Besluit

Een besluit is verbindend in al zijn onderdelen. In beginsel geldt een besluit voor iedereen. Indien besluiten op specifieke personen of instanties zijn gericht, zijn ze alleen voor hen verbindend. Het besluit als rechtsinstrument vervangt sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon de beschikking en - samen met de richtlijn i - in strikt juridische zin ook een aantal rechtsinstrumenten die onder de tweede (defensie en buitenlands beleid) en derde pijler i (justitiële en politiële samenwerking) van het oude EU-verdrag vielen.

1.

Besluit in detail

Toepassingsgebied

Besluiten zijn direct toepasbaar en hoeven niet omgezet te worden in nationale wetgeving. Met de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon hoeft een besluit geen specifieke adressanten meer te bevatten, maar dat mag wel.

Besluiten hebben meestal betrekking op concrete onderwerpen, en worden zelden gebruikt om beleid te maken.

Individuele burgers of instanties die direct onderwerp zijn van een besluit kunnen daar in rechtszaken een beroep op doen.

Vaststellen besluiten

Een besluit kan door meerdere besluitvormingsprocedures van de EU i worden vastgesteld. Het is mogelijk dat een besluit kan bepalen dat er nog nadere uitvoerende maatregelen nodig zijn waarin de details van de wetgeving worden uitgewerkt, maar dat komt gezien de aard van besluiten niet veel voor.

2.

Juridisch kader

Het besluit vindt zijn basis in het Verdrag betreffende de Europese Unie i (VEU) en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie i (VwEU).

  • instrument: zesde deel VwEU titel I hoofdstuk 2 eerste afdeling art. 288 i
  • vaststelling: zesde deel VwEU titel I hoofdstuk 2 eerste afdeling art. 289 i (algemeen), VEU titel V art. 21-46 (gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid), vijfde deel VwEU art. 205-222 (internationale overeenkomsten)

3.

Meer informatie