Vragen en antwoorden over de wet inzake natuurherstel: ecosystemen herstellen voor mens, klimaat en planeet - Hoofdinhoud
Wat is natuurherstel en waarom is dat nodig?
Natuurherstel is een proces om het herstel van aangetaste, beschadigde of vernietigde ecosystemen te ondersteunen en overal meer natuur en biodiversiteit terug te brengen, van landbouw- en bosgrond tot het mariene milieu en stedelijke gebieden. Gezonde ecosystemen zijn beter bestand tegen de gevolgen van de klimaatverandering, dragen bij tot de aanpassing aan de klimaatverandering, verbeteren de connectiviteit met andere ecosystemen en vergroten de populaties van de daar levende soorten. Maatregelen kunnen onder meer bestaan uit het verbeteren van aangetaste bodem en landbouwgrond met natuurlijke elementen zoals heggen en bomen, het verrijken van monocultuurbosaanplantingen met gemengde inheemse boomsoorten, het vergroenen van steden, gebouwen en infrastructuur, het herplanten van zeegrassen op de zeebodem en het omkeren van door de mens veroorzaakte druk, zoals vervuiling en overmatig gebruik van pesticiden. Natuurherstel houdt niet in dat de economische activiteit in herstelde ecosystemen wordt stopgezet. Het gaat er in de eerste plaats om dat onze leef- en productiewijzen beter op de natuur aansluiten, en respectvoller zijn.
De belangrijkste voordelen van het investeren in natuurherstel worden beschreven in dit informatieblad. Het herstel van ecosystemen kan de landbouwproductiviteit helpen verhogen en leiden tot belangrijke paaigronden en kraamgebieden in de zee, waarmee de risico's voor de voedselzekerheid verminderen en de veerkracht van het voedselsysteem vergroot. Een gezonde natuur is voor ons van levensbelang — van zuurstofproductie en bestuiving tot vers drinkwater en gezonde bodems. Natuurherstel speelt een belangrijke rol bij het beperken van de opwarming van de aarde door koolstof op te vangen en op te slaan, bij de aanpassing aan de klimaatverandering en bij het verzachten van de gevolgen van de steeds erger wordende natuurrampen zoals overstromingen, droogten en hittegolven. Natuurlijke ecosystemen zijn net zo belangrijk voor onze lichamelijke als onze geestelijke gezondheid en herbergen waardevolle wilde flora en fauna.
Wat zijn de economische kosten en baten van deze wet?
Uit de uitgebreide effectbeoordeling blijkt dat gezondere ecosystemen met een grotere biodiversiteit aanzienlijk beter presteren op veel gebieden, waaronder de beperking van de klimaatverandering, het voorkomen van rampen, waterkwaliteit, schone lucht, gezondere bodems en het algemeen welzijn.
Over het geheel genomen blijkt uit de uitgevoerde effectbeoordeling dat elke euro die aan herstel wordt besteed, tussen 8 en 38 euro oplevert, afhankelijk van het ecosysteem dat profiteert van de vele diensten die gezonde ecosystemen leveren.
De economische kosten van de aantasting van de natuur zijn opmerkelijk hoog. Zo bedragen de kosten van bodemaantasting in de EU nu al meer dan 50 miljard euro per jaar. De voordelen van natuurherstel wegen daarentegen ruimschoots op tegen de kosten. Het herstel van mariene ecosystemen zal het herstel van de visbestanden mogelijk maken, het ombuigen van de achteruitgang van bestuivers zal de landbouw ten goede komen en bossen met een grotere biodiversiteit zijn beter bestand tegen klimaatverandering.
Een ander voorbeeld: de voordelen voor gezondheid, economische veerkracht en recreatie van het herstel van veengebieden, moerasgebieden, bossen, heide en struikgewas, graslanden, rivieren, meren en waterrijke kustgebieden worden geraamd op meer dan 1 800 miljard euro, terwijl de kosten daarvan op ongeveer 150 miljard euro worden geraamd.
Hoe ernstig is het probleem van de aantasting van de ecosystemen en waarom moeten we dringend optreden?
