Bijlagen bij COM(2014)439 - Verslag tenuitvoerlegging verordening 2006/2004 over samenwerking tussen nationale autoriteiten verantwoordelijk voor de handhaving van consumentenrechtenbescherming - Hoofdinhoud
Dit is een beperkte versie
U kijkt naar een beperkte versie van dit dossier in de EU Monitor.
| dossier | COM(2014)439 - Verslag tenuitvoerlegging verordening 2006/2004 over samenwerking tussen nationale autoriteiten verantwoordelijk voor de ... |
|---|---|
| document | COM(2014)439   |
| datum | 1 juli 2014 |
Het netwerk van bevoegde autoriteiten is in de periode 2007-2013 aanzienlijk uitgebreid. De belangrijkste reden hiervoor was de geleidelijke uitbreiding van de materiële werkingssfeer van de SCB-verordening naarmate nieuwe EU-wetgeving werd toegevoegd aan de bijlage.
In de lidstaten bestaan verschillende benaderingen ten aanzien van de nationale institutionele opzet voor de SCB-verordening: deze kan geconcentreerd zijn in een beperkt aantal instanties, of verdeeld zijn over vele instanties met sectorspecifieke verantwoordelijkheden en/of over regionale instanties in federale staten. In de evaluatie werd gewezen op mogelijke problemen die veroorzaakt kunnen worden door complexe en uiteenlopende institutionele kaders, zoals lange communicatielijnen waardoor vertragingen kunnen ontstaan in de afhandeling van verzoeken. Het belang van de rol van het verbindingsbureau werd benadrukt, met name als de institutionele opzet complex is[47]. Dit werd ook ondersteund in de reacties op de openbare raadpleging [48].
Niet alle lidstaten maken actief en vaak gebruik van de SCB, zo blijkt uit de evaluatie, alsmede uit de tweejaarlijkse verslagen van de Commissie en de lidstaten[49]. Hoewel waarschijnlijk sprake is van meerdere oorzaken, komt uit de Evaluatie naar voren dat sommige lidstaten niet ten volle profiteren van de SCB- samenwerkingsmechanismen wegens onvoldoende middelen[50]. In de evaluatie worden opmerkelijke verschillen geconstateerd tussen de lidstaten wat betreft middelen en handhavingscapaciteit[51].
Diversiteit van de nationale handhavingssystemen en belemmeringen voor samenwerking
In de SCB-verordening wordt de rol erkend die gerechtelijke instanties kunnen spelen in nationale handhavingssystemen: de bevoegde autoriteiten kunnen hun bevoegdheden op eigen gezag uitoefenen of onder toezicht van de gerechtelijke autoriteiten of middels een verzoek aan de gerechtelijke instantie. Tussen de lidstaten bestaan grote verschillen wat betreft de betrokkenheid van de gerechtelijke autoriteiten in openbare handhavingsprocedures[52].
In de evaluatie wordt gewezen op belemmeringen die worden veroorzaakt door het verschil tussen de lidstaten wat betreft de aard van de procedure en de bevoegdheden van de bevoegde autoriteiten[53]. Dergelijke belemmeringen kunnen niet alleen leiden tot vertragingen in samenwerking en de afhandeling van zaken, maar ook de effectiviteit van de handhaving van EU-wetgeving inzake consumentenbescherming en het vertrouwen in het systeem negatief beïnvloeden. In de Evaluatie wordt de aanbeveling gedaan deze problemen aan te pakken door middel van een doelgerichte coördinatie van voor de SCB relevante procedurele kwesties[54].
Een grote meerderheid van de belanghebbenden in de openbare raadpleging was het erover eens dat het nuttig zou zijn gemeenschappelijke normen in te voeren voor het hanteren van voor de SCB relevante inbreuken en meende dat het definiëren van dergelijke normen op het gebied van de publicatie van handhavingsbesluiten, het vrijgeven van de namen van ondernemingen die de regels overtreden, de toegang tot documenten, bewijsverzameling en onderzoek van websites een hoge prioriteit heeft[55].
