Toelichting bij COM(2021)825 - Wijziging van Uitvoeringsbesluit i.v.m. het verlenen van tijdelijke ondersteuning aan Hongarije om de werkloosheidsrisico's als gevolg van de COVID-19 uitbraak te verzachten - Hoofdinhoud
Dit is een beperkte versie
U kijkt naar een beperkte versie van dit dossier in de EU Monitor.
| dossier | COM(2021)825 - Wijziging van Uitvoeringsbesluit i.v.m. het verlenen van tijdelijke ondersteuning aan Hongarije om de werkloosheidsrisico's ... |
|---|---|
| bron | COM(2021)825   |
| datum | 21-12-2021 |
• Motivering en doel van het voorstel
In Verordening (EU) 2020/672 van de Raad (“SURE-verordening”) is het rechtskader vastgesteld waarbinnen de Unie aan een lidstaat die een ernstige economische verstoring ondervindt of dreigt te ondervinden als gevolg van de COVID-19-uitbraak, financiële bijstand kan verlenen. Steun in het kader van SURE dient voor het financieren van hoofdzakelijk werktijdverkortingsregelingen of soortgelijke maatregelen ter bescherming van werknemers en zelfstandigen, en zodoende voor het verminderen van werkloosheid en inkomensverlies, alsook, in aanvulling daarop, voor de financiering van sommige maatregelen op gezondheidsgebied, met name op de werkplek.
Op 23 oktober 2020 heeft de Raad financiële bijstand aan Hongarije toegekend als aanvulling op zijn nationale inspanningen om het hoofd te bieden aan de gevolgen van de COVID-19-uitbraak en aan de sociaal-economische gevolgen daarvan voor werknemers en zelfstandigen.
Op 1 december 2021 heeft Hongarije de Unie opnieuw om financiële bijstand op grond van de SURE-verordening verzocht.
Overeenkomstig artikel 6, lid 2, van de SURE-verordening heeft de Commissie de Hongaarse autoriteiten geraadpleegd om de plotse en sterke stijging te verifiëren van de werkelijke en geplande overheidsuitgaven die rechtstreeks verband houden met de Hongaarse werktijdverkortingsregelingen en soortgelijke maatregelen als gevolg van de COVID-19-pandemie. Deze maatregelen hebben met name betrekking op een combinatie van een nieuwe maatregel met bestaande maatregelen die in Uitvoeringsbesluit (EU) 2020/1561 van de Raad worden genoemd:
a) een bestaande vrijstelling van de socialezekerheidsbijdragen en opleidingsheffing voor werkgevers voor de periode van maart tot en met december 2020 en een verlaging van de re-integratiebijdrage voor werkgevers voor de periode van maart tot en met juni 2020 voor de sectoren die het zwaarst door de pandemie zijn getroffen, zijn verlengd tot het einde van de noodtoestand, met uitgaven voor de periode van december 2020 tot en met juni 2021.
b) een bestaande uitsluiting van personeelskosten van de belastinggrondslag van de belasting voor kleine ondernemingen (“KIVA”) voor de periode van maart tot en met december 2020 in de sectoren die het zwaarst door de pandemie zijn getroffen, werd verlengd tot het einde van de noodtoestand, met uitgaven voor de periode december 2020 tot en met juni 2021. Het verzoek ziet alleen op het deel van de totale uitgaven met betrekking tot ondernemingen die de werktijd verkorten of opschorten of wanneer werknemers tot de datum van de meest recente beschikbare gegevens ononderbroken in dienst waren.
c) een bestaande vrijstelling van de forfaitaire belasting (“KATA”) voor de periode van maart tot en met juni 2020 voor ondernemingen die weinig belasting betalen in bepaalde sectoren werd verlengd tot het einde van de noodtoestand, met uitgaven voor maart en april 2021. Het verzoek ziet alleen op het gedeelte van de uitgaven met betrekking tot de steun aan zelfstandigen en eenmansbedrijven.
d) een nieuwe eenmalige inkomenssteunregeling voor zelfstandigen in sectoren die getroffen zijn door lockdownmaatregelen, op voorwaarde dat zij hun activiteiten gedurende ten minste twee maanden na het geplande einde van de noodtoestand voortzetten. De eenmalige betaling komt overeen met het maandelijkse gegarandeerde minimumloon (HUF 219 000). De subsidiabiliteitsperiode eindigt met het einde van de noodtoestand. De doelgroep van de regeling zijn zelfstandige ondernemers zonder werknemers, die niet in aanmerking komen voor steun in het kader van de sectorale loonregeling.
Hongarije heeft de Commissie de nodige informatie verschaft.