Uit onderzoek zoals het verslag van het Europees Milieuagentschap i over de stand van de natuur in de EU van 2018 of de werkzaamheden van het intergouvernementeel platform voor wetenschap en beleid inzake biodiversiteit en ecosysteemdiensten (IPBES) blijkt dat:
-
-81 % van de door de EU beschermde habitats in slechte staat verkeert, 36 % daarvan verslechtert en slechts 9 % verbetert;
-
-alle Europese ecosystemen — van natuurlijke, halfnatuurlijke tot sterk veranderde — staan steeds meer onder druk en hebben steeds meer te lijden onder de gevolgen van de klimaatverandering en andere bedreigingen zoals nutriëntenverontreiniging als gevolg van overmatig gebruik van meststoffen en chemische stoffen. De intensivering van het landgebruik en de omschakeling van land leiden tot het verlies van ecosystemen;
-
-in de uitgebreide regio's van West-, Centraal- en Oost-Europa zijn de waterrijke gebieden sinds 1970 met 50 % gekrompen. 84 % van de veengebieden — essentieel voor het opvangen en opslaan van koolstof en het filteren van water — bevindt zich in een ongunstige staat van instandhouding. In de afgelopen tien jaar is 71 % van de vis- en 60 % van de amfibieënpopulaties erop achteruitgegaan;
-
-de algemene toestand van de bossen in de EU is als “slecht” beoordeeld, en ecosystemen met intensieve landbouwactiviteiten behoren tot de meest bedreigde;
-
-mariene ecosystemen staan voor acute uitdagingen als gevolg van de klimaatcrisis, de uitputting van de biodiversiteit, overexploitatie, verontreiniging en vernietiging door invasieve soorten.
In het klimaatpact van Glasgow tijdens de COP26 werd benadrukt hoe belangrijk het is de natuur en ecosystemen (met inbegrip van bossen en andere terrestrische en mariene ecosystemen) te beschermen, in stand te houden en te herstellen om de mondiale klimaatdoelstelling op lange termijn te verwezenlijken; zij fungeren namelijk als putten en reservoirs van broeikasgassen en beschermen de biodiversiteit.
In het 6e evaluatieverslag van de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering wordt ook benadrukt dat natuurlijke ecosystemen al bij een opwarming van de aarde met 1,5 °C moeite zullen hebben zich aan te passen, waardoor er grote risico's ontstaan op de achteruitgang van de biodiversiteit, sterfte, het uitsterven van soorten en het verlies van daarmee verband houdende bestaansmiddelen. In het verslag wordt opgeroepen tot dringend herstel van aangetaste ecosystemen om de klimaatverandering te beperken en de gevolgen ervan te verminderen, met name aangetaste waterrijke gebieden en rivieren, bossen en landbouwecosystemen.
Het voorstel voor een wet inzake natuurherstel is ook een sterke demonstratie van het internationale leiderschap van de EU op het gebied van de bescherming en het herstel van de biodiversiteit ter voorbereiding van het mondiaal biodiversiteitskader voor de periode na 2020. Natuurherstel staat hoog op de internationale agenda omdat men zich nu bewuster is van de ernst en onomkeerbaarheid van de gevolgen van beschadigde en steeds verslechterende ecosystemen, onder meer in verband met dringende kwesties zoals voedselzekerheid.
Welke acties zijn gepland voor de verschillende ecosystemen die worden aangepakt?
Het voorstel bevat een aantal specifieke doelstellingen. Daarbij gaat het onder meer om:
-
-natuurlijke en halfnatuurlijke ecosystemen — het op grote schaal verbeteren en herstellen van biodiverse habitats en het terugbrengen van populaties van soorten door hun habitats te verbeteren en uit te breiden;
-
-bestuivende insecten — de achteruitgang van bijen, vlinders, hommels, zweefvliegen en andere populaties bestuivers tegen 2030 ombuigen en zorgen dat de populaties weer aangroeien, met een methode voor regelmatige monitoring van bestuivers;
-
-bosecosystemen — zorgen voor positieve trends op het gebied van staand en liggend dood hout, bossen van ongelijkjarige leeftijd, bosconnectiviteit, aantallen gewone bosvogels en voorraden organische koolstof;
-
-stedelijke ecosystemen — geen nettoverlies aan groene stedelijke ruimten tegen 2030; een toename met 3 % van de totale oppervlakte van groene stedelijke ruimte tegen 2040; en een stijging van 5 % tegen 2050; boomkroonbedekking van ten minste 10 % in steden; en een nettotoename van stedelijke groene ruimte die in bestaande en nieuwe gebouwen en infrastructuur is geïntegreerd;
-
-landbouwecosystemen — de aantallen graslandvlinders en akker- en weidevogels, de hoeveelheden organische koolstof in minerale akkerbodem en het aandeel aan landbouwgrond met zeer uiteenlopende landschapselementen vergroten, tegen 2030 30 % van de gedraineerde veengronden die voor landbouwdoeleinden worden gebruikt herstellen, en 70 % tegen 2050;
-
-mariene ecosystemen — herstel van mariene habitats zoals zeegrasvelden of sedimentbodems die aanzienlijke voordelen kunnen opleveren, bijvoorbeeld omdat zij de klimaatverandering kunnen beperken, en herstel van de habitats van iconische mariene soorten zoals dolfijnen en bruinvissen, haaien en zeevogels;
-
-rivierconnectiviteit — het in kaart brengen en wegnemen van barrières die de connectiviteit van oppervlaktewateren in de weg staan, zodat uiterlijk in 2030 ten minste 25 000 km aan rivieren weer vrij kan stromen.