Bevoegdheden van de bevoegde autoriteiten krachtens de SCB-verordening
De bevoegde autoriteiten dienen te worden toegerust met de bevoegdheden die noodzakelijk zijn om aan hun verplichtingen in het kader van de SCB-verordening te voldoen. In de verordening is een lijst opgenomen van de minimale bevoegdheden die noodzakelijk zijn om een goede werking van het SCB-netwerk te kunnen garanderen. Deze bevoegdheden omvatten de mogelijkheid de informatie en bewijzen te verkrijgen die noodzakelijk zijn om overtredingen binnen de Unie aan te pakken, inspecties ter plaatse uit te voeren, inbreuken binnen de Unie te beëindigen of te verbieden en om handelaren te verplichten tot betalingen aan de staatskas. Het blijkt dat de meeste instanties alleen gebruikmaken van de minimale bevoegdheden die in de SCB-verordening zijn vastgelegd, hetzij rechtstreeks, hetzij op basis van nationale wetgeving die voorziet in soortgelijke bevoegdheden[56].
De autoriteiten worden ook geacht om in voorkomend geval gebruik te maken van andere bevoegdheden die op nationaal niveau aan hen zijn toegekend om een einde te maken aan inbreuken. Het is echter gebleken dat het gebrek aan uniformiteit in de lidstaten wat betreft de beschikbaarheid van een aantal van deze extra bevoegdheden een obstakel vormt voor een meer effectieve samenwerking[57]. De verschillen, die voorkomen uit verschillen in nationale rechtstraditie en handhavingssystemen, kunnen tot op zekere hoogte worden overbrugd door middel van toelichting en uitleg, om op die manier tot een beter wederzijds begrip te komen van de mogelijkheden en beperkingen van de verschillende nationale instrumenten en systemen. Toch kan een uitgebreide toelichting niet de lacune opvullen van in sommige lidstaten op nationaal niveau ontbrekende bevoegdheden, waardoor de algehele efficiëntie van SCB-handhavingsacties mogelijk wordt verminderd.
Tegen deze achtergrond was de grote meerderheid van de belanghebbenden in de openbare raadpleging voorstander van de invoering van aanvullende instrumenten voor de bevoegde autoriteiten in de SCB-verordening, namelijk de bevoegdheid om testaankopen voor onderzoeksdoeleinden te doen, om namen van ondernemingen die inbreuk plegen openbaar te maken, om dwangsommen te vragen om onrechtmatig verkregen winsten ongedaan te maken en om te vragen om voorlopige maatregelen[58]. Ook was een duidelijke meerderheid van de belanghebbenden voorstander van maatregelen die het voor consumenten eenvoudiger maken om een schadevergoeding te eisen[59].
Interactie met strafrechtelijke vervolging
Volgens de SCB-verordening dienen de bevoegde autoriteiten ook gebruik te maken van andere bevoegdheden of maatregelen waarover zij op nationaal niveau beschikken om inbreuken binnen de Unie te beëindigen, met inbegrip van een verzoek om strafrechtelijke vervolging. De ervaring tot nu toe laat zien dat een soepelere uitwisseling van informatie tussen de justitiële autoriteiten en de bevoegde autoriteiten gewenst is, in het bijzonder wanneer het gaat om agressieve of frauduleuze praktijken.
Betrokkenheid van consumentenorganisaties en andere actoren in SCB-samenwerking
In de SCB-verordening wordt erkend dat consumentenorganisaties een essentiële rol spelen bij de bescherming van de belangen van consumenten. De verordening stelt de lidstaten in staat om naast overheidsorganen ook andere instanties aan te wijzen die een rechtmatig belang hebben bij het beëindigen van inbreuken binnen de Unie. Deze organen kunnen door de SCB-autoriteiten worden geïnstrueerd om de noodzakelijke handhavingsmaatregelen te nemen die binnen de nationale wetgeving tot hun beschikking staan, om op die manier een einde te maken aan inbreuken binnen de Unie.
In de periode 2007-2013 hebben verschillende lidstaten dergelijke instanties aangewezen. Meestal betreft dit consumentenorganisaties en belangenverenigingen die onder hun eigen naam werkzaam zijn. Daarnaast werken nationale consumentenorganisaties sinds enkele jaren nauwer samen en coördineren zij handhavingsactiviteiten in het kader van het Consumer Justice Enforcement Forum (COJEF)-project[60]. Veel lidstaten hebben samenwerkingsverbanden met consumentenorganisaties en Europese consumentencentra ontwikkeld om informatie te verkrijgen over marktontwikkelingen en inbreuken.
