zoals veel politici suggereren.

Het ‘Sixpack’ maakt dat de sancties voortaan min of meer automatisch gelden. Frankrijk zag zulke sanctionering als een ontoelaatbare inbreuk op zijn soevereiniteit. Sarkozy is echter onverwacht enigszins aan de wensen van o.a. het Europees Parlement¹², Duitsland, Nederland tegemoet gekomen. Dat is mede te danken aan vasthoudend onderhandelen door de Nederlandse chef-onderhandelaar namens het EP, Corien Wortmann-Kool¹³ (CDA).  

Het Duitse Constitutionele Hof heeft op 7 september de klacht verworpen dat het noodfonds EFSF in strijd is met de grondwet. Een dreigende belemmering van Duitse deelname aan de redding van de euro is zo weggenomen.

Tegelijk heeft het Hof vastgesteld dat het Duitse parlement nauw betrokken moet blijven bij alle steunoperaties. Onlangs had minister van Financiën Wolfgang Schäuble verkondigd van inspraak van de Bondsdag af te willen.

Die vlieger gaat dus niet op. Experts vrezen vertraging als parlementen driemaandelijks het aftappen van kapitaal uit het EFSF gaan beoordelen. Dit doet afbreuk aan de slagkracht van de zulke monetaire reddingsoperaties. 

Inmiddels zijn de euro-obligaties waarover veel te doen was als wondermiddel om de schuldencrisis te lijf te gaan alweer uit beeld. Euro-obligaties zijn leningen uitgeschreven door de eurozone als collectief. Zij vervangen de leningen van afzonderlijke landen.

Euro-obligaties maken het onmogelijk om nog te speculeren tegen de afzonderlijke zwakke landen. Euro-obligaties dienen om de landen met een slecht economische beleid in de eurozone te houden. Kanselier Angela Merkel¹⁴ wil er niet van horen. ‘Wij krijgen dan een Europese schuldenunie’, spotte zij. De uitspraak van het Duitse Hof heeft inzake euro-obligaties ook een afwijzende strekking.

Algemeen werd verwacht dat de financiële agentschappen euro-obligaties de status AAA zouden geven. De gehele eurozone staat namelijk garant voor de aflossing. Maar inmiddels heeft Moritz Krämer namens Standard & Poors laten weten dat die obligaties qua rating de CC (rommel) status van Griekenland zouden krijgen. Merkel had dus gelijk. Dat maakt euro-obligaties qua rentetarief voor de eurozone onbetaalbaar en dus waardeloos.     

Teruggekeerd van de vakantie vrezen veel economen, politici en bankiers een recessie. De economische data in Europa, de VS en Azië wijzen op terugvallende economische groei. In de EU heeft de extra Frans-Duitse top van Merkel en Sarkozy van 16 augustus ondanks diverse beloften geen rust gebracht. 

In 2008 kwam de wereldwijde recessie uit de VS. Grote banken vielen om omdat ze vol zaten met rommelkredieten. Nu hebben beleggers andere zorgen. Zij betwijfelen of de Verenigde Staten en Europa wel in staat zijn hun megagrote staatsschulden terug te dringen.

Het heeft ook niet geholpen dat Christine Lagarde¹⁵, de nieuwe topvrouw van het IMF, de Europese banken de oren heeft gewassen. Die banken zouden over te weinig eigen vermogen beschikken. Lagarde zei op 27 augustus tegen Amerikaanse bankiers dat de banken in Europa onvoldoende bestand zijn tegen risico’s.

Het risicodragend tekort daar zou zelfs 200 miljard belopen. Leningen van beleggers of desnoods het EFSF aan die banken zijn absoluut nodig, aldus Lagarde. Zo’n herkapitalisatie moet voorkomen dat banken bezwijken zodra na Griekenland bijvoorbeeld Ierland, Portugal, Spanje, of Italië onder hun staatsschulden bezwijken. 

Premier Mark Rutte wil de Europees commissaris voor Monetaire Zaken opwaarderen tot die van de commissaris voor Concurrentie. Daarvoor gaat hij met minister De Jager in Europa de boer op. Aldus een lange brief aan de Tweede Kamer “Visie toekomst Economische en Monetaire Unie” van 7 september.