Wat zijn de verwachte effecten van natuurherstel op de voedselzekerheid en de voedselprijzen?
Gezonde ecosystemen, biodiversiteit en algemene duurzaamheid van voedsel zijn van fundamenteel belang voor de voedselzekerheid. Natuurherstel is een essentieel onderdeel van de noodzakelijke heroriëntering van de landbouw en de voedselsystemen van de EU in de richting van duurzaamheid en verminderde afhankelijkheid van ingevoerde inputs, zoals fossiele brandstoffen, meststoffen en diervoeders.
Veel landbouwers voelen de gevolgen van de achteruitgang van de natuur en het verlies aan biodiversiteit nu al. Vandaag is al 61 tot 73 % van de landbouwgrond in de hele EU aangetast, waardoor het vermogen van Europa om voedsel te produceren in sommige regio's wordt beperkt. Erosie alleen al veroorzaakt verliezen van bijna 3 miljoen ton tarwe en 0,6 miljoen ton maïs per jaar. Wereldwijd heeft bodemaantasting de productiviteit van 23 % van het landoppervlak al verminderd. Elk jaar loopt tot 577 miljard dollar aan gewassen gevaar door het verlies van bestuivers.
Bovendien heeft de Russische invasie van Oekraïne de trend van stijgende voedselprijzen als gevolg van de COVID-crisis en slechte oogsten in producerende landen die door extreme weersomstandigheden zijn getroffen, versneld. Het heeft een dramatisch effect gehad op de voedselzekerheid buiten de EU, met name in Afrika.
Maatregelen voor natuurherstel verbeteren de voedselzekerheid zelfs op korte termijn. Hoewel het herstel van volledige ecosystemen gewoonlijk meer dan 10 jaar vergt, hebben sommige herstelmaatregelen al op korte termijn (1-4 jaar) zichtbare positieve effecten. Zo kunnen de effecten van bloemstroken, heggen en andere landschapselementen op het bestuivingspercentage en de abundantie van bestuivers bijna onmiddellijk zijn, waardoor de opbrengst toeneemt. Een ander voorbeeld is de vermindering van bodemerosie met stenen muren, grasbermen en andere voorzieningen die sedimenten binnen de grenzen van de landbouwvelden kunnen houden. In het mariene milieu kunnen sommige commercieel geëxploiteerde vis-, schaal- en schelpdiersoorten zich snel herstellen in gebieden waarvoor goed gehandhaafde visserijbeperkingen gelden of in gebieden met een vangstverbod, waardoor de vangsten na enkele jaren vervijfvoudigen.
Bovendien zal het verminderen van de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen in de voedselvoorzieningsketen, en met name van de uit Rusland en Belarus ingevoerde meststoffen en chemische stoffen, landbouwers helpen de stijgende prijzen van landbouwproductiemiddelen het hoofd te bieden en de prijs voor de consument redelijk te houden.
Uit studies is ook gebleken dat landbouwdiversificatiemaatregelen de biodiversiteit, bestuiving, plaagbestrijding, nutriëntenkringloop, bodemvruchtbaarheid en waterregulering kunnen verbeteren zonder de gewasopbrengsten in gevaar te brengen. Evenzo bleken agro-ecologische praktijken (gewasdiversificatie, boslandbouw, gemengde gewas- en veeteeltsystemen en praktijken ter verbetering van de bodemkwaliteit) een positief effect te hebben op de voedselzekerheid en de voedingswaarde. De positieve resultaten hielden voornamelijk verband met huishoudens in lage- en middeninkomenslanden.