In de evaluatie wordt onderstreept dat consumentenorganisaties die in het collectieve belang van consumenten handelen, een belangrijke rol spelen bij de handhaving van consumentenrechten[61] (ze spelen een rol in het kader van de Richtlijn inzake inbreuken[62]). De belanghebbenden in de openbare raadpleging brachten ook naar voren dat regelmatige samenwerking tussen de SCB-autoriteiten en consumentenorganisaties essentieel is voor de vroege opsporing en effectieve afhandeling van inbreuken. De belanghebbenden waren ook van mening dat de effectiviteit en efficiëntie van EU-wetgeving inzake consumentenbescherming kan worden vergroot door de regelmatige uitwisseling van informatie met consumentenorganisaties en Europese consumentencentra, en de betrokkenheid van deze organisaties bij het waarschuwingsmechanisme van de SCB en bij de vaststelling van prioriteitsgebieden voor handhaving.
De plannings- en prioriteringscyclus van de SCB
Sinds 2009 vinden de SCB-netwerkactiviteiten plaats in het kader van jaarlijkse actieplannen voor handhaving[63]. Aanvankelijk werden in de plannen gemeenschappelijke interessegebieden aangegeven, zoals onderwerpen voor bezemacties en thema’s voor workshops. Uit het tweejaarlijks verslag 2012 komt duidelijk de noodzaak naar voren om middelen te bundelen en handhavingsacties te prioriteren. Er was een gemeenschappelijke aanpak van prioriteiten nodig[64]. In december 2011 werd het SCB-plannings- en prioriteringsproces beoordeeld. In 2013 werden door het SCB-comité vijf prioritaire gebieden vastgesteld en onderschreven[65], waarmee een meerjarig kader voor gemeenschappelijke acties voor de periode 2014-2016 tot stand kwam. Op basis hiervan werd door het SCB-comité een jaarlijks actieplan voor handhaving goedgekeurd.
Dit proces heeft geleid tot een verbetering van de efficiëntie van het SCB-netwerk en een efficiënter gebruik van schaarse middelen. In de openbare raadpleging hebben de belanghebbenden echter gewezen op de noodzaak van verdere maatregelen ter ondersteuning van de kennisbasis voor handhavingsprioritering[66]. De meeste respondenten waren voorstander van gecoördineerde toezichtacties, een IT-platform waarbinnen handhavingsexpertise kan worden gedeeld, en betrokkenheid van de consumentenorganisaties en Europese consumentencentra bij het signaleren van marktontwikkelingen en overtredingen van de wetgeving inzake consumentenbescherming[67].
De werkingssfeer van wetgeving inzake de SCB-verordening
De SCB-samenwerking omvat richtlijnen die zijn omgezet in de rechtsorde van de lidstaten en verordeningen die worden vermeld in de bijlage bij de SCB-verordening. De werkingssfeer van de bijlage is sinds 2007 geleidelijk uitgebreid en tegen het einde van 2013 waren er 18 wettelijke EU-regelingen inzake consumentenbescherming die onder deze bijlage vallen.
De conclusie van de evaluatie was dat de werkingssfeer van de bestaande SCB-verordening in grote lijnen adequaat is[68]. Sommige gebieden zijn in de samenwerking minder prominent aanwezig omdat zij onder sectorspecifieke wetgeving en andere bestaande mechanismen vallen en/of onder specifieke instanties voor samenwerking op EU-niveau[69]. Waar dit van toepassing is, dient verder te worden onderzocht op welke manier de coördinatie en uitwisseling van informatie tussen deze netwerken en de SCB kan worden gegarandeerd om consistentie in verschillende beleidsgebieden te bereiken.
Indien de werkingssfeer van de wetgeving zou worden herzien, dient te worden nagedacht over de ontwikkeling van toekomstige verkoopmethoden en -praktijken en over de vaststelling of herziening van de wetgeving inzake consumentenbescherming, in het bijzonder in antwoord op de digitale uitdagingen, met name de prijstransparantie.
