Crisis? Welke crisis?

Met dank overgenomen van M.H.A. (Tineke) Strik i, gepubliceerd op zaterdag 24 januari 2009.

De Tsjechische voorzitter van de Raad heeft drie E's als speerpunten gekozen voor het komende half jaar: economie, energie en de EU in de wereld. Ruim aandacht dus voor de kredietcrisis, de klimaatcrisis en de energiecrisis. En terecht, want ze gaan hard aankomen. Maar juist de verbinding tussen de drie E's vormt het antwoord: tijd voor een mondiale groene economie!

De economie verdient alle aandacht van de EU-ministers, gelet op de kredietcrisis en de economische recessie in de lidstaten. Het is te hopen dat de eensgezindheid over de kredietcrisis snel gaat leiden naar kloeke besluiten, over onafhankelijk toezicht op de banken bijvoorbeeld. Het liefst zou ik zien dat de publieke taken van banken (geld beheren van burgers) ontvlochten worden van beleggingsactiviteiten of ander risicovol gedrag. En dat er afspraken komen over hoge belastingtarieven voor topinkomens en niet- duurzame beleggingen. Maar in elk geval moet de daadkracht van de politieke verklaringen snel verzilverd worden.

In tijden van economische recessie hebben lidstaten de neiging om vooral naar hun eigen nationale belangen te kijken. Hún auto industrie als eerste beschermen bijvoorbeeld, zoals Merkel wil. Maar omdat onze open economieën zo afhankelijk zijn van elkaar, is hier Europese samenwerking ook het enige antwoord. En wat ligt er dan meer voor de hand, dan dat de Unie een samenhangend antwoord geeft op de verschillende crises?

Jawel, investeren in een groene economie. Als de overheid de industrie een hand toesteekt, laat die hand de economie dan duurzamer maken. Dat betekent: niet angstvallig vasthouden aan vervuilende industrieën of vervuilende producten, maar inzetten op de ontwikkeling van schone industrie, schone auto's en duurzame energie (ons supernet!). Dat biedt veel kansen voor de werkgelegenheid en tegelijk voor ons klimaat. De 200 miljard die de regeringen vorige maand hebben toegezegd te investeren in werkgelegenheid, kan de groene economie een vliegende start geven.

Tegelijkertijd biedt de Unie daarmee iet wezenlijks aan de rest van de wereld: als wij een voortrekkersrol weten te vervullen met de ontwikkeling van een duurzame economie, kunnen we in Kopenhagen straks betere klimaatafspraken afdwingen. En de kennis die wij ontwikkelen over schone technologieën en producten, moeten we vooral ruimhartig delen met de rest van de wereld, in de eerste plaats met de armere landen. Ook Obama kiest voor economie en duurzame energie. Hij heeft vooral het oog op de Amerikaanse werkgelegenheid. Maar als hij een leidersrol in de wereld wil vervullen, zal hij geen protectionistische reflex moeten vertonen. Hopelijk zal hij snel inzien dat een duurzame economie alle landsgrenzen overstijgt, en dat iedereen in de wereld er beter van wordt.

Zie ook het nieuwe energiefilmpje van GroenLinks met het motto "de wind in de rug"