Rekening houdende met het beschikbare bewijsmateriaal stelt de Commissie de Raad voor om een uitvoeringsbesluit vast te stellen waarbij op grond van de SURE-verordening ten behoeve van de bovengenoemde maatregelen financiële bijstand aan Hongarije wordt verleend.
• Verenigbaarheid met bestaande bepalingen op het beleidsterrein
Dit voorstel is volledig verenigbaar met Verordening (EU) 2020/672 van de Raad, op grond waarvan het voorstel wordt gedaan.
Dit voorstel vormt een aanvulling op een ander wetgevingsinstrument van de Unie om steun te verlenen aan lidstaten in noodsituaties, namelijk Verordening (EG) nr. 2012/2002 van de Raad van 11 november 2002 tot oprichting van het Solidariteitsfonds van de Europese Unie (“Verordening (EG) nr. 2012/2002”). Op 30 maart is Verordening (EU) 2020/461 van het Europees Parlement en de Raad vastgesteld; bij die verordening wordt het toepassingsgebied van het bovengenoemde instrument uitgebreid tot grote volksgezondheidscrises en wordt bepaald welke specifieke acties in aanmerking komen voor financiering.
• Verenigbaarheid met andere beleidsterreinen van de Unie
Het voorstel maakt deel uit van een reeks maatregelen die zijn genomen in respons op de huidige COVID-19-pandemie, zoals het corona-investeringsinitiatief, en vormt een aanvulling op andere instrumenten die de werkgelegenheid ondersteunen, zoals het Europees Sociaal Fonds en het Europees Fonds voor strategische investeringen (EFSI)/InvestEU. Aangezien dit instrument gebruik maakt van het opnemen en verstrekken van leningen om de lidstaten in dit specifieke geval van de COVID-19-uitbraak te ondersteunen, fungeert dit voorstel als tweede verdedigingslinie voor de financiering van regelingen voor werktijdverkorting en soortgelijke maatregelen, die banen en dus ook werknemers en zelfstandigen helpen te beschermen tegen het risico van werkloosheid.
2. RECHTSGRONDSLAG, SUBSIDIARITEIT EN EVENREDIGHEID
• Rechtsgrondslag
De rechtsgrondslag voor dit instrument is Verordening (EU) 2020/672 van de Raad.
• Subsidiariteit (bij niet-exclusieve bevoegdheid)
Het voorstel komt er na een verzoek van een lidstaat en is een blijk van Europese solidariteit, doordat financiële bijstand van de Unie in de vorm van tijdelijke leningen wordt verstrekt aan een lidstaat die zwaar door de COVID-19-uitbraak wordt getroffen. Deze financiële bijstand vormt een tweede verdedigingslinie voor een overheid die wordt geconfronteerd met een tijdelijke toename van de overheidsuitgaven voor werktijdverkortingsregelingen en soortgelijke maatregelen om banen te beschermen, en dus ook om werknemers en zelfstandigen te beschermen tegen het risico op werkloosheid en inkomstenverlies.
Deze steun helpt de getroffen bevolking en draagt bij tot het beperken van de directe maatschappelijke en economische gevolgen van de COVID-19-crisis.
• Evenredigheid
Het voorstel is in overeenstemming met het evenredigheidsbeginsel. Het gaat niet verder dan wat nodig is om de met het instrument beoogde doelstellingen te verwezenlijken.
3. EVALUATIE, RAADPLEGING VAN BELANGHEBBENDEN EN EFFECTBEOORDELING
• Raadpleging van belanghebbenden
Het voorstel moest dringend worden voorbereid zodat het tijdig kan worden aangenomen door de Raad. Daardoor kon geen raadpleging van de belanghebbenden worden uitgevoerd.
• Effectbeoordeling
Gezien de urgentie van het voorstel heeft geen effectbeoordeling plaatsgevonden.
4. GEVOLGEN VOOR DE BEGROTING
De Commissie moet leningen op de financiële markten kunnen aangaan en deze vervolgens kunnen gebruiken om zelf leningen te verstrekken aan de lidstaten die financiële bijstand vragen in het kader van het SURE-instrument.
Naast de garanties van de lidstaten worden ook andere waarborgen in het systeem ingebouwd om de financiële soliditeit van de regeling te garanderen:
·een strikte en conservatieve benadering van financieel beheer;
·een leningenportefeuille die zodanig is opgebouwd dat het concentratierisico, het jaarlijkse risico en de buitensporige blootstelling aan risico’s van individuele lidstaten beperkt blijven en die er tegelijkertijd voor zorgt dat voldoende middelen kunnen worden toegekend aan de meest behoeftige lidstaten; alsmede
·de mogelijkheid om schulden door te rollen.