De beoogde aanpak betekent dat niet langer de Raad van Ministers¹⁶ maar de Commissie bepaalt wanneer een spilzieke regering bestraft wordt. Het voordeel daarvan is dat de Commissie onafhankelijker handelt dan de Ministerraad die bestaat vaak uit politici die onder druk staan van kiezers thuis.

Er bestaat vanaf de start van de EMU een gedetailleerd sanctiestelsel (onderdeel van het SGP). Toch zijn er eurolanden die al tien jaar achtereen ongestraft ‘in zonde’ leven. Ze zijn nooit gesanctioneerd omdat de ministers elkaar de hand boven het hoofd houden.

Kroes deelde in haar rol als concurrentiecommissaris zware boetes uit wegens kartelvorming. Denkt een bedrijf aldus onheus te zijn bestraft dan kan het klagen bij het onafhankelijke Hof van Justitie¹⁷ te Luxemburg. Vergelijkbaar zou het toezicht op de landen met de euro moeten verlopen. Een heel mooi Nederlands plan dus. 

Of het plan Rutte - De Jager werkelijkheid wordt is echter zeer de vraag. Het wemelt in de hoofdsteden na de vakantie ieder najaar van zulke onhaalbare ideeën. Dezelfde dag dat Rutte zijn plan lanceerde kondigde kanselier Merkel alweer een verdragswijziging aan. Maar ze zei niet wat ze wil veranderen.

De sfeer in Europa is er echter vandaag niet naar om nog autonomie vanuit de hoofdsteden over te hevelen naar Brussel. De regeringsleiders weten dat hun kiezers daar niet meer van willen horen. Zou je de concurrentiecommissaris (komend uit de jaren vijftig vorige eeuw) nu willen introduceren dan zou dat wellicht niet meer lukken.

Is er trouwens echt wel noodzaak voor zo’n supercommissaris? Wat de regeringen van de landen moeten doen is de gedetailleerde regels van bovengenoemd ‘Sixpack’ (het versterkte SGP) eindelijk naleven en elkaar daaraan houden.

Was dat in de jaren nul gebeurd, dan was er nu geen crisis. Een vlucht in nieuwe instellingen en verdragen heeft geen zin zolang de bestaande regels (met name door Duitsland en Frankrijk!) aan de laars worden gelapt zodra hen dat beter uitkomt.

Tenslotte is de regering de discussie begonnen over een mogelijk uittreden van Griekenland uit de eurozone. Het is een gedachte afkomstig van Geert Wilders¹⁸ die Rutte c.s. nu overnemen. Voorzitter Herman Van Rompuy¹⁹ is op 21 juli door de Euroraad gevraagd ideeën uit te werken voor een beter bestuurde eurozone.

Interessant te zien of Van Rompuy als hij midden oktober rapporteert nog bij genoemde Nederlandse ideeën aanknoopt. De Commissie heeft het Nederlandse idee van uittreding al meteen totaal afgewezen.

• 1. 

  Jan Werts is sinds 1976 journalist en publicist in Brussel, waar hij eerder onder meer werkte als correspondent van de Haagsche Courant. Verder was hij zes jaar als journalist werkzaam in Washington. Hij promoveerde in 1991 aan de Vrije Universiteit Brussel in het Europees en internationaal recht op een dissertatie over de Europese Raad. In 2008 verscheen hiervan een herziene versie. Schrijft analyses over Europese Toppen, gebundeld in het document Hoe Europa al tien jaar lang crises bevecht - 100 plus analyses van Jan Werts.
   
• 2. 

  De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze Unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie, de Raad en het Europese Hof van Justitie.
   
• 3. 

  Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is de VN-organisatie, dat de stabiliteit van het internationale monetaire systeem in de gaten houdt. Om deze stabiliteit te behouden en financiële crises te voorkomen, analyseert het IMF nationale, regionale en mondiale economische en financiële ontwikkelingen. Ook biedt het IMF hulp bij het beteugelen van economische crises.
   
• 4. 

  De eurozone bestaat uit de 20 EU-lidstaten die de euro hebben ingevoerd als wettig betaalmiddel. Deze lidstaten voeren gezamenlijk het eurobeleid. De landen waar de euro wel als betaalmiddel geaccepteerd wordt maar die geen lid zijn van de EU behoren niet tot de eurozone.
  
