Verordening 2021/168 - Wijziging van Verordening (EU) 2016/1011 wat betreft de vrijstelling van bepaalde benchmarks voor contante wisselkoersen van valuta’s van derde landen en de aanwijzing van vervangingen voor bepaalde benchmarks die worden stopgezet - Hoofdinhoud

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 49/6

Om ongunstige wisselkoersbewegingen inzake valuta’s die niet eenvoudig kunnen worden omgezet in een basisvaluta of inzake valuta’s die aan deviezencontroles onderworpen zijn, af te dekken, sluiten ondernemingen in de EU niet-leverbare valutaderivatencontracten zoals termijncontracten en swaps af. De omstandigheid dat benchmarks voor contante wisselkoersen niet beschikbaar zijn om de uitbetalingen op grond van valutaderivaten te berekenen, zou negatief kunnen uitwerken op ondernemingen in de Unie die uitvoeren naar opkomende markten of die activa of passiva op die markten aanhouden, met als gevolg blootstelling aan fluctuaties van valuta’s van opkomende markten. Na het aflopen van de in Verordening (EU) 2016/1011 van het Europees Parlement en de Raad (4) vastgestelde periode die eindigt op 31 december 2021 (de “overgangsperiode”), zal het gebruik van benchmarks voor contante wisselkoersen die door een beheerder die in een derde land gevestigd is, niet zijnde een centrale bank, worden aangeboden, niet langer mogelijk zijn.

Om ondernemingen in de Unie in staat te stellen hun zakelijke activiteiten voort te zetten en tegelijk hun valutarisico te mitigeren, moeten bepaalde in financiële instrumenten gebruikte benchmarks voor contante wisselkoersen voor het berekenen van contractuele uitbetalingen die overeenkomstig bepaalde criteria door de Commissie zijn aangewezen, van het toepassingsgebied van Verordening (EU) 2016/1011 worden uitgesloten.

Gezien de noodzaak van een grondige evaluatie van het toepassingsgebied van Verordening (EU) 2016/1011 en de bepalingen ervan betreffende door in derde landen gevestigde beheerders aangeleverde benchmarks (“benchmarks van derde landen”) moet de huidige overgangsperiode voor benchmarks van derde landen worden verlengd. De Commissie moet de bevoegdheid hebben om de overgangsperiode door middel van een gedelegeerde handeling met maximaal twee jaar te verlengen indien uit de beoordeling die heeft gediend als basis voor die evaluatie blijkt dat de beoogde afloop van de overgangsperiode nadelig zou zijn voor het voortgezette gebruik van benchmarks van derde landen in de Unie of een bedreiging zou vormen voor de financiële stabiliteit.

Een verlenging van de overgangsperiode voor benchmarks van derde landen zou voor benchmarkbeheerders uit de Unie een stimulans kunnen vormen om hun activiteiten naar een derde land te verplaatsen om niet onder de vereisten van Verordening (EU) 2016/1011 te vallen. Om dergelijke omzeiling te voorkomen, mogen beheerders die zich tijdens de overgangsperiode vanuit de Unie in een derde land vestigen, op grond van de overgangsbepaling geen toegang tot de markt van de Unie krijgen indien zij de vereisten van Verordening (EU) 2016/1011 niet naleven.

Vanaf 31 december 2020, aan het einde van de overgangsperiode waarin het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd...