Tekort orgaandonoren

Met dank overgenomen van E.E. (Esmé) Wiegman-van Meppelen Scheppink i, gepubliceerd op donderdag 18 februari 2010.

Het tekort aan orgaandonoren blijft de gemoederen bezig houden. Dit blijkt bijvoorbeeld ook weer uit de actie www.2miljoenhandtekeningen.nl. En die aandacht is ook heel terecht. Teveel mensen komen nu op wachtlijsten terecht. Voor anderen komt hulp te laat. Het tekort aan donoren moet worden teruggebracht. Daarvan is iedereen doordrongen.

Uit onderzoek is niet gebleken dat invoering van het Actief-Donor-Registratie-systeem tot een toename van het aantal donoren leidt. We hebben hier vorig jaar in de Kamer uitgebreid over gediscussieerd.

Vanmiddag stond er weer een spoeddebat over orgaandonatie op de agenda. Het houden van een spoeddebat, vindt de ChristenUnie niet het juiste middel. Het wekt de suggestie dat wij als politiek met drie minuten per fractie en een reactie van de minister, het probleem van de wachtlijsten zouden kunnen oplossen. Het is niets voor niets dat wij hier vorig jaar heel uitgebreid bij hebben stilgestaan naar aanleiding van het Masterplan orgaandonatie.

Mensen hebben wel de plicht, vind ik, om na te denken over de vraag of ze donor willen zijn. Dat is ook de centrale boodschap van de overheidscampagne. Maak aan familie, vrienden, en mensen om je heen kenbaar of je bereid bent organen beschikbaar te stellen voor transplantatie. Wat mij betreft kan daarbij geen sprake zijn van vrijblijvendheid. Dat is ook de reden geweest waarom we als fractie gepleit hebben voor het ‘indringend keuzemodel’. Mensen moeten niet tot een keuze gedwongen worden, maar mogen wel tot een keuze gedrongen worden wat ons betreft. Geen vrijblijvendheidheid dus, maar wel vrijwilligheid. Dit laat onverlet dat de vrije keuze aan de mensen zelf blijft en dat dus orgaandonatie een zaak blijft tussen burgers onderling. Getypeerd als naastenliefde voor wie daar wel voor kiezen en dit als naastenliefde beleven. (Denk daarbij aan het motto van een Amerikaanse campagne: ‘Don’t take your organs to heaven. We need them here.’) Met blijvend respect voor diegenen die daar niet voor kiezen. Aan de vrijblijvendheid moet een einde komen! Aan de vrijwilligheid wat betreft mijn fractie echter niet

Het terugdringen van het tekort aan donoren vraagt om maatregelen die effectief zijn. Het is dus belangrijk goed in de gaten te houden of de inspanningen op het gebied van voorlichting en de acties die ziekenhuizen ondernemen om het aantal transplantaties te vergroten, daadwerkelijk tot de gewenste resultaten leiden. Laten we daar onze energie in steken. Geen eindeloze systeemdiscussies zolang onderzoeken niet kunnen uitwijzen wat het beste resultaat oplevert, geen overhaaste beslissingen op basis van gevoel (‘er moet wat veranderen en daarom veranderen we het systeem maar…’) maar ons erop richten dat het aantal donaties en transplantaties toeneemt, dan enkel de registraties van nieuwe mensen die zich aanmelden als donor, hoe belangrijk dat op zichzelf ook is.

Esmé Wiegman