Vaststellen uitvoeringshandelingen - Hoofdinhoud

Het uitwerken van Europese wetgeving om deze te kunnen implementeren is in beginsel een zaak van de lidstaten van de Europese Unie i. In sommige gevallen is het noodzakelijk dat Europese wetgeving in alle lidstaten op eenzelfde, juiste, manier wordt geïmplementeerd.

In de hierboven genoemde gevallen krijgt de Europese Commissie i de bevoegdheid om uitvoerende maatregelen op te stellen. De Commissie krijgt hiermee niet de bevoegdheid om de nadere details van de Europese regels zelf uit te werken. Daarvoor geldt de procedure voor het vaststellen van gedelegeerde handelingen i. In de meeste gevallen heeft het uitwerken van regelgeving een geringe politieke lading. Toch kunnen er grote belangen op het spel staan bij het vaststellen van uitvoeringsmaatregelen.

Op het terrein van het buitenlands en veiligheidsbeleid kan in plaats van de Commissie de Raad van Ministers i worden gemachtigd om uitvoeringsmaatregelen uit te werken.

Voor het vaststellen van uitvoeringshandelingen gelden twee specifieke procedures. Beide hebben gemeen dat de Europese Commissie voorstellen voor uitvoeringshandelingen moet voorleggen aan comités bestaande uit vertegenwoordigers van de lidstaten. Deze comités staan ook wel bekend als comitologie-comités i. Afhankelijk van de procedure is de Commissie wel of niet gebonden aan het oordeel van die comités.

• - 

  Raadplegingsprocedure i: de Europese Commissie moet uitvoeringshandelingen vaststellen. De Commissie wordt geadviseerd door een comité bestaande uit vertegenwoordigers van de lidstaten
• - 

  Onderzoeksprocedure i: de Europese Commissie moet uitvoeringshandelingen vaststellen. De Commissie moet deze eerst voorleggen aan een comité bestaande uit vertegenwoordigers van de lidstaten. Dat comité kan voorstellen goedkeuren of verwerpen

Voor het Verdrag van Lissabon i in werking trad, werd geen onderscheid gemaakt tussen uitvoerings- en gedelegeerde handelingen. Voor beiden werd gebruik gemaakt van comitologie-comités. De regels voor die comités waren vastgelegd in werkafspraken tussen de Europese instellingen. Dat oude systeem van comitologie kende vier verschillende procedures en werd tevens gebruikt voor het vaststellen van gedelegeerde handelingen i.

In het Verdrag van Lissabon is een artikel specifiek gewijd aan uitvoeringshandelingen. Op basis van dat artikel zijn nieuwe werkafspraken opgesteld. Het aantal comités is nu teruggebracht naar twee, en deze zijn exclusief gewijd aan het opstellen van uitvoeringshandelingen.

Uitvoeringshandelingen vinden hun basis in het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie i:

• - 

  principe uitvoeringshandelingen: zesde deel VwEU titel I hoofdstuk 2 eerste afdeling art. 291 i
• - 

  vastgelegde afspraken tussen de Raad, EP en Commissie over uitvoeringshandelingen (verordening 182/2011)