Spain

Spanje op de kaart

Het koninkrijk Spanje kent een lange en bewogen geschiedenis. Sinds de dood van dictator Franco in 1975 maakte het land echter een democratische en economisch gunstige ontwikkeling door. Spanje werd in 1986 lid van de Europese Unie.

De Spaanse natie werd in belangrijke mate gevormd door de strijd tegen de Moren, die na een aanwezigheid van zeven eeuwen op het Iberisch schiereiland werden verdreven in 1492. In dat jaar had Columbus, in dienst van het Spaanse koningshuis, ook Amerika ontdekt. Tochten van avonturiers als Cortes en Pizarro spekten vervolgens de schatkist van de vorsten Karel V en Philips II met het goud van de Azteken en de Inca's, waarmee oorlogen tegen het Ottomaanse rijk, Frankrijk, Engeland en de Lage Landen werden gefinancierd. In de zestiende eeuw was Spanje één van de machtigste mogendheden ter wereld. In Europa verloor Spanje geleidelijk zijn prominente politieke betekenis, maar een grote en voortdurende migratiestroom naar Zuid- en Midden-Amerika schraagde de Spaanse culturele invloed. IJkpunten uit de recente Spaanse geschiedenis zijn de bloedige burgeroorlog van 1936 tot 1939, gevolgd door de dictatuur van Franco.

Grote namen uit de Spaanse schilderkunst zijn El Greco, Diego Velazques, Francesco de Goya, Salvador Dali, Pablo Picasso en Joan Miró. Cervantes schonk de wereldliteratuur Don Quichot. De architect Antoni Gaudi drukte een belangrijk stempel op Barcelona. Prominenten uit de recente Spaanse sportgeschiedenis zijn de wielrenners Federico Bahamontes, Luis Ocaña, Miguel Indurain, Alberto Contador en Oscar Freire, de tennissers Rafael Nadal, Carlos Moya en Juan-Carlos Ferrero, de autocoureur Alonso, en de golfers Severiano Ballesteros en José Maria Olazabal. Real Madrid en Barcelona zijn toonaangevende Europese voetbalclubs. Bij hen speelden (Spaanse) spelers als Gento, Di Stefano, Zubizareta en Butragueño. Het nationale elftal werd in 2010 wereldkampioen. Bij de Spelen in Tokio waren er gouden medailles bij schieten, karate en klimsport.

1.

Politieke situatie

Spaanse Huis van Afgevaardigden
Bron: IPU.org

Sinds januari 2020 heeft Spanje een linkse coalitieregering van sociaaldemocraten en radicaal-links onder leiding van Pedro Sanchez. De politieke situatie wordt de laatste jaren gekenmerkt door een versnipperd politiek landschap. Sinds de parlementaire verkiezingen van december 2015 werden vier keer vervroegde verkiezingen uitgeschreven: in juni 2016 en november 2019 omdat de verschillende partijen er niet in slaagden een coalitie te vormen op basis van de verkiezingsuitslag, en in april 2019 omdat de begrotingsplannen van de regering werden afgekeurd door het parlement. In mei 2023 kondigde premier Sánchez vervroegde verkiezingen aan omwille van de tegenvallende verkiezingsresultaten bij de lokale en regionale verkiezingen. Op 23 juli vonden de vervroegde landelijke verkiezingen plaats, waarna in oktober het kabinet-Sánchez III aantrad.

Tussen 1936 en 12 december 1975 was Spanje een dictatuur met als leider (caudillo) generaal Francisco Franco. Na diens dood werd de monarchie hersteld en kwam Juan Carlos op de Spaanse troon. Hij herstelde in 1976-1977 de democratie, wat werd vastgelegd in de Grondwet van december 1978. In februari 1982 mislukte een militaire staatsgreep, vooral door het optreden van koning Juan Carlos. Na het herstel van de democratie werd Spanje afwisselend geregeerd door centrumrechtse en sociaaldemocratische meerderheidskabinetten. Aanvankelijk regeerden centrumrechtse kabinetten onder leiding van Adolfo Suárez van de centrumpartij UCD (Unión de Centro Democrático). In 1981 werd hij opgevolgd door zijn partijgenoot Leopoldo Calvo-Sotelo. Sinds de verkiezingen van 1982 regeerden veertien jaar kabinetten onder leiding van de sociaaldemocraat Felipe González. Daarna volgde vanaf 1996 een achtjarig centrumrechts bewind van de Volkspartij (Partido Popular) van José Maria Aznar. Enkele keren hadden kabinetten steun nodig van regionale partijen om te kunnen regeren. Bij de verkiezingen in december 2015 wist - voor het eerst - geen van de partijen een meerderheid te halen, en moest geprobeerd worden een coalitieregering te vormen.

