31 okt 2009 - Hoofdinhoud
Dit is de dag waarop ik de laatste hand leg aan het boek. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in mijn leven harder heb gewerkt dan afgelopen week.
Groeten vanuit een zonnig en corrupt Afrika donderdag 29 oktober 2009 09:38 Afrika: zonnig is het zeker, maar corrupt net zo Ik ben sinds een paar dagen in Zambia, in wat vroeger Noord-Rhodesië heette. Sinds enkele maanden heeft Nederland (samen met Zweden, Canada en sommige hulporganisaties) de ontwikkelingshulp aan het Zambiaanse gezondheidsministerie gestopt omdat er een netwerk van corruptie was aangetroffen. Er was van Nederlands ontwikkelingsgeld onder meer een Hummer gekocht (er zijn ongeveer zes asfaltwegen in Zambia). Zo’n dertig mensen hadden tegen de twintig miljoen euro achterover gedrukt. Nederland wil dat dit eerst goed moet worden uitgezocht voordat de hulp wordt hervat. Vandaag stond overigens al op de voorpagina van een Zambiaanse krant (waarin niet werd gerept over corruptie) dat Koenders al weer heeft gezegd dat Nederland Zambia natuurlijk niet in de steek laat. Doodlopende hulp Een en ander bevestigt wat de econome Dambisa Moyo, zelf Zambiaans, in haar boek ‘Doodlopende hulp’ schrijft. Als je in een heel arm land een pot geld neerzet, dan is de kans groot dat het tot corruptie leidt. Plus allerlei andere onverkwikkelijke zaken: Moyo denkt dat zelfs de gewapende conflicten in Afrika deels te herleiden zijn tot toegang tot de pot met Westers geld. Zij vindt dat we in een jaar of 25 de hulp moeten afbouwen zodat Afrika leert op eigen benen te staan en een middenstand (de backbone van elke samenleving) kan ontwikkelen. Ook moeten die schandalige Europese tariefmuren weg waarmee we onze eigen boeren beschermen en Afrikaanse producten de toegang beletten. Carte blanche Ze heeft haar venijn vooral gericht op algemene begrotingssteun. Terecht. Dan geef je een land zomaar geld, zonder noemenswaardige voorwaarden, om de begroting op orde te stellen. Ik heb eens geïnformeerd hoe Nederland het doet. Wat blijkt, wij doen ook nog steeds aan deze achterlijke vorm van steun mee. Twintig procent van onze hulp aan het Zambiaanse gezondheidsministerie (voor het tijdelijk was stopgezet) was algemene begrotingssteun! Waarom is dit niet al lang afgeschaft door Pronk, Herfkens en Koenders? Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te begrijpen dat die hulp geen zin heeft. Maar wat hoorde ik vandaag van een correspondent alhier? De Europese Unie wil dat er veel meer algemene begrotingssteun komt! In Brussel zijn ze klaarblijkelijk nog gekker dan in Den Haag. Ik vind gerichte hulp die met gezondheid heeft te maken van een andere orde. Gisteren en vandaag heb ik een aantal projecten bezocht die met de strijd tegen malaria te maken hebben. Dan zie je in ziekenhuizen allerlei medicijnen en diagnostische tests die een heel andere vorm van hulp vertegenwoordigen. Absurd! Die medicijnen bijvoorbeeld zijn tegen kostprijs geleverd door farmaceutische bedrijven, worden aangekocht en verspreid door de Wereldgezondheidsorganisatie of de club van Bill Gates (die had de Nobelprijs moeten krijgen in plaats van Obama) en zijn gratis voor de inwoners van Zambia. Dat is hulp die je minder makkelijk in je achterzak kunt steken dan dollars en bovendien wordt dit filantrokapitalisme vaak beter gecontroleerd dan de ontwikkelingshulp die we via ministeries geven. Oh ja, ik vroeg gisteren aan een paar deskundigen of er ook met DDT werd gesproeid. Ze kropen bijna door het stof. Wilt u niet boos op ons worden, lieve blanke meneer. Ja, sinds een paar jaar deden ze het weer, want vooral in lemen hutjes werkt het goed, dan blijft het op de muren zitten en het doodt de muggen beter dan het alternatief, de pyrethroïden, die ze gebruiken op gladde muren, in huizen met Westerse stijl. Ze vertelden dat ze hadden moeten lullen als Brugman om de Europese hulpgevers te overtuigen dat ze toch ook graag weer DDT wilden gebruiken. Dit is toch absurd! Pronk, Greenpeace en co hebben tegen dit soort landen gezegd of laten doorschemeren dat ze geen DDT mochten gebruiken. Een groen uithangbord was klaarblijkelijk belangrijker dan een paar honderdduizend mensenlevens. Envelop Nog een leuk nieuwtje dat vandaag in de Zambiaanse krant stond en dat ik u niet wil onthouden. De president van Senegal had een afscheidsfeestje georganiseerd voor een ambtenaar van het Internationale Monetaire Fonds die een tijdje in Senegal had gewerkt en nu weer een andere post kreeg. De man kreeg een envelop en maakte die pas in het vliegtuig naar Spanje open - althans, zo schrijft de krant. Er bleek 200.000 dollar in te zitten en die heeft de IMF-functionaris vervolgens toch maar aan de Senegalese ambassade in Madrid overhandigd. Kijk, dat zijn nu berichten waar een mens vrolijk van wordt. Ik denk dat ik over een paar weken maar eens een reportage over Senegal ga schrijven. Ik word zo langzamerhand doodziek van al die negatieve verhalen en het wordt tijd dat er iemand met zo’n prachtpen als ik eens een wonderschoon verhaal over dat prachtland gaat schrijven. Ik kom er aan, meneer de president! Simon Rozendaal