Ons aller zorg

Met dank overgenomen van C.A. (Cynthia) Ortega-Martijn i, gepubliceerd op woensdag 15 december 2010.

De begrotingenbehandelingen zijn achter de rug en ik kan nu weer tijd wijden aan een fractieblog. Er is ondertussen van alles gebeurt. Mijn portefeuille Economische Zaken heb ik los moeten laten doordat het kabinet een aantal portefeuilles heeft samengevoegd. Gelukkig heb ik het dossier maatschappelijk verantwoord ondernemerschap wel behouden. Een onderwerp waar ik de komende tijd zeker verder mee aan de slag gaat. Binnenlandse Zaken is ook gefuseerd met Wonen Wijken en Integratie, maar politie en veiligheid zijn weer ondergebracht onder Veiligheid en Justitie. Een aantal nieuwe onderwerpen zal ik mij weer eigen moeten maken.

Kinderopvang is weer ondergebracht bij Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Afgezien van de aandacht die dit dossier heeft gekregen door aangekondigde bezuinigingen, worden wij nu door de Amsterdamse ontuchtzaak geconfronteerd met een situatie waar ouders zich afvragen waar hun kinderen veilig zijn. Eerlijk gezegd vraag ik mij dat ook af. Ik leef erg mee met de ouders. Kindermisbruik komt naar mijn gevoel vaker voor.

Wat er nu precies aan de hand is en of de verdachte ook op de kinderopvang zelf ontucht heeft gepleegd met de kinderen is formeel nog niet bekend. Dat zou namelijk betekenen dat alle kwaliteit- en veiligheideisen die zijn ingebouwd in de Wet Kinderopvang toch niet de vereiste veiligheid en bescherming opleveren voor de kinderen.

Aan de andere kant is het niet altijd mogelijk om alles via wetgeving dicht te timmeren. Daarom is zowel alertheid van ouders, maar bovenal van het kinderdagverblijf geboden. Kinderen zijn kwetsbaar en daar moeten gastouderbureaus en kinderdagverblijven van doordongen zijn en zelf aanvullende veiligheidsmaatregelen inbouwen. De directie van het kinderdagverblijf heeft een grote verantwoordelijkheid bij de werving en selectie van medewerkers. Referenties dienen te allen tijde nagevraagd te worden en een antecedentenonderzoek is naar mijn mening geen overbodige luxe. Bij het geringste onderbuikgevoel bij een sollicitant, kan beter besloten worden om geen dienstverband aan te gaan. Luisteren naar het zogenaamde 'niet-pluis'-gevoel is ontzettend belangrijk.

Kinderdagverblijven zijn wat mij betreft verantwoordelijk om al deze gegevens objectief te verzamelen in een personeelsdossier. Mogelijk kan in de wetgeving daar een verplichting over worden opgenomen. Er zijn kinderdagverblijven die cameratoezicht hebben of dat ouders via een webcam hun kinderen kunnen volgen. De vraag die dan oprijst, is moet de overheid het volgen van de kinderen op afstand verplicht gaan stellen? Hoe verhoudt dit zich tot de Wet op de Privacy? Onderzoek heeft uitgewezen dat de Nederlandse burger meer van haar privacy wil inleveren voor meer veiligheid.

Een volgende vraag is dan of wij hiermee niet een schijnprivacy zullen creëren. Ik vind in ieder geval dat het een maatregel is die het onderzoeken waard is. Ook de rol van de inspecteurs van de GGD zal onderzocht moeten worden, want als het waar is dat het kinderdagverblijf met een aantal waarschuwingen weg kon komen, dan klopt er duidelijk iets niet. Het is nu een kwestie van afwachten totdat het onderzoek is afgesloten, zodat de Kamer met dit dossier aan de slag gaat.