Hanneke Steenbergenprijs - Hoofdinhoud

Afgelopen donderdag woonde ik in Groningen de uitreiking bij van de Hanneke Steenbergen scriptieprijs. Hanneke was een bevlogen wetenschapster die veel betekende voor de ontwikkeling van migratierecht, en veel te jong is overleden. Naar haar is de prijs genoemd waar jaarlijks studenten naar kunnen meedingen als ze een scriptie over migratierecht hebben geschreven.

Eind jaren tachtig was Hanneke al volop bezig met het SchengenVerdrag en de betekenis van Europese regels voor migranten. Het was ook daarom leuk dat alle ingezonden scripties van dit jaar over Europeesrechtelijke thema’s ging. De richtlijnen die zijn aangenomen, zijn voer voor analyses: zijn ze in overeenstemming met de mensenrechten, wat is hun effect op het nationaal beleid?

De scriptie van Dominique van Dam, die ik vanuit de Radboud Universiteit heb begeleid, vergelijkt de richtlijnen over EG-burgers, migranten die al langer dan vijf jaar in de EU wonen, en de richtlijn over gezinshereniging. Dominique ondervond dat de lidstaten door de onderhandelingen soms zulke vage bepalingen zijn overeengekomen, dat ze er thuis nog alle kanten mee opkunnen. Dat vormt echt een obstakel voor gelijke rechten in de hele Unie. Ook is frappant dat, hoewel lidstaten tien jaar geleden plechtig verklaarden dat de rechtspositie moesten gaan lijken op die van EG-burgers, ze toch allerlei uitzonderingen en verzwakte formuleringen hebben afgesproken.

Helaas is het een doodnormaal verschijnsel dat politieke verklaringen ambitieuzer zijn dan de uiteindelijke wetten. Kijk, zo gooien politici hun geloofwaardigheid te grabbel! Voor mij reden om in het Europarlement ervoor te zorgen dat klinkende politieke beloften van regeringsleiders worden verzilverd in afdwingbare burgerrechten of overheidslichten.

Oh ja, Dominique werd overladen met complimenten, maar kreeg net niet de eerste plaats. Zonder motivering trouwens, een foutje van de jury.