Op middellange tot lange termijn is de gecombineerde klimaat- en biodiversiteitscrisis een van de grootste bedreigingen voor de voedselzekerheid. Natuurherstel is essentieel om veel van de belangrijkste bedreigingen voor de voedselproductie aan te pakken. Het gaat hierbij onder meer om:
-
-de verbetering van de gezondheid en vruchtbaarheid van de bodem zodat onze afhankelijkheid van chemische meststoffen vermindert;
-
-de toename van de bestuiverpopulaties — bijna 5 miljard euro van de jaarlijkse landbouwproductie van de EU wordt rechtstreeks toegeschreven aan bestuivende insecten;
-
-de bevordering van natuurlijke plaagbestrijding om de afhankelijkheid van chemische pesticiden te verminderen;
-
-de bevordering van op de natuur gebaseerde manieren om de klimaatverandering te bestrijden, zoals het planten van bomen en het herstel van overstromingsvlakten, wat ook zal bijdragen tot het verminderen van klimaatgerelateerde risico's voor de landbouw.
In het kader van de lopende inspanningen om te anticiperen op problemen in verband met voedselonzekerheid zal de Commissie een analyse maken van alle oorzaken van voedselonzekerheid om na te gaan welke maatregelen mogelijk op korte en langere termijn moeten worden genomen.
Hoe zal natuurherstel helpen tegen de klimaatverandering?
Het verlies aan biodiversiteit en de klimaatcrisis zijn nauw met elkaar verbonden en de effecten ervan versterken elkaar. Wanneer we de natuur versterken, helpen we ook de klimaatcrisis te bestrijden. Als zodanig is het herstel van ecosystemen een belangrijke op de natuur gebaseerde manier om de biodiversiteits- en klimaatcrises aan te pakken.
Veel aangetaste habitats zoals bossen, veengebieden, zoutmoerassen en zeegrasvelden hebben een aanzienlijk potentieel om koolstof op te slaan in biomassa en in de bodem. Het herstel van die habitats is een essentieel onderdeel van de strategieën voor de beperking van de klimaatverandering.
Het herstel van de natuur helpt ons ook om ons aan de klimaatverandering aan te passen. Gezonde rivieren, overstromingsgebieden en waterrijke gebieden absorberen overstromingswater doeltreffender en goedkoper dan menselijke bouwsels, en wanneer we de natuur weer in steden brengen, zorgt dat voor plaatselijke koeling en helpt het de gevolgen van hittegolven te verminderen en de hoeveelheid energie die nodig is voor airconditioning aanzienlijk te verminderen.
Wat betekent het voorstel voor grondeigenaren, bosbouwers, landbouwers en vissers?
Het voorstel legt geen rechtstreekse verplichtingen op aan grondeigenaren, bosbouwers, landbouwers en vissers, maar alleen aan de lidstaten. Het bevat doelstellingen voor landbouwecosystemen, zoals zorgen voor het herstel van bestuiver- en akkervogelpopulaties, de herbevochtiging van veengebieden en het vergroten van landschapselementen zoals heggen. Hiervoor zullen verbeteringen van de landbouwpraktijken nodig zijn, waarvan veel nauw aansluiten bij de bestaande doelstellingen in de EU-biodiversiteitsstrategie en de “van boer tot bord”-strategie. Het voorstel bevat ook streefdoelen voor landbouwecosystemen, zoals een toename van het aantal bosvogels, dood hout, de connectiviteit van bossen, hoeveelheden organische koolstof en het aandeel bossen met bomen die niet allemaal even oud zijn. Deze zijn van essentieel belang om de land- en bosbouw van de EU een duurzame basis te geven en te zorgen voor een productieve en veerkrachtige voedselvoorziening. Het voorstel bevat ook streefdoelen voor mariene ecosystemen. Het herstel van mariene ecosystemen, met name belangrijke paai- en kraamhabitats, zal het herstel van de visbestanden mogelijk maken zodat de vissers zullen kunnen profiteren van de economische en sociale voordelen van toegenomen vangsten.
Duurzame landbouw is van vitaal belang voor het behoud van vele soorten en habitats in gebieden die rijk zijn aan biodiversiteit. Er zijn veel extensieve landbouwpraktijken die talrijke en aanzienlijke voordelen opleveren voor de bescherming van de biodiversiteit, ecosysteemdiensten en landschapselementen, zoals precisielandbouw, biologische landbouw, agro-ecologie, boslandbouw en blijvend grasland met lage intensiteit.