Spanje is sinds 1986 lid van de Europese Unie, en sinds 1995 lid van de Schengenzone. Spanje heeft de Europese Unie sinds zijn toetreding vier keer voorgezeten: in 1989, 1995, 2002 en 2010. In het Europees Parlement heeft Spanje sinds de Brexit 59 zetels. In de commissie-Von der Leyen is Josep Borrell de Hoge vertegenwoordiger van de Unie voor een sterker Europa in de wereld.

2.

Staatsvorm, partijen en kiesstelsel

Spanje is een parlementaire monarchie, met ministeriële verantwoordelijkheid. De uitvoerende macht berust bij het kabinet, dat formeel wordt benoemd door de koning. Een kabinet kan alleen regeren als het over het vertrouwen beschikt van de Kamer van Afgevaardigden.

Het parlement (Cortes Generales) bestaat uit twee Kamers, de Kamer van Afgevaardigden (Congreso de los Diputados) en de Senaat (Senado), die beide een vierjarige termijn hebben. De Kamer telt 350 leden, de Senaat 264. De macht van de Kamer is groter dan van de Senaat. De vertrouwenskwestie kan alleen in de Kamer worden gesteld. Wel hebben beide het recht van initiatief en heeft de Senaat een terugzendrecht, maar de Kamer heeft het laatste woord.

De Senaat heeft daarnaast specifieke bevoegdheden bij de aanstelling van rechters voor het Constitutioneel Hof en van de Hoge Raad en heeft een toezichthoudende functie op het regionaal bestuur. Spanje kent een grote mate van regionale autonomie. Alle regio's hebben een eigen parlement en bestuur en sommige regio's (onder meer Baskenland en Catalonië) hebben ook eigen financiële middelen en waarborgen voor eigen taal en cultuur.

Kiesstelsel

De Kamer wordt gekozen via evenredige vertegenwoordiging in een beperkt districtenstelsel. De districten komen overeen met de provincies. De provincie Sevilla kiest bijvoorbeeld negen afgevaardigden en de provincie Tarragona zes. Madrid heeft 35 afgevaardigden.

Van de 264 senatoren worden er 208 direct gekozen in de regio's (Andalusië heeft bijvoorbeeld negen senatoren en Extramadura twee). De overige 56 worden benoemd door de regionale besturen.

Partijen

Twee partijen domineren de Spaanse politiek: de sociaaldemocratische PSOE (Partido Socialista Obrero Español, de Spaanse socialistische arbeiderspartij) en de PP (Partido Popular, Volkspartij), die centrumrechts en christendemocratisch is. Twee Catalaanse partijen vormen samen CiU (Convergència i Unió, Samen en verenigd). Daarnaast zijn er onder meer Baskische partijen en een partij van de Canarische Eilanden. De communistische partij (PC) speelt geen rol meer.

Een recentere partij is Podemos (Spaans voor "we kunnen"), die links en activistisch is. Meer ter rechterzijde kwam de partij CS Ciudadanos in opkomst. Deze in 2006 opgerichte, oorspronkelijk Catalaanse partij keert zich onder meer tegen het onafhankelijkheidsstreven van Catalonië en wil de arbeidsmarkt hervormen. Aan de uiterste rechterzijde is de antimigratiepartij "Vox" verschenen.

Catalaanse Onafhankelijkheid

Er zijn spanningen tussen Spanje en de Spaanse gemeenschap Catalonië over de mate van zelfbestuur van deze regio. In 2017 hield de regionale overheid van Catalonië een referendum over de onafhankelijkheid van Catalonië op basis waarvan eenzijdig de republiek Catalonië werd uitgeroepen. Dit was niet toegestaan volgens de Spaanse grondwet en leidde tot aanhoudende conflicten in Spanje. De Catalaanse kwestie verdeelt de Spaanse politiek en is een terugkomend thema in de parlementsverkiezingen.

3.

Zetelverdeling Congreso vanaf 1977

jaar

PSOE

PC

Links

PP

UCD

CD

CiU

Reg.

verkiezings-

datum

1977

118

19

6

16

166

   

25

15 juni

1979

121

23

   

168

9

8

21

1 maart

1982

202

4

 

107

11

 

12

14

28 oktober

1986

184

 

7

105

 

19

18

17

23 juni

1989

175

 

14

101

 

14

18

28

24 november

1993

141

 

15

138

   

17

39

17 februari

1996

141

 

21

156

   

16

16

15 juni

2000

125

 

8

183

   

15

19

25 november

2004

164

 

5

148

   

10

23

6 juni

2008

169

 

2

154

   

10

15

17 mei

2011

110

 

11

186

   

16

24

20 november

         

Pod

Cs

Vox

   

2015

90

 

2

123

69

40

 

26

22 december

2016

85

   

137

71

32

 

25

26 juni

2019

123

   

66

42

57

24

38

28 april

2019

120

   

89

35

10

52

44

10 november

         

Sumar

       

2023

122

   

136

31

 

33

28

23 juli

4.