De SCB-database
Op grond van de SCB-verordening (artikel 10) wordt de Commissie geacht een elektronische database op te zetten en te onderhouden waarin informatie met betrekking tot wederzijdse verzoeken om bijstand en waarschuwingen wordt opgeslagen en verwerkt. Daartoe heeft de Commissie het SCB-systeem opgezet (SSCB). Sinds 2007 is gewerkt aan de verbetering van het SSCB, zodat de SCB-autoriteiten informatie en documenten kunnen uitwisselen met betrekking tot wederzijdse verzoeken om bijstand. De tweejaarlijkse verslagen, de evaluatie en de resultaten van de openbare raadpleging wijzen op ontevredenheid over het SSCB[70]. Zij wijzen erop dat het ontbreken van een goed functionerend IT-instrument een belemmering is voor een effectieve SCB-samenwerking.
7. Versterking van gemeenschappelijke en internationale acties van de SCB
Gemeenschappelijke acties en door het EU-consumentenprogramma gesubsidieerde uitwisseling van ambtenaren
Sinds 2007 hebben SCB-autoriteiten een breed scala van gemeenschappelijke activiteiten uitgevoerd, zoals webinars, workshops, maatregelen op het gebied van bewustmaking, projecten voor de ontwikkeling van gemeenschappelijke normen, methodologie en handhavingstechnieken, en de uitwisseling van ambtenaren die subsidies van het EU-consumentenprogramma hebben ontvangen.
Voorbeelden van gemeenschappelijke activiteiten die sinds 2007 door het Consumentenprogramma zijn gesubsidieerd
· Een gemeenschappelijk project onder leiding van Frankrijk en Portugal in 2010-2011, dat gericht was op het vergroten van de zichtbaarheid van het SCB-netwerk en waaraan tien lidstaten hebben deelgenomen. Dit heeft geresulteerd in de oprichting van een communicatiecel, een ontwerp-samenwerkingsprotocol tussen de bevoegde autoriteiten en de vertegenwoordigers van de Europese consumentencentra[71] en de publicatie van de nieuwsbrief van het SCB-netwerk.
· In 2012 hebben negen lidstaten deelgenomen aan het gemeenschappelijk project dat werd gecoördineerd door Letland en gericht was op handhavingskwesties verband houdend met Richtlijn 2008/48/EG inzake kredietovereenkomsten voor consumenten.
· "Building a European Internet Enforcement Capability", een project (2010-2011) en follow-upactiviteit (2012-2013) die door het Verenigd Koninkrijk werden geleid en waaraan elf andere lidstaten deelnamen. Het project was gericht op de verbetering van het vermogen van het SCB-netwerk om online- onderzoeks- en -handhavingsactiviteiten uit te voeren en het delen van kennis tussen handhavers over recente juridische ontwikkelingen en de uitdagingen van website-technologieën. De follow-up hiervan, waarbij vijftien lidstaten betrokken waren, heeft geleid tot de ontwikkeling van een onlinetraining voor internetonderzoek, een hulpmiddel op de lange termijn voor internetonderzoekers. Dit project heeft ook geleid tot de oprichting van een gemeenschappelijke databank voor jurisprudentie inzake e-commerce.
De laatste twee gemeenschappelijke acties hebben geleid tot de oprichting in april 2014 van een permanente groep voor e-handhaving die gericht is op de verbetering van de capaciteit van het SCB-netwerk op dat gebied. Deze groep zal de expertise bundelen om het SCB-netwerk te helpen nieuwe onlinebedreigingen voor consumenten te signaleren, en om de onlinehandhavingsacties van het SCB-netwerk doelmatiger in te zetten. De groep zal de nationale autoriteiten bijstaan op het gebied van training en het ontwikkelen van ultramoderne instrumenten voor onlineonderzoek. In 2014 wordt de groep geleid door het Verenigd Koninkrijk en Slowakije en maken twaalf lidstaten deel uit van de groep. Een nieuwe gemeenschappelijk SCB-project met betrekking tot internetonderzoek, dat in 2014-2015 wordt geleid door Spanje, zal bijdragen aan het trainingsmateriaal en Spanje zal het gastland zijn voor workshops waarin mini-bezemacties door veertien projectpartners worden gestimuleerd.