Ook zullen bepaalde bosbouwpraktijken moeten worden aangepast zodat grotere bosgebieden een halfnatuurlijke of natuurlijke staat benaderen, met een lagere houtkapintensiteit als onderdeel van bosbouw die dicht bij de natuur staat.
Investeringen in herstel zullen echter altijd voordelen opleveren die meerdere keren groter zijn dan het geïnvesteerde geld of de veranderingen doorgevoerde veranderingen. Toekomstige gewassen en houtopbrengsten zullen waarschijnlijk stabieler zijn, en beter bestand tegen plagen en extreme weersomstandigheden. Herstelde bossen zullen minder kwetsbaar zijn voor bosbranden en droogten, als gevolg van een meer diverse verdeling van de verschillende boomsoorten. Dit zal directe positieve gevolgen hebben voor landbouwers, bosbouwers en grondeigenaren.
Naarmate de bedrijfsmodellen evolueren, zullen ook nieuwe vormen van inkomsten beschikbaar komen. Toerisme en recreatieve activiteiten zullen bijvoorbeeld het inkomen waarschijnlijk doen toenemen, aangezien gezonde ecosystemen de beste locaties zijn voor kwaliteitstoerisme.
Wat betekent het voorstel voor agglomeraties, steden en voorsteden?
Het voorstel heeft tot doel te zorgen voor een gestage toename van stedelijke groene ruimten en de boomkroonbedekking in dichtbevolkte gebieden tussen nu en 2050. Dit kan worden bereikt door stedenbouwkundige processen in de loop van de tijd te vergroenen, aangetaste industrieterreinen te herstellen, meer groendaken, meer straten met bomen, microparken en volkstuintjes aan te leggen, en zelfs parkeerterreinen te vergroenen. Veel inspirerende voorbeelden van dergelijke projecten worden in heel Europa ontwikkeld, onder andere als onderdeel van het Nieuw Europees Bauhaus.
Bij de bouw van nieuwe gebouwen kan van bij het begin rekening worden gehouden met stedelijke vergroening. In veel steden in de EU zijn er verlaten en verontreinigde zones die geschikt zijn voor herstel.
In de loop der tijd zal het voorstel ertoe leiden dat stedelijke groei losgekoppeld wordt van het verlies van groene ruimten en boomkroonbedekking in steden.
Wat betekent het voorstel voor het dagelijks leven van alle Europeanen?
Het voorstel betekent groenere, herstelde ecosystemen in en rond steden en dorpen, en gezondere kusten, rivieren, bossen en plattelandsgebieden met een grotere biodiversiteit.
Het voorstel versterkt ook de economische toekomst en de veerkracht van de EU. Herstelde ecosystemen zorgen ervoor dat wij continu beschikken over productieve bodems, schoon water en schone lucht, gezonde visserij en duurzame natuurlijke hulpbronnen en grondstoffen. Bovendien — wat uitermate belangrijk is — zijn herstelde ecosystemen een essentiële en kosteneffectieve weg naar matiging van en aanpassing aan de klimaatverandering.
Hoe zal het voorstel worden uitgevoerd, gemonitord en gehandhaafd?
Van de lidstaten wordt verwacht dat zij binnen twee jaar na de inwerkingtreding van de verordening nationale herstelplannen ter beoordeling bij de Commissie indienen waaruit blijkt hoe zij de doelstellingen zullen halen. Van hen zal ook verwacht worden dat zij hun vorderingen monitoren en daar verslag over uitbrengen. Het Europees Milieuagentschap zal regelmatig technische verslagen opstellen over de mate waarin de doelstellingen worden verwezenlijkt. De Commissie zal op haar beurt verslag uitbrengen aan het Europees Parlement en de Raad over de uitvoering van de wet inzake natuurherstel.
Dit zal bijdragen tot de regelmatige verslaglegging door de Commissie over de voortgang van de EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030. Als onderdeel van het nieuwe governancekader zal het monitoring- en evaluatiemechanisme van de EU-biodiversiteitsstrategie het mogelijk maken de vooruitgang regelmatig te beoordelen en zo nodig corrigerende maatregelen vast te stellen.
