Wad maak je me nou

Met dank overgenomen van E.A. (Ernst) Cramer i, gepubliceerd op dinsdag 5 januari 2010.

Zo. Vandaag is het nieuwe Kamerjaar weer van start gegaan. Samen met Esmé ben ik op werkbezoek geweest bij de Waddenvereniging. Een boeiende kennismaking met het werk waar we eigenlijk al best veel van wisten. Maar wat op een bepaalde manier ook weer verfrissend was. En dan gaat het met name over de integrale aanpak, het overzicht wat zo’n organisatie heeft van het gebied. Een stevige sparringpartner in al die discussies over de ontwikkelingen rondom het waddengebied.

Jammer genoeg was het geen weer om echt even over het wad te gaan vanuit Harlingen. Dat moeten we dan nog maar eens een keer doen als het wat warmer is. maar zo aan de dijk hebben we toch een paar mooie discussies nog gehad. Helemaal omdat je, denkend aan de Waddenzee, nog niet gelijk aan het binnendijkse gebied denkt. Maar daar liggen belangrijke relaties. In het landschap werden ook nog oude slenken aangewezen die vroeger op het wad afwaterden. Nu lijkt het een kronkelige sloot in het landschap. Het mooie van die deskundige ogen die je dit soort bijzonderheden wijzen is dat je er als toerist later ook heel anders naar kijkt, en dat alleen is al een grote meerwaarde van zo’n werkbezoek.

Maar voor het zover was dat we in de ijzige wind aan de dijk konden staan zijn we eerst stevig met elkaar over een heel aantal dossiers in discussie geweest. Hoe ga je om met al die bestuurlijke drukte. Door een commissie is daar onderzoek naar gedaan. Er zijn, zo blijkt, veel actieve actoren, maar er ontstaat nog geen overkoepelend visie en beleid. Wel hindermacht van al die instellingen ten opzichte van elkaar, maar geen doorzettingsmacht. Het Regionaal College voor het Waddengebied brengt wel alle belangrijke spelers bij elkaar, maar heft geen beslissingsbevoegdheid. En dat zou eigenlijk wel moeten veranderen. Binnenkort is er een overleg in de Kamer en dan moeten we het daar maar eens over hebben met minister Cramer. Alhoewel gezien de belangen ook minister Verburg daar eigenlijk wat over te zeggen zou moeten hebben.

Uitgebreid hebben we ook stil gestaan bij het gebruik op en om het Wad. Zoals de visserij. Belangrijk blijkt maar weer als je het over gebruik van onze natuur hebt dat het doel wat je wilt bereiken eerst goed met elkaar moet worden vastgesteld. Je moet elkaar dan ook durven aanspreken op de gevolgen van de visserij voor zo’n gebied. En dat niet vanuit de discussie alsof de visserij alleen maar schade aanbrengt, maar ook op welke wijze je kan oogsten wat de natuur de mensen oplevert. Dat is een belangen afweging die zorgvuldig gemaakt moet worden, maar waarbij het allerbelangrijkste is dat er duidelijke keuzes gemaakt worden. Niet verbazend was dan ook dat de Waddenvereniging daarin voor een sterk sturende rijksoverheid pleit. En op zich snap ik dat wel: er moet iemand zijn die de knoop een keer doorhakt. Toch zal ook dat nog de nodige discussie vergen, want niet alle centraal gestuurde beleidsuitspraken zijn passend voor de vele diversiteiten aan gebieden die in ons landschap voorkomen. Ook vandaag viel dat o zo belangrijke woord dat maatwerk voor de wadden de enige oplossing is. tja, dan moet je als gebied ook je eigen verantwoordelijkheid durven nemen met al die aanwezige kennis in zo’n gebied.

Mooi vond ik het uitgangspunt waar directeur Hidde van Kersen ’s morgens de aftrap mee deed. Het Waddengebied is een plek waar natuurlijke ontwikkelingen en de menselijke activiteiten elkaar ontmoeten. Het een gaat niet voor het ander, maar al die belangen moeten wel zorgvuldig op elkaar worden afgestemd. En zo is het maar net.

Ernst

Zie hier voor de foto’s van dit bezoek.

Meer over ...