   
• 5. 

  De raadsformatie Economische en Financiële Zaken (ECOFIN) bestaat uit de ministers (of staatssecretarissen) van economische zaken en/of financiën. Deze raad vergadert formeel één keer per maand, ook informele bijeenkomsten zijn mogelijk. Namens Nederland sluit doorgaans minister van Financiën Eelco Heinen (VVD) aan.
   
• 6. 

  De Europese Centrale Bank (ECB) is verantwoordelijk voor het monetaire beleid van de Unie. De basisdoelstelling van de ECB is het handhaven van de prijsstabiliteit binnen de eurozone en daarmee het bewaken van de koopkracht en het beheersen van de inflatie.
   
• 7. 

  Jean-Claude Trichet (1942) was in 2003-2011 president van de Europese Centrale Bank. Eerder was hij onder meer kabinetschef van minister Balladur van Economische en financiële Zaken en Gouverneur van de Franse Centrale Bank.
   
• 8. 

  Uit de ICT-wereld afkomstige CDA-bewindspersoon, die als plaatsgenoot van premier Balkenende tot diens getrouwen behoorde. Werd, na penningmeester van het CDA te zijn geweest, in 2007 staatssecretaris van fiscale zaken in het kabinet-Balkenende IV. Toen de PvdA-bewindslieden in 2010 opstapten, werd hij minister van Financiën en hij bleef dat tot november 2012 in het kabinet-Rutte I. Had veel bemoeienis met de grote problemen in de eurozone en met name de Griekse schuldenkwestie. Stelde zich pragmatisch op. In het voorjaar van 2012 bracht hij, na de val van het kabinet het Lenteakkoord tot stand, zodat ons land aan EU-begrotingsregels voldeed. Van augustus 2014 tot maart 2020 bekleedde hij een topfunctie bij KPN. Zakelijke, nuchtere en populaire minister. Liefhebber van mooie auto's.
   
• 9. 

  De Europese Faciliteit voor financiële stabiliteit (EFSF) was een tijdelijk noodfonds, dat inmiddels is vervangen door het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM). Het EFSF werd opgericht in 2010, toen sprake was van het dieptepunt van de crisis. Het doel was de financiële stabiliteit in de eurozone te bewaren. Eurolanden die in financiële problemen verkeerden, konden bij het EFSF een lening aanvragen. Sinds 1 juli 2013 kan er geen aanspraak meer worden gedaan op het EFSF. Steun loopt sindsdien altijd via het permanente ESM. Het ESM is sinds oktober 2012 operationeel.
   
• 10. 

  De Italiaan Mario Draghi (1947) was van 13 februari 2021 tot 22 oktober 2022 minister-president van Italië. Hij was van 1 november 2011 tot 1 november 2019 president van de Europese Centrale Bank. De heer Draghi was in 2006-2011 lid van de directie van Nationale Bank van Italië. Eerder was hij onder meer hoogleraar aan diverse Italiaanse universiteiten, lid van de directie van de Wereldbank, thesaurier-generaal en voorzitter van het Economisch en Financieel Comité van de EU. Sinds 2009 is hij president van de Financial Stability Board.
   
• 11. 

  In het Stabiliteits- en Groeipact spreken de landen die lid zijn van de Europese Unie af dat hun begrotingen in evenwicht zijn of een overschot hebben. Dat betekent dat de regeringen niet meer geld uitgeven dan ze ontvangen. Dat doel hoeft nog niet meteen bereikt te worden, maar de EU-landen moeten er wel naartoe werken. De afspraken zijn gemaakt in 1997.
   
• 12. 

  Het Europees Parlement (EP) vertegenwoordigt ruim 450 miljoen Europeanen en bestaat momenteel uit 720 afgevaardigden (inclusief voorzitter). Nederland heeft 31 zetels in het Europees Parlement. Het Europees Parlement wordt geacht een stem te geven aan de volkeren van de 27 landen die aan de Unie deelnemen, en vooral te letten op het belang van de Unie in zijn geheel.
   
• 13. 