Kabinetten vanaf 1977

naam

periode

kleur

partijen

belangrijke ministers

Suárez I

5 juli 1976-6 april 1979

centrumrechts

UCD

BuZa: Oreja Aguirre

Suárez II

6 april 1979-29 januari 1981

centrumrechts

UCD

BuZa: Oreja Aguirre, 1980 Perez-Llorca

Calvo Sotelo

29 januari 1981-3 december 1982

centrumrechts

UCD

BuZa: Perez-Llorca

González I

3 december 1982-25 juli 1986

sociaaldem.

PSOE

BuZa: Moran Lopez

EZ en Fin: Boyer, 1985 Solchaga

González II

25 juli 1986-7 december 1989

sociaaldem.

PSOE

BuZa: Fernández Ordonez

EZ en Fin: Solchaga

González III

7 december 1989-14 juli 1993

sociaaldem.

PSOE

BuZa: Fernández Ordonez, 1992 Solana

EZ en Fin: Solchaga

González IV

14 juli 1993-6 mei 1996

sociaaldem.

PSOE

BuZa: Solana, dec. 1995 Westendorp

EZ en Fin: Solbes Mira

Aznar I

6 mei 1996-28 april 2000

centrumrechts

PP

BuZa: Matutes

EZ en Fin: Rato Figaredo

Land. Viss. en Voedsel: Palacio del Valle

Aznar II

28 april 2000-18 april 2004

centrumrechts

PP

BuZa: Piqué y Camps, 2002

De Palacia Vallerlersundi

Fin: Montoro Romero

Zapatero I

18 april 2004-14 april 2008

sociaaldem.

PSOE

BuZa: Moratinos

EZ en Fin: Solbes Mira

Zapatero II

14 april 2008-20 december 2011

sociaaldem.

PSOE

BuZa: Moratinos

2010: Jiménez

EZ en Fin: Solbes Mira, 2009 Salgado

Rajoy I

20 december 2011-4 november 2016

centrumrechts

PP

BuZa: Garcia-Margallo

Fin: Montoro Romero

Rajoy II

4 november 2016-2 juni 2018

centrumrechts

PP

BuZa: Dastis

Fin: Montoro Romero

Sánchez I

2 juni 2018-7 januari 2020

sociaaldem. (interim)

PSOE

BuZa: Borrell

Fin: Montero Cuadrado

Sánchez II

7 januari 2020-16 oktober 2023

links

PSOE-Pod

BuZa: González Laya (2020-2021), José Manual Albares (2021-)

Fin: Montero Cuadrado

Sánchez III

16 oktober 2023-

 

PSOE

 

5.

Kerngegevens

hoofdstad

Madrid

staatshoofd

Koning Felipe VI (vanaf 19 juni 2014)

regeringsleider

President (Premier-equivalent) Pedro Sanchez Perez-Castejon (vanaf 2 juni 2018)

6.

Bevolking

aantal inwoners

47.222.613

10,5% van de EU

% van de bevolking jonger dan 15

13.37% (mannen: 3.226.491/vrouwen: 3.087.271)

 

% van de bevolking van 15 t/m 24

 

% van de bevolking van 25 t/m 54

 

% van de bevolking van 55 t/m 64

 

% van de bevolking ouder dan 65

20.5% (2.023 est.) (mannen: 4.169.949/vrouwen: 5.512.320)

 

gemiddelde levensverwachting

82.78 jaar

 

7.

Economie

bruto binnenlands product (bbp)

$?

-nan% van de EU

bijdrage van landbouw aan bbp

2.6%

 

bijdrage van industrie aan bbp

23.2%

 

bijdrage van dienstensector aan bbp

74.2%

 

werkloosheid

14.1%

 

8.

Geografie

oppervlakte

505.370 km²

11,9% van de EU

laagste punt

Atlantic Ocean 0 m

 

hoogste punt

Pico de Teide (Tenerife) on Canary Islands 3718 m

 

9.

Positie in Europa

aantal zetels in het
Europees Parlement

59 van de 705 zetels

gastland Europese
organen

Agentschap Europese Unie:
European Union Satellite Centre (EUSC;SatCen)
European Agency for Safety and Health at Work (EU-OSHA)
European Fisheries Control Agency (EFCA)
European Union Intellectual Property Office (EUIPO)

prominenten in
Europa

Europese Commissie:

Hoge Vertegenwoordiger gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid:

 
Bovenstaande gegevens zijn voor een belangrijk deel gebaseerd op het CIA World Factbook.

10.

Volkslied

Titel: Marcha Real