Als zodanig draagt het voorstel bij tot de totstandbrenging van een geïntegreerde aanpak van de thema's biodiversiteit, klimaat en bestaansmiddelen.
Welke financieringsmogelijkheden zijn er op EU-niveau?
De EU-biodiversiteitsstrategie voorziet dat er meer dan 20 miljard euro per jaar voor biodiversiteit zal worden vrijgemaakt, als onderdeel van de Europese Green Deal. Meer bepaald is er in het kader van het meerjarig financieel kader (MFK) van de EU voor 2021-2027 vastgesteld dat vanaf 2024 7,5 % van de EU-begroting aan biodiversiteit moet worden besteed, en dat dit percentage stijgt tot 10 % voor 2026 en 2027. In het kader van het huidige MFK zal ongeveer 100 miljard euro beschikbaar zijn voor uitgaven voor biodiversiteit, met inbegrip van herstel.
De Commissie streeft ernaar dat de financiering voor natuurherstel en biodiversiteit volledig wordt geïntegreerd in de faciliteit voor herstel en veerkracht, InvestEU, de Europese structuur- en investeringsfondsen, het gemeenschappelijk landbouwbeleid, het Europees Fonds voor maritieme zaken, visserij en aquacultuur, onderzoeksfondsen en het LIFE-programma voor milieu en klimaat.
EU-fondsen zoals het gemeenschappelijk landbouwbeleid en het Fonds voor een rechtvaardige transitie, alsook diverse nationale fondsen in de meeste EU-lidstaten, zullen landbouwers helpen bij de transitie naar duurzamere landbouw of andere activiteiten die dichter bij de natuur staan. Met het voorstel inzake pesticiden dat vandaag ook wordt voorgesteld, reageert de EU op de dringende noodzaak om het roer om te gooien wat pesticiden betreft, en landbouwers te ondersteunen bij hun acties om dat te doen. Gedurende vijf jaar kunnen de lidstaten het GLB gebruiken om de kosten van de nieuwe voorschriften voor landbouwers te dekken. Dit kan eventuele extra kosten compenseren en prijsstijgingen in levensmiddelen voorkomen.
Door middel van koolstoflandbouw en het komende kader voor koolstofverwijderingscertificering zal de Commissie een nieuw bedrijfsmodel voor op land gebaseerde koolstofverwijdering bevorderen, met inbegrip van financiële stimulansen om op de natuur gebaseerde oplossingen uit te rollen.
Marktgebaseerde instrumenten zoals fiscale benaderingen, betalingen voor ecosysteemdiensten, resultaatgerichte betalingsregelingen en andere instrumenten kunnen door de lidstaten worden bevorderd om de kosten van natuurherstel te helpen dekken en achteruitgang te voorkomen.
Hoe zit het met de mondiale inspanningen? Hoe sluit het voorstel aan bij het standpunt van de EU om het wereldwijde verlies aan biodiversiteit aan te pakken?
Het VN-decennium voor het herstel van ecosystemen, dat loopt van 2021 tot 2030, de lopende onderhandelingen over het mondiaal biodiversiteitskader voor de periode na 2020 (COP15) in het kader van het Verdrag inzake biologische diversiteit (CBD) en de conclusies van de 26e Conferentie van de Partijen (COP26) van de klimaatveranderingsconferentie in Glasgow hebben allemaal een politiek momentum voor natuurherstel gecreëerd.
Met dit wetgevingsvoorstel - wereldwijd het eerste in zijn soort - toont de EU aan dat zij de mondiale doelstellingen om het verlies aan biodiversiteit een halt toe te roepen, serieus neemt. Door binnen de EU actie te ondernemen, geven we ook wereldwijd het goede voorbeeld. Het voorstel voor een wet inzake natuurherstel is de belangrijkste bijdrage van de EU aan de lopende onderhandelingen over een mondiaal biodiversiteitskader voor de periode na 2020 dat tijdens de COP15 van het Verdrag inzake biologische diversiteit in Montreal van 7 tot en met 15 december dit jaar moet worden aangenomen. Het draagt tevens bij tot de kosteneffectieve verwezenlijking van de EU-doelstellingen inzake klimaatmitigatie en -adaptatie en tot het nakomen van de internationale verplichtingen van de EU.
Meer informatie
Informatieblad over de wet natuurherstel
Informatieblad over biodiversiteit en veerkracht
Brochure: Herstel van de natuur (bestaande projecten in de lidstaten)