Deze activiteiten hebben de continue uitwisseling van goede praktijken tussen de handhavingsautoriteiten van een kader voorzien en het wederzijds begrip en vertrouwen tussen de verschillende actoren bevorderd. Deze activiteiten zouden verder kunnen worden ontwikkeld, en tegelijkertijd zouden de administratieve procedures voor de financiering, die door de nationale autoriteiten vaak worden genoemd als een belemmering voor de uitbreiding van deze activiteiten, mogelijk moeten worden vereenvoudigd.
Internationale samenwerking bij de handhaving van de rechten van de consument
Ontwikkelingen in de technologie en in de consumptieve patronen van huishoudens naar een intensiever gebruik van internationale onlineaankopen hebben de noodzaak versterkt om oneerlijke handelaren uit derde landen af te schrikken en de consumentenbescherming buiten de EER te versterken.
In de SCB-verordening is bepaald dat de Unie "dient samen te werken met derde landen en met de bevoegde internationale organisaties op de gebieden waarop de verordening betrekking heeft teneinde de bescherming van de economische belangen van de consument te verbeteren". Bovendien heeft de Unie de mogelijkheid om meer gestructureerde samenwerking met derde landen op het gebied van handhaving te zoeken op basis van internationale overeenkomsten.
De bevoegde autoriteiten in het SCB-netwerk werken daarnaast op regelmatige basis samen in de ICPEN en de OESO, of op bilaterale basis met derde landen die als prioritaire partners zijn aangewezen voor samenwerking op het gebied van handhaving, zoals de VS. Deze samenwerking is een zeer belangrijk aspect van consumentenbeleid en zou bijvoorbeeld bijzonder bruikbaar kunnen zijn op het gebied van gegevensbescherming.
International Consumer Protection and Enforcement Network (ICPEN)
Het ICPEN is een informeel internationaal netwerk dat bestaat uit autoriteiten op het gebied van consumentenbescherming uit meer dan vijftig landen en is gericht is op het voorkomen van grensoverschrijdende inbreuken op wetgeving inzake consumentenbescherming buiten Europa en het creëren van eerlijke markten voor de consument. Regelmatig conferenties, werkgroepen en telefonische conferenties zorgen voor een intensieve uitwisseling van ervaringen tussen de deelnemende autoriteiten.
De Commissie vormt een verbinding tussen de leidende ICPEN-leden en de SCB. Het initiatief van de Commissie om als verbinding te fungeren en proactief deel te nemen aan bepaalde gemeenschappelijke activiteiten van het ICPEN, werd door het SCB-netwerk verwelkomd.
Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).
De Europese Commissie maakt naast de EU-lidstaten als waarnemer deel uit van de OESOcommissie voor consumentenbeleid.
Samenwerking met de Amerikaanse Federal Trade Commission
Tegen de achtergrond van zeer intensieve handelsstromen en een convergerend belang bij het bestrijden van onrechtmatige praktijken waarmee de consumentenbelangen aan beide zijden van de Atlantische Oceaan worden geschaad, heeft het SCB-netwerk de VS aangewezen als een internationale prioritaire partner, in het bijzonder de Federal Trade Commission (FTC)[72]. Tot het moment dat een kader op basis van een internationale overeenkomst beschikbaar is, hebben het SCB-netwerk en de Amerikaanse FTC een informele samenwerking opgebouwd. In april 2013 vond bijvoorbeeld een gezamenlijke studiebijeenkomst plaats met de SCB- en FTC-handhavers, die resulteerde in een vruchtbare uitwisseling van informatie en expertise over concrete zaken, zoals de kwestie van misleidende praktijken bij in-app-aankopen.
8. Conclusies en vervolgstappen
Gedurende de laatste zeven jaar heeft de SCB-verordening effectieve middelen verschaft om de collectieve belangen van consumenten in de hele EU te waarborgen. De verordening heeft in veel sectoren die doelwit waren van de bezemacties geleid tot een verhoogde naleving van de EU-consumentenwetgeving in het belang van consumenten en bedrijven. Met de door de SCB-verordening aangestuurde gemeenschappelijke handhavingsaanpak werd aangetoond dat consumentenproblematiek die zich gelijktijdig in een aantal lidstaten voordoet, het beste kan worden aangepakt door middel van nauwe samenwerking en gezamenlijk optreden van alle lidstaten.