  Corien Wortmann-Kool (1959) was van 20 juli 2004 tot 1 juli 2014 was zij lid van het Europees Parlement. Zij maakte namens het CDA deel uit van de fractie van de Europese Volkspartij (EVP). Mevrouw Wortmann was eerder plaatsvervangend directeur Transport en Infrastructuur bij het ministerie van Verkeer en Waterstaat en verder was zij onder meer gemeenteraadslid in Zeist en lid van het dagelijks bestuur van het CDA. In het Europees Parlement speelde mevrouw Wortmann-Kool een belangrijke rol bij de versterking van het toezicht op nationale economieën en de stabiliteit van de financiële sector. In de periode 2015-023 was zij bestuursvoorzitter van het ABP (Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds).
   
• 14. 

  Angela Merkel (1954) was van 22 november 2005 tot 8 december 2021 bondskanselier van Duitsland. Zij leidde sinds 2018 een coalitie van CDU/CSU met de SPD. Zij is scheikundige en werkte als wetenschapper in de DDR. In 1990 werd zij voor de CDU lid van de Bondsdag. In 1991-1994 was Angela Merkel minister voor vrouwen- en jeugdzaken en in 1994-1998 minister van milieu. In 2000 volgde zij Helmut Kohl op als voorzitter van de CDU.
   
• 15. 

  Christine Lagarde (1956) is sinds 1 november 2019 president van de ECB. Daarvoor was zij van 2011 tot 2019 directeur van het IMF. In Frankrijk diende zij van 2007-2011 als minister van Economische Zaken, financiën en Industrie in het centrumrechtse kabinet-Fillon. In 2005-2007 was zij onderminister voor Buitenlandse Handel. Eerder was zij lange tijd advocaat bij het internationale advocatenkantoor Baker & McKenzie.
   
• 16. 

  In deze instelling van de Europese Unie (kortweg 'de Raad van Ministers' of nog korter 'de Raad' genoemd) zijn de regeringen van de 27 lidstaten van de EU vertegenwoordigd. De Raad oefent samen met het Europees Parlement de wetgevings- en begrotingstaak uit.
   
• 17. 

  Het in 1952 opgerichte Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) moet ervoor zorgen dat de wetten en regels die in Europa gemaakt worden, goed worden toegepast. De Europese wetten - het gemeenschapsrecht - moeten in alle lidstaten hetzelfde worden uitgevoerd. Het Hof van Justitie ziet er verder op toe dat het EU-recht in alle lidstaten op dezelfde manier wordt toegepast.
   
• 18. 

  Geert Wilders (1963) is sinds november 2006 politiek leider van de PVV. Hij is sinds 25 augustus 1998 (met een korte onderbreking in 2002) Tweede Kamerlid. Aanvankelijk was hij dat voor de VVD, maar op 2 september 2004 werd hij een onafhankelijk Kamerlid. In 2023 was hij voor de zesde keer lijsttrekker. De heer Wilders was medewerker van de afdeling Verdragen bij de Ziekenfondsraad, wetstechnisch medewerker van de Sociale Verzekeringsraad en beleidsmedewerker en speechschrijver van de VVD-Tweede Kamerfractie. In 2010 zat hij enige tijd in de gemeenteraad van Den Haag.
   
• 19. 

  Herman Van Rompuy (1947) was van 1 december 2009 tot 1 december 2014 vaste voorzitter van de Europese Raad. Hij begon zijn werkzaamheden op 1 januari 2010. Hij werd op 19 november 2009 in die functie voor tweeënhalf jaar gekozen door de Europese Raad en op 1 maart 2012 herbenoemd. Van 30 december 2008 tot 25 november 2009 was Van Rompuy minister-president van België. Hij begon zijn loopbaan bij de Nationale Bank en vervulde daarna diverse politieke functies. Zo was hij staatssecretaris, senator, voorzitter van de CVP, viceminister-president en minister van Begroting, en Kamervoorzitter. Van Rompuy is lid van de Vlaamse christendemocratische partij CD&V. Hij leidde in 2008-2009 een kabinet van christendemocraten, liberalen en Waalse socialisten. Sinds 1 september 2015 is hij voorzitter van het European Policy Centre.