Bonnetjes Award

Met dank overgenomen van P. (Paul) de Krom i, gepubliceerd op dinsdag 30 juni 2009.

Afgelopen week besprak de Kamer de begroting van de Tweede Kamer met het bestuur, het Presidium. Elk jaar weer goed voor een hoop nonsens. Het al of niet bestrijden van muizen, wel of niet serveren van spaatjes blauw en broodjes paling, of het al of niet verbieden van koffie-apparaten doen de gemoederen hoog oplopen. De betuttelaars van de Christen Unie hebben inmiddels een reputatie hoog te houden. Lanceerden ze vorig jaar de lumineuze idee dat er alleen nog maar Hollandse kost mag worden geserveerd bij staatsbanketten, dit jaar kwam het voorstel voor een "Parlementaire Hoffelijkheidsprijs". Met een heus Reglement ook nog, jawel! Juffrouw Verbeet vond het allemaal prachtig.

Het zal dus wel doorgaan. Daarmee begint de Kamer op Hilversum te lijken, waar BN'ers elkaar steevast uitnodigen in elkaars programma's. Maar dan met kamerleden in de hoofdrol die elkaar prijzen geven. We hadden al de beste en slechtste politicus van het jaar. En het talent van het jaar. Nu krijgen we dus de hoffelijkste politicus van het jaar. Wat je daarvoor moet doen? Waarschijnlijk niet "flapdrol" roepen, of "knettergek". Geert en Jan zijn dus bij voorbaat al uitgeschakeld.

Maar goed, als we toch bezig zijn op kleuterklasniveau, dan heb ik nog wel een paar ideetjes. Laten we een Parlementaire Cabaretprijs instellen. Die kan dan meteen naar de Christen Unie. En een Duidelijk Taalgebruikpijs. Dan hebben Geert en Jan tenminste ook nog wat. Misschien ook nog een Parlementaire Draaikonten Trofee speciaal voor het CDA en een Interne Afbrand Bokaal, die gelijk naar Wouter Bos kan vanwege zijn ha(r)telijke opmerkigen over Thijs Berman. Wat mij betreft gooit Bos ook hoge ogen voor de jaarlijkse Bonnetjes Award.

Intussen was ik vrijdagnacht mee op stap met de politie in Amsterdam. Ik zag vooral mannen en vrouwen die soms met gevaar voor eigen lijf en leden het geweld en de criminaliteit nog een beetje in de hand proberen te houden. En dat vanuit een rotsvaste overtuiging doen. Waarom bedenkt de Christen Unie niet een parlementaire prijs voor mensen zoals zij? Dat lijkt mij een stuk relevanter dan hoffelijk verwoorden waarom de schaamhaar karakteristieken van onze jeugd in het Elektronisch Kind Dossier moeten worden opgenomen. Ik zie met spanning uit naar de ideetjes volgend jaar.