In de zich snel ontwikkelende digitale wereld is een flexibele en moderne SCB-samenwerking waarmee snel kan worden gereageerd op nieuwe handhavingsuitdagingen een noodzaak om de verliezen die door consumenten worden geleden te beperken en te zorgen voor gelijke spelregels voor bedrijven in de eengemaakte markt. Betere en meer consequente handhaving van voorschriften inzake consumentenbescherming moet bijdragen aan een hogere transparantie van de markt en een vermindering van de nalevingskosten voor bedrijven die grensoverschrijdend werkzaam zijn, om zo concurrentie en innovatie te stimuleren en een belangrijke bijdrage te leveren aan groei.
Met een beter samenwerkingsmechanisme op EU-niveau is het mogelijk om sneller en kostenefficiënter te reageren op inbreuken op de EU- consumentenwetgeving die betrekking heeft op meerdere lidstaten. Dit is vooral belangrijk met het oog op de beperkte middelen in de toekomst en het verminderen van de administratieve lasten. Op het gebied van governance kan zowel in de lidstaten als op EU-niveau winst worden verwacht, als gevolg van verbeterde administratieve samenwerking, vermindering van handhavingsuitstel en uiteindelijk ook beter functionerende markten.
Om te bepalen wat de best mogelijke manier is om SCB-samenwerking ten goede te laten komen aan de lidstaten en om alle belanghebbenden in staat te stellen positieve resultaten te behalen, voert de Commissie momenteel studies naar effectbeoordeling uit. In deze studies zullen alle mogelijkheden worden onderzocht voor de aanpak van de uitdagingen op het gebied van handhaving in de toekomst – van het behoud van het huidige kader tot de invoering van nieuwe wetgeving – en dit onderzoek zou de basis moeten vormen voor de beslissing van de Commissie over de meest effectieve beleidsreactie.
[1] http://europa.eu/rapid/press-release_IP-12-491_nl.htm
[2] http://ec.europa.eu/consumers/archive/strategy/docs/consumer_agenda_2012_nl.pdf
[3] Verordening (EG) nr. 2006/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 27 oktober 2004 betreffende samenwerking tussen de nationale instanties die verantwoordelijk zijn voor handhaving van de wetgeving inzake consumentenbescherming, PB L 364 van 9.12.2004, blz. 1).
[4] Het omvat ook de EER-partnerlanden: IJsland, Liechtenstein en Noorwegen.
[5] COM(2009) 336 en COM(2012) 100; http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/biennial_national_reports_en.htm#biennial
[6] Externe evaluatie van de verordening inzake consumentenbescherming, eindverslag van het consortium ter beoordeling van het consumentenbeleid, 17 december 2012 ("evaluatie"), http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/cpc_regulation_inception_report_revised290212_en.pdf
[7] http://ec.europa.eu/consumers/events/ecs_2013/report/Summitconclusions.pdf
[8] Europese consumententop, discussienota "Towards a more efficient enforcement of EU Consumer Rights" (Op weg naar een efficiëntere handhaving van consumentenrechten in de EU), april 2013, http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/07032013_consumer_summit_discussion_paper_en.pdf
[9] http://www.cojef-project.eu/IMG/pdf/BEUC_PR_Apple.pdf
[10] Routekaart "Review of the Regulation of the European Parliament and of the Council on cooperation between national authorities responsible for the enforcement of consumer protection laws" (Beoordeling van de verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende samenwerking tussen de nationale instanties die verantwoordelijk zijn voor handhaving van de wetgeving inzake consumentenbescherming), 09/2013. http://ec.europa.eu/smart-regulation/impact/planned_ia/docs/2014_sanco_001_consumer_protection_cooperation_review_en.pdf
[11] Een samenvatting van de antwoorden van belanghebbenden tijdens de openbare raadpleging inzake de verordening betreffende samenwerking met betrekking tot consumentenbescherming
(SCB-verordening) (2006/2004/EG) is beschikbaar op http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/index_en.htm
[12] http://europa.eu/rapid/press-release_IP-14-187_nl.htm
[13] http://ec.europa.eu/justice/consumer-marketing/rights-contracts/directive/index_en.htm
[14] Richtlijn 2011/83/EU betreffende consumentenrechten.
