Over Britten en Barbecues

Met dank overgenomen van P. (Paul) de Krom i, gepubliceerd op zaterdag 29 augustus 2009.

Voor wie geïnteresseerd is om te weten hoe een echte multiculti-maatschappij er uitziet, leze het artikel "De Britten doen wat voor ons te ver gaat" uit De Pers van afgelopen maandag. Een onthutsende schets van de steeds verdergaande islamisering van de Britse maatschappij. Agentes in Niqaab, islamitische zwemkleding in zwembaden, het oogluikend toestaan van polygamie en sharia-rechtbanken bevestigen dat de islam steeds verder doordringt in het dagelijks leven van de Britse burgers. Het artikel toont feilloos aan wat er gebeurt als een bepaalde religie en/of daarop gebaseerde gebruiken en gewoonten de overhand krijgt in de publieke ruimte. In dit geval de islam.

En het geeft een aardig doorkijkje hoe een samenleving eruit ziet als we niet hard op de rem trappen om te voorkomen dat we straks - sluipenderwijs - een samenleving krijgen waarin vrouwen gelegitimeerd worden achtergesteld en onderdrukt, en anders- of niet-gelovigen zich moeten schikken naar autoritaire religieuze gebruiken. De vraag is natuurlijk waar voor de Engelsen de grens ligt om niet een kopie te worden van de discriminerende en gescheiden samenlevingen in het Midden-Oosten. Het moet wrang zijn voor degenen die juist die regimes zijn ontvlucht om te constateren dat zij, stapje voor stapje, opnieuw door dezelfde regimes worden ingehaald. Voor geëmancipeerde moslima's die zich met veel persoonlijke moed en doorzettingsvermogen aan de orthodoxe tentakels hebben weten te ontworstelen zal dat niet anders zijn.

Tijdens mijn 2,5-jarig verblijf in Engeland verbaasde ik mij er al hogelijk over dat immigratie en integratie geen rol van betekenis speelde in het Engelse publieke debat. Terwijl dat in Nederland (Bolkestein, Fortuyn) en Frankrijk (laïcité) al lang in volle hevigheid was losgebarsten. Mijn indruk is dat dat - enkele jaren later - nog niet is veranderd. Waar zijn de dagen van Margaret Thatcher die onmiddellijk onderdak bood aan Salman Rushdie die een fatwa over zich heen kreeg omdat hij in zijn boek De Duizelsverzen 'de islam beledigde'?

Van dergelijke principiële stellingnames is in de Engelse politiek weinig terug te vinden. Integendeel. Geert Wilders wordt - onder druk van invloedrijke moslims - zelfs de toegang geweigerd. Zonder noemenswaardig protest. Ook niet van de Tories. Kennelijk is de invloed van de islam in Engeland - en daarmee het electorale belang - al zo groot dat links noch rechts zich aan een publiek debat durft te wagen. Het PvdA-dilemma in het kwadraat.

Daarbij vergeleken gaat het in Nederland - ondanks verwoede tegenstand van links - beter. De discussie over gescheiden inburgering, gescheiden loketten in moskeeën, en aparte zitplaatsen in theaters is inmiddels gewonnen. De Marokkaanse namenlijsten zijn uit de meeste gemeentehuizen verdwenen. De regering verklaart zich tegenstander van sharia-rechtbanken. En Tariq Ramadan heeft last but not least zijn biezen moeten pakken.

Hoewel voor islamofobie wat mij betreft dus geen reden is (zie bijvoorbeeld het boek Opstand der gematigden) blijft opperste waakzaamheid geboden. De Al Fawazzen van deze wereld, die onlangs nog hartstochtelijke pleitte voor invoering van shariarechtbanken in Nederland, zijn er nog steeds en zullen blijven streven naar een islamitisch Nederland.

Clubs als de Commissie Gelijke Behandeling blijven proberen het tegengaan van integratie te legitimeren met een beroep op het indirect discrimineren wegens godsdienst. Zo mocht een zwembad in Hengelo bijvoorbeeld de burkini niet verbieden. En multiculti-goeroes als Job Cohen zullen zich daar graag bij aan blijven sluiten. Volgens hem verdienen vrouwen bijvoorbeeld geen handen van Amsterdamse straatcoaches.

Met hen zijn er velen die nog steeds menen hun medemens een dienst te bewijzen door diep te buigen voor diens intolerante wensen. Ongetwijfeld tot groot genoegen van orthodoxe moslim mannen. Er zal dus nog heel wat water door de Rijn vloeien voordat sprake is van een liberale islam in Nederland. Dat proces gaat ongetwijfeld gepaard met nieuwe conflicten. Daar moeten we niet voor weg lopen. Juist om te bereiken dat de islam in onze seculiere samenleving een gelijkwaardige positie krijgt als alle andere godsdiensten in Nederland. Maar dan zal de Islam haar ambitie om het gehele leven te domineren moeten opgeven. Anders gaat het niet.

Tenslotte draait ook de integratie-subsidieindustrie nog altijd op volle toeren door. Eerder dit jaar leverde ik scherpe kritiek op de Utrechtse subsidiepot voor straat- en buurtfeesten. En wat blijkt nu uit onderzoek: het BBQ'en op kosten van de belastingbetaler komt voor het grootste deel ten goede aan blanke, hoog opgeleide huizenbezitters! Allochtonen maken er nauwelijks gebruik van. De meeste aanvragen kwamen uit Utrechts meest welvarende wijken. Is het niet heerlijk hilarisch!

Nu ben ik benieuwd wat Utrecht doet. Het zal toch niet zo zijn dat die subsidies niet worden afgeschaft terwijl zij hun doel (zoals zovele subsidies) totaal voorbijschieten, maar dat de reclame-inspanningen in de Utrechtse achterstandswijken zullen worden verdubbeld om allochtonen nog eens extra te motiveren een greep in de subsidiekas te doen? Want de pot moet op, anders is het beleid natuurlijk geen succes. "Dus of u het wilt of niet: strot open en slikken die subsidie!" Ik durf over de uitkomst geen weddenschap af te sluiten.

Deze blog is reeds verschenen op de website van De Dagelijkse Standaard