Van Albanie naar Barendrecht - Hoofdinhoud
Buitenlandse Zaken was deze week aan de beurt bij de begrotingsdebatten. In mijn bijdrage kon ik mooi teruggrijpen op de ervaringen die ik afgelopen weekend in Albanië had opgedaan. Na de nachtelijke behandeling van de crisis- en herstelwet, tot dondernacht drie uur!, kon ik nog net even mijn bed in kruipen alvorens naar een conferentie in Albanië af te reizen. Het was de moeite waard! Het was een bijeenkomst die door de SGP in samenspraak met een aantal Albanese christenen was opgezet. Het doel was om met elkaar na te denken over de mogelijkheden om politiek en samenleving te beïnvloeden vanuit christelijke waarden. Ik was erg onder de indruk van het enthousiasme en de krachtige, christelijke overtuiging van veel Albanese mensen die deze conferentie bezochten. En dit in een voormalig streng-communistisch land!
Bij de begrotingsbehandeling buitenlandse zaken heb ik daarom het volgende naar voren gebracht:
“Afgelopen weekend heb ik deelgenomen aan een conferentie in Albanië. Dat is het land dat in 1967 trots werd uitgeroepen tot het eerste officiële atheïstische land ter wereld. Albanië werd een van de meest totalitair geleide landen in het Oostblok. Elke vorm van godsdienst werd op een afschuwelijke manier onderdrukt. Het regime duldde geen tegenspraak. Gelukkig is ook dáár uiteindelijk de omwenteling gekomen. Veel christenen binnen en buiten Oost-Europa hebben het als een verhoring van het gebed ervaren. Het is Gods hand die de geschiedenis schrijft. Zij zijn dankbaar voor de vrijheid die er gekomen is, maar ook bezorgd over het misbruik van de vrijheid voor verkeerde zaken: corruptie, mensenhandel, witwassen van geld bijvoorbeeld. Terecht weerklonk op de Albanese conferentie dan ook de oproep: vergeet God, uw bevrijder niet. Zoals de Tien Geboden aan Israël werden gegeven door God, Die hen uit Egypte bevrijd had, zo is het ook voor alle landen op de wereld bevrijdend om in de weg van Gods geboden te gaan. In die context zullen ook mensenrechten werkelijk kunnen opademen.”
Bij de begrotingsbehandeling heb ik minister Verhagen tevens gevraagd of Nederland nog iets kan betekenen in het oplossen van de problemen die veel protestantse groeperen ervaren in de erkenning bij de Albanese overheid. Die erkenning is nodig om bijvoorbeeld onroerend goed te kunnen aankopen. De minister heeft beloofd hier schriftelijk op terug te komen.
Gisteren is verder de behandeling van de wetsvoorstellen rond de Winkeltijdenwet afgerond: zowel het initiatiefvoorstel van Van der Vlies (SGP) en Gesthuizen (SP), als het voorstel van de regering kwamen aan de orde. Natuurlijk was het een debat, waarin de nodige ideologische tegenstellingen weer opvlamden. Toch was de toon doorgaans respectvol.
Gelukkig bleek bovendien dat er over de scheidslijnen heen, eensgezindheid kan ontstaan over concrete acties. Daar was natuurlijk het wetsvoorstel van SGP en SP al een mooi voorbeeld van. Van der Vlies en Gesthuizen maakten er geen geheim van dat zij verschillende overtuigingen hebben en houden, maar konden in dit debat niettemin harmonieus optrekken.
Een winstpunt van het debat vond ik dat het waarschijnlijk mogelijk zal zijn een sterk punt uit het wetsvoorstel van SGP en SP, alsnog op te nemen in het wetsvoorstel van de regering. Dan gaat het om een uitdrukkelijke vermelding in de wet van het belang van werknemers en kleine winkeliers om niet op zondag te hoeven werken.
Een ander twistpunt dat deze week aan de orde was, betreft de opslag van CO2 in Barendrecht. De regering wil dit tegen de zin van de gemeente en de provincie in, toch doorzetten. Wij steunen dit niet. Het is te gemakkelijk om het gedrag van Barendrecht als ‘Nimby’ (niet in mijn achtertuin)-gedrag af te doen. Barenrecht heeft terecht aangegeven met welke risico’s zij in dit gebied al opgezadeld zitten: diverse snelwegen en (goederen-)spoorlijnen omsingelen deze stad. Recent was er nog een ernstig spoorwegongeluk! De gemeente heeft kortom, haar portie al wel ruimschoots gehad. Bovendien gaat het bij de CO2-opslag nog niet om een beproefde methode. Naar verwachting zijn de veiligheidsrisico’s wel beheersbaar, maar er blijven onzekerheden over. Voor het draagvlak heeft het geen goed gedaan, dat eerder werd vastgesteld dat een proefproject in zo’n dichtbevolkt gebied niet zo handig is. De minister van Economische Zaken erkende dat daarnaast ook nog fouten zijn gemaakt in de aanpak en communicatie van dit project. Dit alles bij elkaar weegt voor ons zo zwaar, dat wij ons gekeerd hebben tegen het kabinetsbesluit.