[15] Richtlijn 2005/29/EG betreffende oneerlijke handelspraktijken.
[16] http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/index_en.htm
[17] http://ec.europa.eu/smart-regulation/index_nl.htm en in het bijzonder het interinstitutioneel akkoord “Beter wetgeven” (2003/C 321/01).
[18] Blz. 98 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[19] Blz. 14-20 van de samenvatting van de openbare raadpleging en http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/cpc_regulation_inception_report_revised290212_en.pdf
[20] http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/cpc_regulation_inception_report_revised290212_en.pdf
[21] Om dergelijke praktijken effectief te kunnen bestrijden, moeten autoriteiten op het gebied van consumentenbescherming en strafrechtelijke autoriteiten nauw samenwerken. Gelet op het feit dat het hier veelal kortlopende praktijken betreft, moeten de handhavingsinstanties mogelijk ook kunnen optreden als de praktijk al niet meer wordt toegepast.
[22] http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/cpc_regulation_inception_report_revised290212_en.pdf
[23] Blz. 14-20 en 49 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[24] http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/cpc_regulation_inception_report_revised290212_en.pdf
[25] Blz. 22-29 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[26] Blz. iii en 45-48 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[27] Het probleem van wijdverbreide inbreuken is al gesignaleerd in de mededeling van juli 2009 betreffende de handhaving van het consumentenacquis (http://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/PDF/?uri=CELEX:52009DC0330&from=NL) en bevestigd in de externe evaluatie (http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/cpc_regulation_inception_report_revised290212_en.pdf). Uit de resultaten van de openbare raadpleging is ook gebleken dat dergelijke inbreuken significant zijn – Blz. 35 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[28] Diverse lidstaten hebben in hun tweejaarlijkse verslagen gewezen op problemen met de handhaving die als gevolg van handel met derde landen zijn ontstaan. Zie ook http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/docs/cpc_regulation_inception_report_revised290212_en.pdf.
[29] Het aantal verzoeken om wederzijdse bijstand bereikte zijn hoogtepunt in 2008-2009 met een gemiddelde van 306 per jaar en daalde in de daaropvolgende periode 2010-2013 tot een gemiddelde van 162 per jaar, http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/biennial_national_reports_en.htm#biennial en blz. 76 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[30] Blz. 76 van het externe evaluatieverslag.
[31] Blz. 98 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[32] Tweejaarlijkse verslagen van de lidstaten (2012-2013) op http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/biennial_national_reports_en.htm#biennial
[33] Blz. 9-13 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[34] Blz. 91-92 en 98 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[35] Blz. 99 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[36] Blz. 17 van het externe evaluatieverslag uit 2012. De noodzaak van een betere ondersteuning door de Commissie van handhavingsactiviteiten van lidstaten, in het bijzonder in gevallen waar sprake is van parallelle inbreuken die consumenten in meerdere lidstaten schaden, is ook aangegeven in de mededeling van de Commissie betreffende de handhaving van het consumentenacquis, 2009, blz. 5 (punt 2.3).
[37] Blz. 35-37 van de samenvatting van de openbare raadpleging. Meer dan 80 % van de respondenten noemde dergelijke inbreuken zeer significant of significant en 56 % van de respondenten vond het van groot belang dat er een specifieke handhavingsprocedure voor het aanpakken van dergelijke inbreuken wordt ingevoerd.
[38] Blz. 94-95 en 122 van het externe evaluatieverslag.
[39] Blz. 94 van het externe evaluatieverslag.
[40] Routekaart 2013 voor de beoordeling van de SCB-verordening, september 2013.
[41] Blz. 35-38 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[42] Blz. 51-53 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[43] Het aantal uitgewisselde meldingen vertoonde een piek in 2008, met meer dan honderd meldingen per jaar, maar in de jaren daarna is het gedaald tot minder dan de helft.
