Maidenspeech

Met dank overgenomen van M. (Fleur) Agema i, gepubliceerd op woensdag 20 december 2006.

Maidenspeech 20 december - Debat over wachtlijsten in de thuiszorg.

Er is ook een fragment van opgenomen in het NOS journaal van 20 december 23:30 uur.

Voorzitter,

Het houden van je maidenspeech over een onderwerp dat veel weg heeft van een ruzie tussen een staatssecretaris en een parlementslid, daar lijkt weinig eer te behalen. Toch levert bestudering van het onderwerp een merkwaardige conclusie op.

We spreken vandaag over een verschil van inzicht in de "knelpunten in de AWBZ", oftewel over de vraag of er nu wel of geen wachtlijsten in de thuiszorg zijn. Wanneer is er sprake van een tekort? Als er tekorten zijn bij een zorginstelling die de zorg verleent of als er na het optellen en aftrekken van meerdere zorginstellingen in een regio er dan nog tekorten zijn of niet?

Weet u voorzitter, welke rekenmethode er ook wordt bedacht om maar tot gunstige cijfers te komen, mij interesseert het niet. Waar het mij om gaat is dat de koeien en de kippen in dit land door deze kamer beter worden behandeld dan mensen die hulp nodig hebben. Het gaat hier om mensen die hulp vragen omdat ze het zelf niet meer kunnen. Gewone burgers als u en ik en vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken. Wij zelf of onze dierbaren. Zij vragen zorg. Zij vragen niet om virtuele rekenmodellen en absurde systemen die alleen vanachter bureaus bedacht kunnen zijn, simpel omdat wanneer mensen op een wachtlijst staan ze niks hebben aan een rekenmodel, ze willen gewoon geholpen worden.

Het studeren op mijn nieuwe portefeuille de afgelopen weken was een kwelling voorzitter, en ook nu weer blijkt dat na de ontcijfering van het jargon - of beter gezegd de geheimtaal -, dat, ondanks de toonzetting van de staatssecretaris die als een "niet waar" doorklinkt op de argumenten van mevrouw Kant, er maar één juiste conclusie getrokken kan worden: mevrouw Kant heeft gelijk. Wachtlijst is wachtlijst, rekenmodel of niet.

Voorzitter, de staatssecretaris komt wat ons betreft niet weg met een houding in de trant van "ze snappen de knelpuntprocedure niet".

Mensen die in ons land hulp nodig hebben zijn gedegradeerd tot producten. In het jargon van de staatssecretaris wordt gesproken over "overproductie" en over "contracteerruimte". Of wat dacht u van "zorgleverantie" of "financieringsvraagstuk".

Voorzitter, ik sluit af. Laten we deze vete staken en laat de staatssecretaris komen met werkende oplossingen in plaats met op virtuele oplossingen gebaseerde rekenmodellen. En laten we de ouderen en hulpbehoevenden in dit land een beter en fatsoenlijker bestaan geven. Geen wachtlijsten in de zorg.