[44] Blz. 85-88 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[45] Blz. 85-87 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[46] Blz. 15-21 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[47] Blz. 76-77 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[48] Blz. 9-13 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[49] Blz. 78 van het externe evaluatieverslag uit 2012 en http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/biennial_national_reports_en.htm#biennial
[50] Blz. 78 van het externe evaluatieverslag uit 2012 en http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/biennial_national_reports_en.htm#biennial
[51] Blz. 76 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[52] In sommige lidstaten mogen alleen de gerechtelijke instanties een verbod opleggen, terwijl in andere landen de gerechtelijke instanties voornamelijk verantwoordelijk zijn voor rechterlijke toetsing van de beslissingen van de bevoegde autoriteiten.
[53] Blz. 60 van het externe evaluatieverslag uit.
[54] Blz. 60-61 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[55] Blz. 27-33 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[56] Tweejaarlijks verslag http://ec.europa.eu/consumers/enforcement/biennial_national_reports_en.htm#biennial en het externe evaluatieverslag uit 2012.
[57] Dit betreft bijvoorbeeld de bevoegdheid om testaankopen te doen, om namen van ondernemers die inbreuk plegen openbaar te maken of om tussentijdse maatregelen te nemen. In sommige lidstaten vormen testaankopen een gebruikelijk onderdeel van de inbreukprocedure maar in andere landen beschikt men niet over een dergelijk instrument. Dit kan leiden tot problemen met de toelaatbaarheid en beschikbaarheid van bewijs van inbreuken dat in een andere lidstaat is verkregen.
[58] Blz. 22-26 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[59] Blz. 26-27 van de samenvatting van de openbare raadpleging. Het doel van de SCB-verordening is de bescherming van de collectieve belangen van de consumenten. Voor individueel verhaal door consumenten bestaan andere instrumenten, zoals Richtlijn 2013/11/EU betreffende alternatieve geschillenbeslechting voor consumentengeschillen, Verordening nr. 524/2013 betreffende online geschillenbeslechting voor consumentengeschillen of Verordening nr. 861/2007 tot vaststelling van een Europese procedure voor geringe vorderingen.
[60] www.cojef-project.eu
[61] Blz. 81-83 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[62] Richtlijn 2009/22/EC betreffende het doen staken van inbreuken in het raam van de bescherming van de consumentenbelangen, PB L 110 van 1.5.2009, blz. 30.
[63] Blz. 8 van de mededeling "Handhaving van het consumentenacquis", COM(2009) 330 definitief.
[64] Blz. 10 en 13 van het tweejaarlijks verslag 2012.
[65] De Commissie voor samenwerking inzake consumentenbescherming wordt gevormd op basis van de artikelen 19 en 20 van de SCB-verordening.
[66] Blz. 11-13 en 14-18 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[67] Blz. 15-17 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[68] Blz. 40 van het externe evaluatieverslag uit 2012.
[69] Op bijvoorbeeld het gebied van elektronische communicatie biedt het Orgaan van Europese regelgevende instanties voor elektronische communicatie (BEREC), opgericht bij Verordening nr. 1211/2009, een kader voor samenwerking tussen de nationale regelgevende instanties (NRI’s), en tussen NRI’s en de Commissie, met het doel te komen tot een consistente toepassing van het EU-regelgevingskader voor elektronische communicatie zodat consumenten en bedrijven profiteren van de voordelen van de eengemaakte markt. Met andere handhavingsmechanismen is de bescherming van passagiersrechten geregeld. In met name Verordening nr. 261/2004 tot vaststelling van gemeenschappelijke regels inzake compensatie en bijstand aan luchtreizigers, Verordening nr. 1177/2010 betreffende de rechten van passagiers die over zee of binnenwateren reizen, en Verordening nr. 181/2011 betreffende de rechten van bus- en touringcarvervoer, werden handhavingsmechanismen ingesteld waarbij aangewezen nationale handhavingsinstanties worden ingeschakeld en die betrekking hebben op zowel grensoverschrijdende als binnenlandse inbreuken.
[70] Blz. 89-90 van het externe evaluatieverslag uit 2012, blz. iii, en blz. 51-52 van de samenvatting van de openbare raadpleging.
[71] http://ec.europa.eu/consumers/ecc/index_en.htm
[72] De onderhandelingen over een internationale overeenkomst op dit gebied zijn in onderlinge overeenstemming opgeschort vanwege de huidige processen, die gevolgen kunnen hebben voor de behoeften aan samenwerking aan beide zijden.